Wierzytelności nieściągalne

Wiele podmiotów prowadzących działalność gospodarczą boryka się z trudnościami niejednokrotnie nieusuwalnymi, które w konsekwencji prowadzą do ich likwidacji bądź ogłoszenia upadłości. Problem ten pojawił się jako szczególnie dotkliwy na początku lat 90 w okresie nasilenia niekorzystnych zjawisk typowych dla transformacji gospodarki - kryzysu gospodarczego, bezrobocia, trudnych warunków prowadzenia działalności gospodarczej i ogólnej pauperyzacji społeczeństwa. Ówczesny stan gospodarki był jedną z przyczyn, dla których w ustawach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku dochodowym od osób fizycznych ustanowiono instrumenty prawne umożliwiające wierzycielom złagodzenie skutków zatorów płatniczych oraz tzw. trudnych kredytów. Zezwolono mianowicie na to, aby wierzyciel zaliczał do kosztów uzyskania przychodów równowartość zaewidencjonowanego uprzednio przychodu należnego, gdy następnie okazuje się on być wierzytelnością nieściągalną albo „prawdopodobnie nieściągalną”. W przypadku pierwszej grupy wierzytelności zaliczenie do kosztów podatkowych jest definitywne, a w przypadku drugiej grupy - tymczasowe.