Jak ustrzec się błędów w zawieranych porozumieniach dystrybucyjnych

Narzucanie cen odsprzedaży, ograniczanie prawa do sprzedaży na określonym terytorium lub określonej grupie klientów czy wreszcie narzucanie zakazu konkurencji to częste błędy, jakie popełniane są w umowach dystrybucyjnych. Niestety praktyka pokazuje, że przedsiębiorcy często nie mają nawet świadomości, iż stosują w nich klauzule sprzeczne z prawem. Przybliżamy zatem podstawowe reguły dotyczące umów dystrybucyjnych. Wskazujemy przy tym najczęstsze nieprawidłowe sformułowania oraz podpowiadamy, jakie rozwiązania będą się mieścić w granicach prawa.

Umowy dystrybucji są powszechnie zawierane między przedsiębiorcami współpracującymi na różnych szczeblach obrotu (np. producenci podpisują je z lokalnymi dystrybutorami, importerzy z sieciami handlowymi). Dzięki nim strony mogą ustalać między sobą zasady zbytu dostarczanych towarów. Co do zasady - umowy takie są dozwolone, jednak w praktyce wiele z nich zawiera postanowienia sprzeczne z prawem, w tym przede wszystkim z prawem konkurencji. Strony nie zawsze bowiem mają świadomość, że ich swoboda w kształtowaniu klauzul zawartych w tego typu umowach jest ograniczona, m.in. przez przepisy dotyczące ochrony konkurencji.

Zakaz antykonkurencyjnych porozumień

Przede wszystkim przedsiębiorcy powinni pamiętać, że w polskim i unijnym prawie istnieje zakaz zawierania tzw. porozumień antykonkurencyjnych pomiędzy przedsiębiorcami. W rodzimym prawie zakaz ten jest zawarty w art. 6 ustawy z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (dalej „ustawa antymonopolowa”) i obejmuje m.in. uzgodnienia dotyczące: