Pracownicze programy emerytalne

Zasady tworzenia i działania pracowniczych programów emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty realizujące programy, oraz warunki uczestnictwa w tych programach zostały określone w nowej ustawie z 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz.U. Nr 116, poz. 1207). Tym samym straciła moc poprzednia ustawa z 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (j.t. Dz.U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623 z późn.zm.).

Nowa ustawa wprowadziła kilka rozwiązań mających na celu zmniejszenie kosztów prowadzenia i uproszczenia reguł funkcjonowania pracowniczych programów emerytalnych, a tym samym zachęcenie pracodawców do ich zakładania. Do ważniejszych nowości z pewnością można zaliczyć możliwość jednostronnego, czasowego zawieszania opłacania składek podstawowych oraz możliwość likwidacji programu.

Pracowniczy program emerytalny tworzy się w celu gromadzenia środków uczestnika przeznaczonych do wypłaty. Programy mogą być prowadzone w formie: funduszu emerytalnego albo umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego, albo umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.