Prowadzenie działalności gospodarczej w domu (mieszkaniu)

Najłatwiejsze i najbezpieczniejsze dla podatnika byłoby wyznaczenie osobnego pomieszczenia, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza. Niestety nie zawsze jest to możliwe. W większości przypadków podatnicy nie dysponują odrębnym pomieszczeniem, które może służyć wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, i np. biuro firmy znajduje się w pomieszczeniu, które służy również jako sypialnia. W takiej sytuacji podatnik powinien w wiarygodny sposób określić, jaka część powierzchni mieszkania jest faktycznie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, np. połowa pokoju. Prawidłowe określenie powierzchni służącej działalności gospodarczej było przedmiotem orzecznictwa NSA. W wyroku z 12 maja 1995 r. (sygn. akt S.A./Lu 1761/95) NSA stwierdził, iż: „sam fakt, że w jednym z pokoi skarżący miał komputer używany do wystawiania faktur, nie jest wystarczającym argumentem do uznania, że całe mieszkanie było siedzibą firmy”.

W innym wyroku NSA czytamy: „Organy podatkowe dla określenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat czynszu najmu mieszkania i opłat za energię elektryczną musiały określić wielkość powierzchni zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej z zakresu ubezpieczeń. Ponieważ w mieszkaniu skarżącego nie zostało wyodrębnione oddzielne pomieszczenie na wykonywanie tej działalności i była ona wykonywana w obu pokojach zajmowanych jednocześnie na potrzeby mieszkaniowe rodziny skarżącego, przyjęto, że działalność ta jest wykonywana na powierzchni równej metrażowi mniejszego pokoju. Metoda ta, zważywszy na rozmiary działalności agenta ubezpieczeniowego, nie budzi zastrzeżeń” (wyrok z 18 kwietnia 2000 r., sygn. akt S.A./Po488/99).