Podwyższone stawki amortyzacji

Podwyższone stawki amortyzacji

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku podatnika uregulowane są w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosując stawki określone w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Podatnicy mają jednak, w ściśle określonych okolicznościach, możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej odpowiednim współczynnikiem, co automatycznie skraca okres amortyzacji.

AMORTYZACJA DEGRESYWNA

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują dwie metody amortyzacji: liniową i degresywną. Amortyzacja liniowa polega na dokonywaniu odpisów od stałej podstawy, według tej samej stawki, aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Natomiast przy metodzie degresywnej odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej, która w każdym następnym roku zostaje zmniejszona o odpisy dokonane w latach poprzednich – aż do roku, w którym odpis metodą degresywną byłby niższy od odpisu metodą liniową.

Podwyższenie stawki amortyzacji o współczynnik 2

Stanowi o tym art. 22k ust. 1 ustawy, zgodnie z którym odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, w pierwszym roku podatkowym ich używania z zastosowaniem stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych – od ich wartości początkowej zmniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej z zastosowaniem metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według tej metody.