Środki trwałe stanowiące współwłasność

Środki trwałe stanowiące współwłasność

Zgodnie z art. 140 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) własność oznacza, iż w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może (z wyjątkiem innych osób) korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, może zwłaszcza pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą. Powyższe oznacza, iż własność jest najszerszym prawem rzeczowym.

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom – mamy wtedy do czynienia ze współwłasnością, w przypadku której dana rzecz należy do dwóch lub większej liczby podmiotów (osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, jeżeli mogą one posiadać majątek). Współwłasność najczęściej jest współwłasnością w częściach ułamkowych, tzn. współwłaściciel ma wyodrębniony swój udział, którym może rozporządzać, albo współwłasnością łączną, tzn. majątek w trakcie trwania współwłasności jest nienaruszalny, przy czym współwłasność łączna występuje jedynie, gdy przepisy to przewidują (przykładowo współwłasność między małżonkami).