Porada
Niezdolność do pracy a przyznanie renty (cz. 1)
W jakich sytuacjach ZUS przyznaje rentę z tytułu niezdolności do pracy? Czy od niekorzystnego orzeczenia lekarza orzecznika można odwołać się do wyższej instancji?
Piotr Kruszalski
Uzyskanie renty z tytułu niezdolności do pracy uzależnione jest od spełnienia określonych warunków. Odnoszą się one zarówno do stanu zdrowia, jak i stażu ubezpieczeniowego osoby zainteresowanej. Konieczne jest również złożenie odpowiedniego wniosku wraz z niezbędną dokumentacją. O poszczególnych warunkach wymaganych do przyznania tego świadczenia będziemy pisać w kolejnych numerach „Prawa Przedsiębiorcy”.
Czy zawsze konieczne jest orzeczenie
Pierwszym i niewątpliwie najważniejszym warunkiem uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy jest stwierdzenie przez lekarza orzecznika ZUS niezdolności do pracy. Lekarzem orzecznikiem jest lekarz specjalista, w szczególności w zakresie chorób wewnętrznych, chirurgii, neurologii, psychiatrii, medycyny pracy lub medycyny społecznej.
Zgodnie z przepisami ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn.zm.) - zwanej dalej ustawą emerytalną - niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Niezdolność do pracy może być częściowa (jeśli wnioskodawca utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji) lub całkowita (jeśli nastąpiła u niego utrata zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy).
