Remanent końcowy można rozliczyć już w styczniu

Wynik sporządzanego na koniec roku spisu z natury wolno uwzględnić od razu w zaliczce za grudzień płatnej do 20 stycznia następnego roku. Komu się to opłaca?

Do sporządzenia remanentu na koniec każdego roku podatkowego zobowiązuje par. 24 ust. 1 rozporządzenia ministra w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej: rozporządzenie w sprawie PKPiR). Przepis ten mówi o spisie z natury: towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów.

Chodzi więc o koszty bezpośrednio związane z przychodami. Spis z natury (remanent) sporządza się po to, żeby ustalić, które z tych kosztów zostały poniesione w kończącym się właśnie roku podatkowym. Jest to potrzebne do wyliczenia dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym za dany rok. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) u przedsiębiorców prowadzących PKPiR dochodem z działalności gospodarczej jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT a kosztami uzyskania:

– powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego – jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego (jest to tzw. dodatnia różnica remanentowa) lub

– pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego – jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa niż wartość remanentu końcowego (tzw. ujemna różnica remanentowa).