Nowe ujęcie kosztów prac rozwojowych

W związku z ustawą z 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. Nr 179, poz. 1484) przepisy podatkowe w zakresie kosztów prac rozwojowych od 1 stycznia 2006 r. stanowią, że:

1) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych, zaliczonych do wartości niematerialnych i prawnych, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 12 miesięcy,

2) jeżeli poniesione koszty prac rozwojowych nie będą mogły być uznane za wartości niematerialne i prawne (np. zostały zakończone wynikiem negatywnym), wówczas podatnicy zaliczają je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały zakończone.

Z ustawy regulującej zasady finansowania nauki wynika, iż za prace rozwojowe uważa się prace wykorzystujące dotychczasową wiedzę, prowadzone w celu wytworzenia nowych lub udoskonalenia istniejących materiałów, wyrobów, urządzeń, usług, procesów, systemów lub metod. Z uwagi na różnorodność i specyfikę prac badawczo-rozwojowych zostały zastosowane podatkowe kryteria przy kwalifikacji kosztów prac rozwojowych do wartości niematerialnych i prawnych, tj.:

1) prace zakończone są wynikiem pozytywnym,

2) prace wykorzystywane są w działalności gospodarczej,

3) prace dotyczą produktów lub technologii wytwarzania, które są ściśle ustalone,

4) koszty prac są wiarygodnie określone,

5) techniczna przydatność produktu lub technologii jest odpowiednio udokumentowana,

6) podjęto decyzję o wytwarzaniu produktów lub zastosowaniu technologii,

7) przychody ze sprzedaży produktów lub zastosowania technologii pokryją przynajmniej koszty tych prac (efekt podatkowej rentowności).

Przy kwalifikacji prac rozwojowych do wartości niematerialnych i prawnych istotny jest zatem gospodarczo-użytkowy ich cel, mający innowacyjno-technologiczny charakter.