Podróż służbowa

Podróż służbowa

Elżbieta Szemplińska – Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

Pracownik, który wskutek podróży służbowej nie mógł przepracować obowiązującego go normalnego czasu pracy, zachowuje prawo do wynagrodzenia w pełnej wysokości.

Zgodnie z § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1 czerwca 1998 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 69, poz. 454 z późn.zm.) podróżą służbową jest wykonywanie zadania określonego przez pracodawcę poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika, w terminie i miejscu określonym w poleceniu wyjazdu służbowego. Przy określaniu czasu pracy należy stosować przepisy kodeksu pracy.

W myśl art. 128 k.p. czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Sąd Najwyższy w wyroku z 4 lipca 1978 r. (sygn. akt I PR 45/78) orzekł, iż w trakcie podróży służbowej pracownik nie pozostaje w dyspozycji zakładu pracy w rozumieniu art. 128 k.p.