Środki trwałe małżonków

Prowadzenie działalności gospodarczej, zwłaszcza w niewielkim rozmiarze, odbywa się najczęściej przy wykorzystaniu rzeczowych elementów majątku własnego podatnika. Jeżeli przedsiębiorca pozostaje w związku małżeńskim, to wprowadzanie tych składników majątkowych do ewidencji środków trwałych, ustalenie ich wartości początkowej oraz gospodarcze wykorzystywanie powinno następować z uwzględnieniem stosunków majątkowych panujących między małżonkami.

Stosunki majątkowe małżeńskie, w tym tzw. ustrój majątkowy (definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka), reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, poz. 59 z późn.zm.). Obecnie wyróżnia się:

1) ustrój ustawowy, którym jest wspólność majątkowa;

2) ustroje umowne:

• rozszerzoną lub ograniczoną wspólność majątkową,

• rozdzielność majątkową,

• rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków;

• przymusowy ustrój majątkowy w postaci rozdzielności.

Majątek wspólny przy wspólności ustawowej obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe (z wyjątkiem elementów składowych majątków osobistych każdego z małżonków, o których mowa w art. 33 k.r.o.) nabyte w czasie trwania małżeństwa przez obydwoje z małżonków lub jednego z nich. Charakterystyczne jest, że w trakcie trwania tego ustroju żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych należących do niego przedmiotach.