Reprezentacja i reklama

Wydatek na reklamę, niezależnie od tego, czy jest prowadzona we własnym zakresie, czy przez wyspecjalizowaną firmę organizującą kampanię reklamową, i niezależnie od tego, na jakim etapie rozwoju firmy jest organizowana kampania reklamowa, podlega ocenie w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o p.d.o.p. Stosownie do tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reklamy i reprezentacji w części przekraczającej 0,25 proc. przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Jeżeli zatem poniesiony przez podatnika wydatek dotyczy prowadzonej reklamy w mediach, poprzez środki masowego przekazu, taki wydatek w całej wysokości będzie kosztem uzyskania przychodów.

Dla celów podatku dochodowego nie jest istotne, kto prowadzi akcję reklamową, istotny jest tylko adresat, a zatem, jaki charakter ma reklama: publiczny czy niepubliczny. O zaliczeniu danego wydatku do kosztów reklamy publicznej lub niepublicznej decyduje zawsze odbiorca. Do wydatków limitowanych należą te, które z założenia są kierowane wyłącznie do konkretnych adresatów.

Ogólne opisy na fakturach: koszty reklamy, refundacja kosztów promocji firmy, usługi marketingowe itp., mogą być niewystarczające do uznania tych kosztów za koszty uzyskania przychodów. Aby organ podatkowy mógł stwierdzić, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, musi być uwidoczniony efekt (wynik) zawartych umów. Ogólnikowe stwierdzenia w opisie faktur, że została przeprowadzona kampania reklamowa, bez materialnego odzwierciedlenia, na czym te usługi polegały, może być uznane za niewystarczające do przyjęcia, że usługi te miały lub mogły mieć wpływ na uzyskane przychody i tym samym wystąpiły okoliczności uznania wydatków na reklamę za koszty uzyskania przychodów.