Likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego

Likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego

Zdarza się, że środki trwałe wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej są z różnych przyczyn likwidowane. Określenie „likwidacja” nie jest zdefiniowane w ustawie z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ani w innych przepisach podatkowych. Z tego względu termin ten należy rozumieć w znaczeniu powszechnie używanym jako zniszczenie, unicestwienie czegoś.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy za koszt uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Wydatki te są odnoszone w koszty sukcesywnie, poprzez odpisy amortyzacyjne, wraz z zużyciem środków trwałych. Artykuł 16h ust. 1 pkt 1 stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie ich sumy z wartością początkową środka trwałego lub w którym środek ten postawiono w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono niedobór. Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. A zatem w przypadku likwidacji nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego powstaje strata odpowiadająca równowartości tej części wartości początkowej środka, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.