Zwolnienia pracownika od pracy (cz. I)

Zwolnienie pracownika od pracy, czyli zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy, jest obowiązkiem pracodawcy, jeżeli wynika z przepisów kodeksu pracy, z przepisów wykonawczych do kodeksu pracy (rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy - Dz.U. Nr 60, poz. 281) albo z innych przepisów prawa. W pierwszej części artykułu zajmiemy się zwolnieniami od pracy wynikającymi z przepisów kodeksu pracy, a w następnej zwolnieniami określonymi w rozporządzeniu z 15 maja 1996 r. i w innych aktach prawnych.

Zwolnienie na poszukiwanie pracy przysługuje pracownikowi w okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę. Stanowi o tym art. 37 k.p. Wymiar zwolnienia wynosi dwa dni robocze - w okresie dwutygodniowego i jednomiesięcznego wypowiedzenia, lub trzy dni robocze - w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia, także w przypadku jego skrócenia na podstawie art. 36 § 1 k.p. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, obliczanego na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (j.t. Dz.U. Nr 62, poz. 289 z późn.zm.). Wymiar zwolnienia na poszukiwanie pracy uzależniony jest od długości okresu wypowiedzenia, jaki posiada pracownik. Nie ma znaczenia, czy wypowiedzenie dotyczy np. umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, na czas określony, na okres próbny oraz jaka jest przyczyna wypowiedzenia. Zwolnienie nie przysługuje, jeżeli dochodzi do rozwiązania umowy w innym trybie niż wypowiedzenie umowy o pracę przez pracodawcę, np. w przypadku rozwiązania umowy bez wypowiedzenia.