Indywidualna stawka amortyzacji budynków i lokali

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f), jak też ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p) na identycznych zasadach przewidują możliwość stosowania indywidualnych stawek amortyzacji. Ta metoda amortyzacji w przypadku budynków, budowli, czy lokali jest najkorzystniejszą z możliwych opcji amortyzacji. W sposób znaczący może ona wpłynąć na zwiększenie kosztów uzyskania przychodu osiągniętych w danym roku podatkowym.

Zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest możliwe wobec środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych danego podatnika, które spełniają kryteria uznania ich za używane lub ulepszone. W przypadku budynków, budowli oraz lokali:

- za ulepszony uważa się środek trwały, jeżeli podatnik przed wprowadzeniem do ewidencji dokonał nakładów na jego ulepszenie, które stanowiły co najmniej 30 proc. jego wartości początkowej,

- za używany uważa się środek trwały, jeżeli podatnik udowodni, że przed nabyciem był on używany co najmniej przez okres 60 miesięcy.