Koszt wytworzenia - ewidencja księgowa

Kategoria kosztu wytworzenia została zdefiniowana w art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości jako koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem (koszty bezpośrednie) oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z jego wytworzeniem.

Koszt wytworzenia stosowany jest do wyceny wyrobów gotowych, jak również środków trwałych, środków trwałych w budowie oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Właściwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu ważne jest nie tylko na potrzeby rachunkowości finansowej, ale także dla właściwego zarządzania jednostką. Na podstawie tych danych zarząd podejmuje bowiem decyzję o tym, jakie wyroby produkować oraz za jaką cenę je sprzedawać.

Koszt wytworzenia produktu i jego wycena

Koszty bezpośrednie obejmują:

• wartość zużytych materiałów bezpośrednich,

• koszty pozyskania i przetworzenia, związane bezpośrednio z produkcją, m.in. płace bezpośrednie oraz zużycie narzędzi,

• inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakim znajduje się w dniu wyceny.

Znowelizowane przepisy, w ślad za MSR, określają bliżej, co powinno rozumieć się przez pojęcie „uzasadnione koszty pośrednie”.

Koszty pośrednie produkcji wymagają podziału na stałe i zmienne. Ustawa nie przesądza jednak, jakie składniki kosztów mają być zaliczone do stałych. Można do nich zaliczyć np. koszty utrzymania powierzchni produkcyjnej, koszty amortyzacji i remontu maszyn i urządzeń produkcyjnych. Resztę kosztów pośrednich produkcji można zaliczyć do kosztów zmiennych, np. zużycie energii i paliw technologicznych.