Różnice kursowe według metody bilansowej

dr Ewa Chorowska-Kasperlik

biegły rewident, doradca podatkowy

Od 1 stycznia 2007 r. podatnicy podatku dochodowego dla celów podatkowych mogą rozliczać różnice kursowe dwiema metodami:

1) na podstawie ustawy podatkowej; metodę tę mogą stosować podatnicy prowadzący księgi rachunkowe lub podatkową księgę przychodów i rozchodów, albo

2) na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości; metodę tę mogą stosować wyłącznie podatnicy prowadzący księgi rachunkowe.

Warunki zastosowania metody bilansowej dla celów podatkowych

Aby jednostka mogła zastosować przepisy ustawy o rachunkowości w celu ustalania różnic kursowych na potrzeby podatkowe, należy spełnić kilka warunków:

1) przyjęta metoda ustalania różnic kursowych musi być stosowana w sposób ciągły przez okres minimum 3 lat,

2) w okresie stosowania tej metody sprawozdanie finansowe jednostki będzie badane przez biegłego rewidenta,

3) w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia należy powiadomić właściwy urząd skarbowy o wyborze przyjętej metody.

Po spełnieniu ww. warunków podatnicy zaliczają do przychodów i kosztów podatkowych różnice kursowe powstałe na transakcjach walutowych, a także wynikające z wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, jak również z wyceny pozycji pozabilansowych wyrażonych w walutach obcych.

Ponadto podatnicy, którzy wybrali omawianą metodę, powinni ustalić, czy wycena dla celów podatkowych będzie dokonywana: