Amortyzacja środków trwałych używanych sezonowo

Zasady amortyzacji środków trwałych użytkowanych sezonowo reguluje art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie wskazują, co należy rozumieć przez pojęcie działalności sezonowej. definiuje termin „sezon” jako „okres, w ciągu którego urzeczywistnia się jakaś działalność, np. sezon letni, sezon jesienno-zimowy, sezon turystyczny, sezon urlopowy” (, PWN, Warszawa 1998, t. 3, str. 190-191). W wyroku NSA z 20 marca 1996 r. (SA/Wr 1546/95) wskazano, że przez działalność sezonową należy rozumieć taką działalność gospodarczą, której wyniki są zależne od warunków atmosferycznych czy też innych, odznaczających się określoną regularnością, związanych z prawami przyrody.