Amortyzacja w 2001 r.

Amortyzacja w 2001 r.

Ryszard Wojtasik

Od 1 stycznia 2001 r. zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez osoby fizyczne wynikają wprost z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jest to wynikiem nowelizacji ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.).

Nowelizacja ta została dokonana poprzez ustawę z 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 1104), którą dodano art. 22a–22o zawierające regulacje dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Przepisy te, podobnie jak obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. rozporządzenie Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. Nr 6, poz. 35 z późn.zm.), stanowią m.in.:

– co podlega amortyzacji,

– o zasadach ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– o stawkach amortyzacji i sposobach ich podwyższania,

– o metodach dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Amortyzacja środków trwałych

Pojęcie środka trwałego reguluje art. 22a ustawy. Przepis ten uległ pewnym zmianom w stosunku do swojego odpowiednika z rozporządzenia. W ust. 1 pkt 1 nie ma już wyszczególnionych gruntów, które na podstawie art. 22c pkt 1 nie podlegają amortyzacji. W ust. 2 dodano pkt 4, będący dotychczasowym przepisem § 5 ust. 2 rozporządzenia, a stanowiący, że amortyzacji podlega również tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w grupie „statki” o symbolu 35.11, zaliczony do branży 105101053 Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego. Pozostałe zmiany są zmianami nie wpływającymi na merytoryczny sens tego artykułu.