Data publikacji: 02.07.2018
KOMENTARZ
Od 1 stycznia 2003 r. zaczęła obowiązywać ustawa z 30 listopada 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673) określająca zakres i sposób udzielania świadczeń osobom ubezpieczonym w razie zaistnienia wypadku przy pracy lub powstania choroby zawodowej. Nowa ustawa wypadkowa jest aktem prawnym niezbędnym dla jednolitego uregulowania zasad przyznawania i wypłaty świadczeń zgodnie z założeniami wprowadzonej od 1 stycznia 1999 r. reformy ubezpieczeń społecznych. Regulacje zawarte bowiem w poprzednio obowiązującej ustawie z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 z późn.zm.) stwarzały szereg luk prawnych i sporów o charakterze konstytucyjnym; m.in. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 24 kwietnia 2002 r., sygn. akt P 5/2001, orzekł, że art. 32 ust. 2 pkt 1 tej ustawy różnicujący podmioty zobowiązane do wypłaty jednorazowego odszkodowania w zależności od formy własności jest niezgodny z Konstytucją.
POTRZEBUJESZ POMOCY?