Gdzie jest granica między nadzorem właścicielskim a pedagogicznym w szkołach publicznych?

Miniony rok szkolny pokazał, że w wielu regionach współpraca między samorządami, będącymi organami prowadzącymi dla szkół publicznych, a kuratorami oświaty, którzy mają nadzór pedagogiczny nad placówkami, nie układa się najlepiej. Gminy narzekają, że kuratorzy ingerują w ich decyzje dotyczące organizacji szkolnictwa lokalnego. Z kolei kuratorzy uważają, że działania organów prowadzących nie zawsze wynikają z potrzeb społeczności, a są efektem kalkulacji ekonomicznych. Sytuacji nie ułatwia zapowiadane przez Ministerstwo Edukacji i Nauki wzmacnianie roli kuratora i praca nad zmianą przepisów, które miałyby zwiększyć skuteczność jego działań. Czy rozbieżności można uniknąć? Oto konfrontacja poglądów na ten temat

Zakończył się rok szkolny, kolejny trudny rok, bo realizowany w warunkach pandemii. Jak w tym czasie kształtowała się współpraca między dwoma organami odpowiedzialnymi za pracę szkół?

Barbara Nowak małopolski kurator oświaty

Barbara Nowak: Było kilka trudności na gruncie współdziałania z samorządem. Pierwszy obszar dotyczył wkraczania przez organy prowadzące szkoły w kompetencje dyrektorów. Zdarzało się narzucanie im określonych rozwiązań w zakresie łączenia klas, co miało wygenerować oszczędności, ale kosztem warunków do nauki. Drugi obszar był związany z forsowanymi przez niektóre samorządy podczas pandemii likwidacjami szkół, co jak się wydaje, było obliczone na minimalizację sprzeciwu społecznego, siłą rzeczy ograniczonego przez obostrzenia. Trzecia kategoria spraw to sytuacje, gdy samorządy utrudniały kuratorium oświaty prowadzenie działań informacyjnych w ramach organizacji pracy szkół w czasie nauki zdalnej i hybrydowej, np. zakazywały dyrektorom udziału w szkoleniach albo samowolnie i bez konsultacji z kuratorium oświaty zawieszały zajęcia w szkołach w okresie nauki stacjonarnej.