Wyrok SN z dnia 4 lipca 1978 r., sygn. I PR 45/78

Czas podróży sanitariusza zatrudnionego w dziale pomocy doraźnej, któremu zlecono odwiezienie chorego karetką pogotowia do jednostki społecznej służby zdrowia położonej poza siedzibą zakładu pracy, niezbędny do wykonania zlecenia i powrotu do zakładu pracy, uważać należy za czas pracy.

Przewodniczący: sędzia SN J. Knap (sprawozdawca).

Sędziowie SN: W. Formański, A. Grymaszewski.

Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, E. Wiśniewskiej, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Tadeusza K. przeciwko Zespołowi Opieki Zdrowotnej w A. o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe na skutek odwołania wnioskodawcy od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu z dnia 9 marca 1978 r.

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu do ponownego rozpatrzenia.