Jak ująć przyjęcie do ewidencji środka trwałego uprzednio postawionego w stan likwidacji

Nabyty przez nas nie w pełni zamortyzowany składnik firmowego majątku, który zakwalifikowaliśmy do środków trwałych (środek transportu) postawiliśmy w stan likwidacji (bez jego fizycznej likwidacji). Zrobiliśmy to z uwagi na utratę jego przydatności wskutek zużycia oraz planowane zastąpienie go innym, nowym składnikiem majątku (środkiem transportu). Niestety planowany zakup nie doszedł do skutku, tak więc ostatecznie stary środek transportu ponownie wprowadziliśmy do ewidencji środków trwałych. Jak zaksięgować taką operację gospodarczą?

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 i 15 ustawy o rachunkowości (dalej: u.r.) przez aktywa należy rozumieć kontrolowane przez podmiot zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Z kolei środki trwałe oznaczają rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich m.in. nieruchomości (w tym budowle i budynki), maszyny, urządzenia i środki transportu. Przy czym zgodnie z krajowym standardem rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego może być mierzony w sposób bezpośredni za pomocą jednostek czasu (np. miesięcy, lat) lub w sposób pośredni za pomocą jednostek miary potencjału użytkowego właściwego dla danego środka (są nimi najczęściej jednostki naturalne, takie jak np. liczba kilometrów, jaką może przejechać pojazd zgodnie z zakładanym czasem jego użytkowania, liczba odlewów, jakie można wykonać przy pomocy formy odlewniczej, liczba godzin pracy koparki, tony wydobytej kopaliny etc.). Określając okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, należy uwzględnić w szczególności: