Krótkie wizyty biznesowe bez zezwolenia na pracę? Tak, ale z limitami

Cudzoziemiec przyjeżdżający do Polski na negocjacje tylko w niektórych przypadkach nie będzie potrzebował tego dokumentu. Przepisy są jednak na tyle niejasne, że wymagają pilnej zmiany

Aby cudzoziemiec mógł legalnie wykonywać obowiązki zawodowe w Polsce, jego pracodawca powinien spełnić formalności, w tym przede wszystkim zalegalizować jego zatrudnienie. Procedury w tym zakresie są jednak dość złożone, zwłaszcza dla osób nieposługujących się językiem polskim, a czas oczekiwania na załatwienie sprawy często przekracza kilka miesięcy. A co w sytuacji, gdy cudzoziemcy przylatują do Polski na kilkudniowe negocjacje lub spotkanie z ważnym kontrahentem? Czy każdorazowo zobowiązani są takie zezwolenie posiadać? Niestety, materia ta jest bardzo złożona i nie ma jasnych przepisów w tym zakresie.

Legalny pobyt i praca

Legalizacji pracy cudzoziemca w Polsce opiera się na dwóch aspektach - legalności zatrudnienia i legalności pobytu. Obywatele wielu państw (m.in. USA, Japonii) mogą przyjechać do Polski na 90 dni w ramach ruchu bezwizowego. Pozostali cudzoziemcy, wjeżdżając do Polski, potrzebują wizy. Zgodnie z polskim prawem nie ma różnicy między wizą pracowniczą a wizą biznesową, jeśli chodzi o zakres praw przyznanych jej posiadaczowi. Wszystkie typy wiz przyznają zasadniczo to samo prawo, tj. do legalnego wjazdu i pobytu w Polsce. Do wykonywania pracy sama wiza jednak nie wystarczy, konieczne może być uzyskanie zezwolenia na pracę. Przy czym interpretacja pojęcia „praca” jest w polskim prawie bardzo szeroka - generalnie można jednak stwierdzić, że jeśli cudzoziemiec przyjeżdża do Polski w związku ze swoim zatrudnieniem i za czas spędzony w Polsce będzie otrzymywał wynagrodzenie, to taka aktywność zawodowa jest uznawana za pracę. Nie ma przy tym znaczenia, jakie czynności osoba ta będzie wykonywała w Polsce (może np. spotykać się z obecnymi lub potencjalnymi klientami lub dostawcami). Istotne jest, że czynności te wykonuje nie na własny rachunek, lecz jako pracownik innego podmiotu na jego rzecz.