Leasing finansowy

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych rozróżnia dwie kategorie leasingu traktowane odmiennie dla celów podatkowych - leasing operacyjny i leasing finansowy. Regulacja ustawy ma zastosowanie do umów zawartych po dniu wejścia w życie ustawy z 6 września 2001 r. zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 106, poz.1150), tj. po 1 października 2001 r. Do umów zawartych przed tą datą stosują się przepisy obowiązujące do 30 września 2001 r. Analogiczne uregulowania dotyczą podatników podatku dochodowego od osób fizycznych.

Aby umowa leasingu mogła być uznana podatkowo za umowę leasingu finansowego, musi spełniać łącznie następujące kryteria:

• umowa leasingu musi zostać zawarta na czas oznaczony, którym może być dowolny okres zamknięty,

• suma ustalonych w umowie opłat leasingowych (rat) za używanie przedmiotu leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych będących przedmiotem leasingu, przy czym jeżeli w umowie ustalona została cena nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu jej podstawowego okresu, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat z tytułu leasingu - do sumy opłat nie wlicza się płatności za świadczenia dodatkowe na rzecz finansującego, pod warunkiem wyodrębnienia ich z opłat leasingowych, a także należności podatkowych związanych z faktem posiadania lub własności przedmiotu leasingu, składek na ubezpieczenie przedmiotu leasingu, pod warunkiem wyraźnego obciążenia nimi korzystającego na mocy umowy oraz kaucji wpłaconej finansującemu przez korzystającego;

• umowa leasingowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający - podstawowym okresem umowy leasingu jest czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa leasingu, z pominięciem czasu, na jaki może być przedłużona lub skrócona; przez normatywny okres amortyzacji rozumie się w odniesieniu do środków trwałych okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające ze stawek amortyzacyjnych określonych w załączniku do ustawy, tj. w „Wykazie stawek amortyzacyjnych”, zrównają się z wartością początkową środków trwałych - stąd dla ustalenia tego okresu należy przyjmować amortyzację przy zastosowaniu metody liniowej, a nie przyspieszonej.