Czy tworzenie i ewidencjonowanie rezerwy na wypłaty za niewykorzystane urlopy jest obowiązkowe

Jesteśmy spółką. Część naszych pracowników nie wykorzystała w ubiegłym roku urlopów. Czy powinniśmy utworzyć rezerwę na wypłaty za niewykorzystane urlopy pracownicze? Jak ją zaewidencjonować?

Jednostki, w których pracownicy nie wykorzystali urlopów, powinny zgodnie z zasadą współmierności przychodów i kosztów ująć w księgach rachunkowych rezerwy na urlopy. Celem utworzenia takiej rezerwy jest zapewnienie kompletności przychodów i kosztów za dany okres sprawozdawczy. Chodzi o właściwe odniesienie kosztów do okresu, w którym jednostka faktycznie uzyskuje efekty pracy pracowników.

W jakiej wysokości

Zgodnie z zasadą współmierności jednostki dokonują takich rozliczeń w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych, a także przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny, mimo że data powstania zobowiązania nie jest jeszcze znana (art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości; dalej: u.r.). Rezerwy takie są tworzone w ciężar kosztów podstawowej działalności operacyjnej, ponieważ są efektem „zużywania” operacyjnego zasobu, jakim jest praca pracowników. Podkreślić należy, że ujmując w księgach rachunkowych bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, jednostki mogą korzystać z rozwiązań określonych w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe”. Zgodnie z pkt 3.2 KSR nr 6 bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów ujmuje się wyłącznie wtedy, gdy: