Rachunkowy błąd podstawowy

Pojęcie błędu podstawowego po raz pierwszy w polskiej ustawie o rachunkowości pojawiło się 1 stycznia 2002 roku w treści art. 54 ust. 3 ustawy o rachunkowości. I tak, jeżeli w danym roku obrotowym lub przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za ten rok obrotowy jednostka stwierdziła popełnienie w poprzednich latach obrotowych błędu podstawowego, w następstwie którego nie można uznać sprawozdania finansowego za rok lub lata poprzednie za spełniające wymagania określone w art. 4 ust. 1, to kwotę korekty spowodowanej usunięciem tego błędu odnosi się na kapitał (fundusz) własny i wykazuje jako „zysk (strata) z lat ubiegłych”.