Oferty, operaty szacunkowe, akty notarialne – kiedy i w jaki sposób należy je udostępniać na wniosek w trybie informacji publicznej

Ustalenie, czy informacja będąca przedmiotem wniosku stanowi informację publiczną, jest jednym z największych wyzwań w praktyce stosowania ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 902; dalej: u.d.i.p.). Szczególnie dużo wątpliwości powstaje w przypadku wniosków o udostępnianie ofert, operatów szacunkowych i aktów notarialnych. Nie może się tutaj obejść bez analizy wyroków sądów administracyjnych. Przedstawiamy zatem najważniejsze wnioski, jakie płyną z aktualnego orzecznictwa, wskazując, kiedy, w jakim zakresie należy powyższe dokumenty udostępniać w trybie informacji publicznej.

Liczba orzeczeń odnoszących się do art. 1 ust. 1 u.d.i.p. (zgodnie z którym „każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie”) nie jest wyłącznie wynikiem niedoskonałości, jakie można przypisać definicji informacji publicznej. A w zasadzie to skutek jej braku, ponieważ art. 1 ust. 1 u.d.i.p. jedynie formalnie zawiera legalną definicję pojęcia informacji publicznej. W istocie ustawodawca posłużył się pojęciem niedookreślonym, co przesunęło ciężar i zarazem odpowiedzialność za jego określenie na praktykę stosowania prawa. Spektakularny rozrost orzecznictwa w zakresie dostępu do informacji publicznej ma źródło m.in. w tym, że u.d.i.p. została uchwalona pospiesznie, bez stosownej korekty przepisów dotyczących tajemnic ustawowo chronionych. Takie stanowisko wypowiada nauka prawa (por. „Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz”, red. A. Piskorz-Ryń, M. Sakowska-Baryła, 2023). Bogate orzecznictwo jest wynikiem pojawiających się w praktyce problemów przy dokonywaniu oceny, czy należy udostępnić dane i dokumenty będące w posiadaniu podmiotu publicznego (podmiotu zobowiązanego do udostępnienia dokumentów w świetle przepisów u.d.i.p.).