Czy do kosztów podatkowych można zaliczyć wartość nieodpłatnych świadczeń

W orzecznictwie sądów administracyjnych wyraźnie prezentowany jest pogląd, że otrzymane nieodpłatne świadczenie, z którym powiązana jest ekonomiczna korzyść, generuje po stronie otrzymującego przychód podatkowy (np. wyrok NSA z 16 czerwca 2011 r., sygn. akt. II FSK 1007/11). Podstawą prawną tego twierdzenia jest treść art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p, zgodnie z którym: przychodem jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Oczywiście, aby nieodpłatne świadczenie wygenerowało przychód podatkowy u otrzymującego je, konieczne jest, aby wystąpiło po jego stronie przysporzenie majątkowe. Najprościej rzecz ujmując: jeżeli podatnik dostał za darmo coś, za co w normalnych warunkach musiałby zapłacić, to wraz z takim świadczeniem uzyskuje przychód podatkowy.