Środki trwałe nabyte w drodze darowizny

Darowizna środków trwałych to umowa między darczyńcą a obdarowanym, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego przekazania tych środków obdarowanemu kosztem swojego majątku. Nabycie środków trwałych w drodze darowizny przez jednostkę prowadzącą księgi rachunkowe i będącą jednocześnie podatnikiem podatku dochodowego musi zostać zaewidencjonowane w księgach rachunkowych i wycenione zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (uregulowania dotyczące amortyzacji środków trwałych są zbieżne w obu ustawach podatkowych).

Zakres przedmiotowy składników majątkowych nabytych w drodze darowizny, a zaliczanych do środków trwałych, wyznacza art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości oraz art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy prawa bilansowego definiują środki trwałe jako rzeczowe aktywa trwałe (rozumiane jako kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych) i inne aktywa zrównane z nimi, które spełniają łącznie następujące cztery kryteria:

• przewidywany okres ich ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż 1 rok,

• są kompletne,

• są zdatne do użytku,

• są przeznaczone na potrzeby jednostki.