Roszczenie o sprostowanie zaświadczenia o zarobkach

Stan faktyczny

Wyrokiem z 2 czerwca 2004 r. sąd rejonowy oddalił powództwo Jana H. przeciwko przedsiębiorstwu budownictwa przemysłowego o sprostowanie zaświadczenia na druku Rp-7. Sąd rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony u pozwanego w okresach od 6 lutego 1975 r. do 31 marca 1976 r. i od 1 marca 1977 r. do 31 sierpnia 1978 r. 26 marca 1992 r. powodowi wydano zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawione na druku Rp-7, w którym wskazano następujące zarobki: za okres od 6 lutego 1975 r. do 31 grudnia 1975 r. w wysokości 67 950 zł, za okres od 1 stycznia 1976 r. do 31 marca 1976 r. w kwocie 18 900 zł, za okres od 1 marca 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. w kwocie 75.000 zł i za okres od 1 stycznia 1978 r. do 31 sierpnia 1978 r. w kwocie 60 000 zł. Wysokość tych zarobków stwierdzono na podstawie akt personalnych. 27 marca 1992 r. wystawiono powodowi dodatkowe zaświadczenie na druku Rp-7, w którym ujęto jego zarobki za lata 1975, 1976 i 1977, z tym, że za 1977 r. wykazano wysokość zarobków w kwocie 84.000 zł na podstawie druku Rp-7 z 1980 r. W 1992 r. powód zorientował się, że wynagrodzenie wykazane na druku Rp-7 z 26 marca 1992 r. nie odzwierciedlało jego rzeczywistych zarobków w pełnej wysokości, jednak o sprostowanie i uzupełnienie tego zaświadczenia wystąpił dopiero w 2002 r., kiedy spełnił przesłanki nabycia prawa do emerytury i podjął starania o jej wyliczenie. Nie zgadzając się ze zbyt niską - jego zdaniem - wysokością wyliczonego przez ZUS świadczenia emerytalnego, zaskarżył decyzję organu rentowego w tej sprawie do sądu. W postępowaniu o przyznanie emerytury powód uzyskał informację, że podstawą wymiaru jego emerytury była wysokość zarobków wskazana przez pozwanego na druku Rp-7.