Rezerwy w aspekcie podatkowym

Rezerwy w aspekcie podatkowym

Rezerwy na należności – w rozumieniu ustawy o rachunkowości – obciążające wynik finansowy jednostki, nie muszą się pokrywać z wartością rezerw uznanych za koszty uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi wprost, iż rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości – inne niż określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jako takie koszty – nie są kosztami uzyskania przychodów. Sytuacja taka powoduje, że podmiot tworząc rezerwę musi jasno ustalić, czy stanowi ona koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów podatkowych.

Rezerwę definiuje się jako zapas środków na poczet pokrycia strat związanych z działalnością gospodarczą lub powstających w trakcie jej prowadzenia. Decyzję o utworzeniu rezerwy podejmuje samodzielnie podmiot gospodarczy, ale obowiązek taki może też wynikać z przepisów prawnych.

REZERWY TWORZONE STOSOWNIE DO USTAWY O RACHUNKOWOŚCI

Stosownie do art. 37 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121, poz. 591 ze zm.) podmioty, które prowadzą księgi rachunkowe, tworzą rezerwy, z uwzględnieniem art. 7, na: