Polityka rachunkowości - dozwolone możliwości wyboru

Prawo bilansowe, którego podstawowym źródłem jest ustawa o rachunkowości, stwarza ogólne ramy rachunkowości dla jednostek. Przepisy regulują podstawowe kwestie związane z prowadzeniem ksiąg rachunkowych, ewidencją operacji gospodarczych oraz wyceną składników majątkowych, pozostawiając jednocześnie w wielu przypadkach swobodę w wyborze dopuszczalnych rozwiązań oraz w określaniu szczegółowych zasad rachunkowości jednostki. Innymi słowy, prawo bilansowe umożliwia jednostkom stosowanie własnej polityki (zasad) rachunkowości w ramach proponowanych przez ustawę rozwiązań. Przyjęte zasady rachunkowości mają wpływ na obraz sytuacji majątkowo-finansowej jednostki. Te same operacje gospodarcze mogą być w różnych jednostkach różnie zobrazowane.

, wedle której sprawozdanie finansowe powinno w możliwie najwyższym stopniu odzwierciedlać prawdziwą i obiektywną sytuację majątkowo-finansową przedsiębiorstwa, jak również jego wyniki finansowe. Prawo bilansowe zawiera szereg norm bezwzględnie obowiązujących (np. w zakresie wyceny składników bilansu czy układu i treści sprawozdania finansowego). Normy te zapewniają przejrzystość oraz porównywalność sprawozdań finansowych różnych jednostek. Niemniej ustawa o rachunkowości w wielu przypadkach proponuje alternatywne rozwiązania, dzięki czemu systemy rachunkowości różnych podmiotów noszą znamiona kreatywności.