Leasing po zmianach (cz. II)

W poprzednim numerze „Prawa Przedsiębiorcy” zaprezentowaliśmy pierwszą część opracowania dotyczącego leasingu. W niniejszym artykule przedstawione zostaną nowe zasady podatkowej ewidencji leasingu operacyjnego.

Jeżeli umowa ma charakter leasingu operacyjnego, to przepisy prawa podatkowego nie przewidują żadnych szczególnych zasad dotyczących tego rodzaju umów. Tak więc u finansującego cała kwota uzyskana z tytułu umowy leasingu (czynsze leasingowe, prowizje, opłaty uiszczane przez korzystającego itp.) będzie stanowiła jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast kosztem uzyskania przychodów dla finansującego będą odpisy amortyzacyjne (jeżeli oczywiście przedmiot leasingu został zaliczony do środków trwałych finansującego), pomimo że nie użytkuje on bezpośrednio leasingowanych składników majątku.

W przypadku leasingu operacyjnego u korzystającego cała kwota opłat (rat) ponoszonych z tytułu umowy leasingu (czynsz inicjalny, czynsze leasingowe, opłaty manipulacyjne, prowizje, odsetki itp.) może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże w przypadku umów leasingu operacyjnego korzystający nie może uznać takiego składnika majątku za swój środek trwały (art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej u.p.d.o.p. i art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f.). Korzystający nie dokonuje zatem odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia rzeczy będącej przedmiotem leasingu.

Jak wynika z powyższych uwag, w przypadku umowy leasingu operacyjnego koszty uzyskania przychodów u korzystającego powinny swą wysokością odpowiadać przychodom finansującego.