Umowa przelewu wierzytelności - aspekty podatkowe

W polskich realiach gospodarczych zatory płatnicze stanowią zdarzenie powszechne i wymuszają na podmiotach prowadzących działalność gospodarczą podejmowanie różnorodnych działań mających na celu ich uniknięcie. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych sposobów na odzyskanie należności - albo przynajmniej zminimalizowanie strat - jest instytucja przelewu (cesji) wierzytelności pieniężnych.

Zmiany podmiotowe po stronie wierzyciela, funkcjonujące zarówno pod nazwą przelewu wierzytelności, jak i cesji, regulowane są przepisami art. 509-518 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny¹. Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, przy czym, wraz z przenoszoną przez cedenta wierzytelnością, na cesjonariusza przechodzą wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przeniesienie wierzytelności nastąpić może w drodze umowy:

- sprzedaży, np. przelew wierzytelności wobec dłużnika A w zamian za kwotę x zł,

- zamiany, np. przelew wierzytelności wobec dłużnika A w zamian za wierzytelność wobec dłużnika B, przelew wierzytelności wobec dłużnika A w zamian za samochód x,

- darowizny, np. przelew wierzytelności wobec dłużnika A pod tytułem darmym (nieodpłatnie),

- innej umowy zobowiązującej cedenta do przeniesienia wierzytelności, np. przelew wierzytelności wobec dłużnika A tytułem zabezpieczenia innej wierzytelności.