Nadzór nad pracownikami a prawo do prywatności (cz. 1)

Anna Martuszewicz

Polskie prawo pracy w ogóle nie reguluje kwestii zakresu nadzoru nad pracownikami w miejscu pracy. Oceniając stosowane środki, należy się opierać na przepisach spoza tej sfery, z uwzględnieniem jednej z podstawowych zasad prawa pracy: poszanowania godności i dóbr osobistych pracownika. A zatem określenie zakresu dopuszczalnych środków nadzoru musi równoważyć tę zasadę oraz prawo pracodawcy do ochrony własnych interesów, w szczególności do kontrolowania przebiegu pracy oraz jej efektów.

Prawo do prywatności w prawie polskim uregulowane jest przede wszystkim na poziomie konstytucyjnym i ustawowym - w kodeksie cywilnym. W Konstytucji RP prawo do prywatności kształtują przepisy art. 30, art. 31 ust. 1 i 2, art. 47 oraz 51, natomiast cywilnoprawnej ochrony dobra osobistego, jakim jest prywatność, dotyczą art. 23, 24 oraz 448 k.c. Na gruncie kodeksu pracy do prawa do prywatności nawiązuje art. 111, zaś warunki ochrony danych osobowych określa ustawa z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn.zm.).