Waloryzacja emerytur i rent na nowych zasadach - zmiany w przepisach

Zasady waloryzacji emerytur i rent zmieniały się kilkakrotnie na przestrzeni ostatnich lat. Bezpośrednio przed wejściem w życie ostatnich zmian waloryzacja miała charakter cenowo--płacowy i uzależniona była od poziomu inflacji oraz wzrostu wynagrodzeń z poprzedniego roku kalendarzowego. Przewidziana była jedna waloryzacja w ciągu roku - od 1 marca, która polegała na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru (w wysokości przysługującej w ostatnim dniu lutego) przez wskaźnik waloryzacji. Wskaźnik waloryzacji nie mógł być niższy niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym powiększony o co najmniej 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia również w ubiegłym roku. O ostatecznej wysokości wskaźnika waloryzacji decydowała Trójstronna Komisja do spraw Społeczno-Gospodarczych, która w ciągu 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa GUS wskaźnika przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym powinna była podjąć stosowną uchwałę. W razie braku porozumienia, jego określenia miała dokonywać Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.

Ustawodawca dopuszczał również możliwość dodatkowej waloryzacji świadczeń, gdy wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w czerwcu danego roku w stosunku do grudnia poprzedniego roku wynosił co najmniej 105 proc. Wówczas świadczenia miały być waloryzowane dodatkowo od 1 września w wyniku pomnożenia kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wspomniany wskaźnik. Kwota świadczenia wynikająca z wrześniowej podwyżki nie miała być uwzględniana w kwocie emerytury lub renty podlegającej waloryzacji w marcu następnego roku. Dodatkowa waloryzacja miała podlegać natomiast wliczeniu w poczet kolejnej, „zwykłej” waloryzacji.