Ulga na "złe długi"

Urszula Krzemińska

Konstrukcja ulgi na "złe długi" została wprowadzona do ustawy o podatku od towarów i usług 1 czerwca 2005 r. i miała zastosowanie do wierzytelności powstałych po tym dniu.

Zasady korzystania z ulgi na "złe długi" zostały znowelizowane 1 grudnia 2008 r. Od tego czasu przedsiębiorcy korzystają z ulgi obejmującej wierzytelności wykazane w deklaracjach podatkowych jako obrót opodatkowany i podatek należny, które nie zostały uregulowane przez dłużników w ciągu 180 dni, licząc od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, tj. wierzytelności uprawdopodobnione.

Za nieściągalną, w rozumieniu przepisów o VAT, uważa się każdą wierzytelność, która nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności.

Podatnik, który uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności, może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju.

Ulga pozwala odzyskać od urzędu skarbowego wpłacony VAT po wystawieniu faktury, która nie została uregulowana przez kontrahenta.

Celem wprowadzenia ulgi było umożliwienie podatnikowi skorygowania VAT należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, tak aby podatnik nie był obciążony tym podatkiem, w sytuacji gdy rozliczył podatek z tytułu dokonanej dostawy towarów lub świadczenia usług, a odbiorca nie uiścił za nie zapłaty.

Przeszkodą do skorzystania z ulgi jest najczęściej zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika, który przestaje być zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym po wyrejestrowaniu się.