Dyskonto weksli a koszty uzyskania przychodu

Weksle z uwagi na funkcje, jakie pełnią, są wykorzystywane przez przedsiębiorców do regulowania wierzytelności. W związku z obrotem wekslowym niejednokrotnie pojawia się dyskonto. Dyskonto rozumiane w tym momencie jako wynagrodzenie wierzyciela bądź instytucji finansowej udzielającej kredytu dyskontowego będzie stanowiło element kosztów finansowych dla strony transakcji, która to dyskonto ponosi. W praktyce pojawiają się wątpliwości, czy poniesione koszty dyskonta mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady obrotu wekslami zostały określone w ustawie z 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz.U. Nr 37, poz. 282 z późn.zm.). Weksel jest dokumentem stanowiącym zobowiązanie bezwarunkowe do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu, przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniężnej.

Prawo wekslowe wyróżnia następujące rodzaje weksli: weksel trasowany, weksel własny, weksel niezupełny (tzw. in blanco), który może wystąpić jako niezupełny weksel trasowany bądź też niezupełny weksel własny.

Weksel, w zależności od sytuacji, może pełnić następujące funkcje:

1. Płatniczą, która wyraża się w możliwości regulowania za pomocą weksla zobowiązań płatniczych. Wręczenie weksla nie powoduje jednak wygaśnięcia pierwotnego stosunku zobowiązaniowego, jaki powstał na przykład w efekcie dokonania transakcji kupna-sprzedaży towarów. Obok zobowiązania pierwotnego pojawia się zobowiązanie wekslowe. Ta kwestia będzie przedmiotem dalszego omówienia.