VAT od świadczeń socjalnych
VAT od świadczeń socjalnych
Tomasz Wojewoda
Przekazanie przez podatnika towarów oraz świadczenie usług na potrzeby zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników wywołuje skutki m.in. w zakresie podatku od towarów i usług.
Opodatkowaniu VAT podlega przekazanie przez podatnika towarów oraz świadczenie usług na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników. Czynność taką podatnik powinien udokumentować wewnętrzną fakturą VAT. Wykazany w niej VAT stanowi dla podatnika (pracodawcy) podatek należny. Jednak podatek ten nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.
Od 1 stycznia 2000 r. dokonano w ustawie z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn.zm.) między innymi zmiany polegającej na tym, że w art. 7 tej ustawy dodano ust. 3 w brzmieniu: Zwalnia się od podatku od towarów i usług czynności, o których mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, w przypadku gdy podatnik nie pomniejszył podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów przekazanych lub zużytych w ramach tych czynności. Podatnik ma więc obecnie pewien wybór: jeżeli potrąci podatek naliczony przy nabyciu towarów przekazanych następnie na potrzeby osobiste pracowników, będzie musiał wykazać podatek należny z tytułu tego przekazania. Jeżeli podatku tego nie potrąci, to przekazanie nabytych towarów na potrzeby osobiste pracowników będzie czynnością zwolnioną z VAT. Jeżeli podatnik wybierze drugi wariant (nie potrąci podatku naliczonego przy zakupach), będzie musiał mimo wszystko wystawić fakturę wewnętrzną dokumentującą przekazanie. Jest to bowiem czynność zwolniona z podatku od towarów i usług, którą należy zaewidencjonować w rejestrze VAT i wykazać w poz. 19 deklaracji VAT-7 jako sprzedaż zwolnioną. Należy też podkreślić, że według stanu prawnego obowiązującego przed 1 stycznia 2000 r., nawet jeżeli podatnik nie potrącił podatku naliczonego, to i tak musiał wykazać podatek należny z tytułu przekazania towarów na powyższy cel.