Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.1039.2024.2.MWJ
Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta oraz opodatkowanie otrzymanego przez Biuro wynagrodzenia z tytułu udziału w prawach do filmu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
·prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta,
·opodatkowania otrzymanego przez Biuro wynagrodzenia z tytułu udziału w prawach do filmu.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lutego 2025 r. (wpływ).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
A (dalej: „Biuro” lub „Wnioskodawca” lub „A”) jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę Miejską ... w Księdze Rejestrowej nr ... i posiada osobowość prawną. Biuro działa na podstawie Ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 194 ze zm.) oraz swojego statutu. Biuro jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT jako podatnik VAT czynny.
Podstawowym celem działalności Biura jest tworzenie, rozwijanie i upowszechnianie zróżnicowanej, oryginalnej, interdyscyplinarnej i konkurencyjnej oferty odpowiadającej najnowszym trendom w kulturze, adresowanej do różnorodnych grup odbiorców, w tym w szczególności do mieszkańców i gości ... oraz wspieranie współpracy między podmiotami sektora kultury.
Biuro prowadzi swoją działalność w szczególności w obszarach takich jak:
1) muzyka poważna, funkcjonalna i rozrywkowa, w tym działalność na rzecz rozwoju różnorodności pola muzyki, działalność fonograficzna, wydawnicza i produkcja muzyczna;
2) produkcja audiowizualna i kultura filmowa, w tym edukacja audiowizualna, profesjonalna i branżowa, a także nowe media, technologie, VR, AR i gaming;
3) literatura i programy rozwoju kompetencji czytelniczych, a także działania na rzecz rozwoju różnorodności pola literatury;
4) niematerialne dziedzictwo, w tym święta publiczne oraz tradycje miejskie, rzemieślnicze i kulinarne;
5) nowe media i działalność wydawnicza oraz promocyjna;
6) sztuki performatywne, w tym taniec, teatr, opera;
7) sztuki wizualne, w tym sztuka publiczna;
8) przemysł kreatywny, w tym design, media arts, moda, projektowanie graficzne, reklama;
9) przemysł czasu wolnego, w tym edukacja kulturowa;
10)przemysł spotkań i wydarzeń.
Do podstawowych zadań Biura należy w szczególności:
1) tworzenie, organizowanie lub współorganizowanie festiwali oraz przedsięwzięć artystycznych i kulturalnych o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym, w tym konkursów i zamówień artystycznych;
2) tworzenie oraz rozpowszechnianie, w tym przygotowywanie, współprodukowanie i realizowanie widowisk, koncertów, spektakli, wystaw i instalacji oraz projektów audiowizualnych i filmowych;
3) koordynacja programu ... i realizacja działań literackich oraz rezydencji w ramach tego programu;
4) koordynacja i podejmowanie działań związanych z produkcją filmową w ramach ..., poprzez m.in. realizację ...., kooprodukcje i produkcje filmowe oraz spajanie aktywności produkcji filmowej w ... i współpracę z jednostkami miejskimi w ramach funkcji ...;
5) inicjowanie i realizacja działań na rzecz animacji przestrzeni publicznej w dzielnicy ..., w tym m.in. poprzez realizację festiwali, koncertów, spektakli, wystaw, targów, instalacji artystycznych, konferencji, warsztatów i spotkań;
6) opracowanie i realizacja projektu pn. ...;
7) prowadzenie działalności wydawniczej, publicystycznej, promocyjnej i reklamowej w dziedzinie kultury;
8) badanie poszczególnych sektorów kultury, trendów i praktyk uczestnictwa w kulturze oraz udostępnianie sektorowi kultury rezultatów prowadzonych badań;
9) promowanie kultury jako czynnika kluczowego dla zrównoważonego rozwoju ... i przyczyniającego się do wzrostu jakości życia w mieście;
10)podejmowanie działań służących integrowaniu różnorodnych środowisk artystyczno - kulturalnych i kreatywnych;
11)prowadzenie działań mających na celu wzmacnianie miejskiej tożsamości kulturalnej ...;
12)poszerzanie kręgu odbiorców, a także zapewnienie równego dostępu do kultury zwłaszcza osobom zagrożonym wykluczeniem, osobom ze szczególnymi potrzebami, a także grupom niedoreprezentowanym;
13)rewitalizacja i animacja przestrzeni miejskiej poprzez inicjowanie i wspieranie działań o charakterze kulturalnym i prospołecznym;
14)współpraca w zakresie inicjowania i koordynowania działalności kulturalnej z właścicielami terenów oraz innymi interesariuszami obszarów zdegradowanych oraz obszarów rewitalizacji w mieście ...;
15)wspieranie rozwoju lokalnej sceny artystycznej, w tym w szczególności wspieranie rozwoju talentów i debiutów, zarówno na rynku krajowym jak i międzynarodowym;
16)promowanie wiedzy na temat kultury i sztuki poprzez współtworzenie programów edukacyjnych, edukację artystyczną i profesjonalną;
17)współpraca z instytucjami i organizacjami pozarządowymi w Polsce i za granicą w zakresie tworzenia, koprodukcji, upowszechniania, rozwoju, promocji i ochrony kultury oraz dziedzictwa i dorobku kulturalnego ...;
18)współpraca z instytucjami i organizacjami pozarządowymi w Polsce i za granicą w zakresie tworzenia, upowszechniania, rozwoju, promocji i ochrony zrównoważonych i etycznych zasad współpracy w szeroko rozumianym sektorze kultury;
19)podejmowanie współpracy kulturalnej z szeroko rozumianymi sektorami edukacji, turystyki, przemysłem spotkań, środowiskami uniwersyteckimi, biznesem, mediami i organizacjami społecznymi;
20)organizowanie lub współorganizowanie konferencji, szkoleń, kongresów, seminariów, warsztatów i spotkań w obszarze kultury o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;
21)realizacja zadań w ramach krajowych oraz międzynarodowych inicjatyw kulturalnych, federacji, stowarzyszeń i sieci miast;
22)prowadzenia działalności na rzecz integracji europejskiej, współpracy regionalnej, pobudzenia i kształtowania tożsamości lokalnej.
Źródłami finansowania Biura są:
1) przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych w formie darowizn, w ramach mecenatu i sponsoringu oraz pozyskane w wyniku fundraisingu i innych zbiórek publicznych, a także z innych źródeł;
2) środki finansowe w formie dotacji od organizatora przekazywane jako:
a. dotacja podmiotowa na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym utrzymanie i remonty obiektów,
b. dotacja celowa na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,
c. dotacja celowa na realizację wskazanych zadań i programów.
W celu pozyskania dodatkowych dochodów, na pokrycie potrzeb wynikających z realizacji celów i zadań, zawartych w statucie, Biuro może prowadzić działalność gospodarczą na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach prawa.
Całość dochodów uzyskanych z tej działalności Biuro przeznaczy na finansowanie swojej działalności statutowej.
W ramach prowadzonej działalności Biuro zawierało i zamierza zawierać umowy koprodukcyjne.
Zgodnie z art. 5 pkt 5 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r. poz. 257; dalej: „ustawa o kinematografii”) wedle przepisów tej ustawy koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.
Na podstawie tego rodzaju umów Biuro, jako koproducent, współfinansuje produkcję, tj. zobowiązuje się do wniesienia wkładu finansowego na wyprodukowanie filmu i nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych. Kontrahent Biura (dalej: „Producent”) natomiast zobowiązuje się do wyprodukowania utworu audiowizualnego w postaci filmu, wykorzystując przy tym środki finansowe Biura, jako podmiotu biorącego udział w koprodukcji.
Jednocześnie umowa reguluje kwestię przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do filmu, ewentualnie innych praw wszelkiego rodzaju do filmu i materiałów wyjściowych, pozwalających na eksploatację filmu jako całości lub materiałów wyjściowych, w części nie mniejszej niż udział finansowy Biura w całościowym budżecie filmu, w zakresie i na polach eksploatacji wskazanych w umowie. Przeniesienie praw następuje w ramach wynagrodzenia w postaci wkładu finansowego wniesionego przez Wnioskodawcę.
W umowie koprodukcyjnej m.in. określa się wysokość udziału koproducenta w prawach autorskich majątkowych i prawach pokrewnych do filmu, proporcjonalnie do wniesionego wkładu w produkcję filmu. Ponadto w umowie koprodukcyjnej określa się wysokość udziału koproducenta w przychodach z eksploatacji filmu, który co do zasady powinien być równy udziałowi w prawach autorskich majątkowych i prawach pokrewnych do filmu.
W umowie koprodukcyjnej, poza wysokością udziału w prawach do filmu oraz poza wysokością udziału w przychodach z eksploatacji filmu, określa się także szczegółowo zasady, z których wynika kiedy, po spełnieniu jakich warunków, czy w jakich wysokościach, przy uwzględnieniu jakich innych podmiotów zaangażowanych w produkcję i dystrybucję filmu będą rozliczane z koproducentem przychody z eksploatacji filmu (jest to tzw. recoupment plan - tj. plan podziału środków finansowych i rzeczowych zainwestowanych w produkcję filmu, zawierający kalkulację kiedy oraz przy zaistnieniu jakich warunków koproducenci, inwestorzy, podmioty dotujące (np. ...) itp. mogą spodziewać się spłaty wkładów koprodukcyjnych, inwestycyjnych, czy spłaty dotacji, przy uwzględnieniu warunków finansowych ustalonych z podmiotami zaangażowanymi w dystrybucję filmu. Z dokumentu tego wynika zatem, który podmiot i w jakiej kolejności otrzymywać będzie „swoją część” w podziale przychodów z eksploatacji praw do filmu.
Producent dysponuje zatem filmem i wprowadza go do eksploatacji samodzielnie lub za pośrednictwem dystrybutora (z którym podpisuje stosowną umowę). Dystrybutor lub Producent prowadzi odpłatną działalność gospodarczą, wprowadzając film do obiegu kinowego, festiwalowego, internetowego (platformy .....) itp. Osiąganie przez Biuro przychodów związanych z posiadanym udziałem w prawach do filmu jest uzależnione więc także m.in. od spełnienia określonych warunków (parametrów) finansowych związanych z warunkami współpracy z Producentem lub dystrybutorem filmu i z kosztami tej dystrybucji.
Przystąpienie przez Biuro do koprodukcji filmu poprzez wniesienie wkładu koprodukcyjnego i uzyskanie udziału w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu może zatem wiązać się z uzyskaniem przez Biuro przychodu z tego tytułu (zyski z eksploatacji filmu). Na moment zawierania Umowy nie jest jednak pewne w jakiej wysokości Biuro będzie osiągało przychody z danej produkcji filmowej i czy w ogóle je osiągnie.
Umowy z Producentem mogą przewidywać również możliwość korzystania przez Biuro z filmu, materiałów wyjściowych filmu, jego fragmentów i poszczególnych części składowych oraz zwiastunów i tzw. making-of do celów promocji filmu, promocji działalności stron umowy koprodukcyjnej, czy też korzystania przez Biuro z ww. w ramach imprez oraz wydarzeń branżowych i kulturalnych, festiwali muzyki filmowej, festiwali filmowych, konferencji i spotkań branżowych, których organizatorem lub uczestnikiem jest Biuro. Typowo, mimo posiadania udziału w prawach do filmu, zorganizowanie pokazu filmu przez Biuro wymaga uzyskania zgody Producenta i pozyskania stosownej licencji do filmu (płatnej lub bezpłatnej).
Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
1. Czy z chwilą wniesienia wkładu finansowego i rzeczowego nabywają Państwo jako koproducent udział w autorskich prawach majątkowych i pokrewnych do filmu?
Wnioskodawca w zamian za wniesiony wkład finansowy nabywa udział w prawach (autorskich i pokrewnych) do filmu z momentem jego powstania/wykonania kopii wzorcowej, a co za tym idzie z chwilą kolaudacji wersji końcowej.
Wnioskodawca oprócz udziału w prawach do ostatecznej wersji utworu (filmu jako całości) nabywa związane ściśle z tym udziałem prawa do tzw. materiałów wyjściowych, innych materiałów filmowych i promocyjnych, making-of filmu, fotosów, werków, streszczenia i zwiastuna filmu i materiałów związanych z jego powstawaniem (dalej: „Materiały”). Wnioskodawca na podstawie umowy koprodukcyjnej nabywa te prawa z momentem przekazania ich Wnioskodawcy przez producenta.
2. Czy udział w zysku z eksploatacji filmu jest wynagrodzeniem otrzymanym przez Państwa jako koproducenta z tytułu przekazania producentowi praw do eksploatacji filmu w ustalonych proporcjach?
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we Wniosku na podstawie zawieranych umów koprodukcyjnych Wnioskodawca jako koproducent wnosi do filmu wkład finansowy, w zamian za co otrzymuje udział w prawach do filmu. Jednocześnie Wnioskodawca nabywając udział w prawach do filmu z tego tytułu jest/będzie uprawniony do udziału w zyskach z eksploatacji filmu jeżeli taki zysk się pojawi. Za dystrybucję całości praw (w tym prawa Wnioskodawcy) odpowiedzialny jest producent, który komercjalizuje je działając w imieniu własnym, ale na rzecz wszystkich podmiotów posiadających prawa do filmu, w tym Wnioskodawcy.
W takim znaczeniu udział w zysku z eksploatacji filmu stanowi/będzie stanowił dla Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu przekazania producentowi praw do eksploatacji tego filmu. W związku z tym bowiem, że do prowadzenia dystrybucji filmu upoważniony jest producent filmu (ewentualnie dystrybutor, któremu producent zleci dystrybucję filmu), to w ocenie Wnioskodawcy udział Wnioskodawcy w zysku z eksploatacji filmu stanowi wynagrodzenie należne Wnioskodawcy jako koproducentowi filmu z tytułu przekazania producentowi praw do dystrybucji filmu w odpowiedniej części (stosownie do posiadanego udziału w prawach autorskich i prawach pokrewnych do filmu). Udostępniając producentowi przedmiotowe prawa koproducent uzyskuje bowiem w zamian korzyść w postaci udziału (proporcjonalnego do wniesionego wkładu finansowego oraz posiadanych praw autorskich i pokrewnych) w zysku z tytułu eksploatacji filmu.
Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że kwestia oceny, czy udział w zysku z eksploatacji filmu jako wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę jako koproducenta z tytułu przekazania producentowi praw do eksploatacji filmu w ustalonych proporcjach stanowi czynność opodatkowaną VAT jest przedmiotem samego wniosku i pytania Wnioskodawcy - stanowi więc element oceny prawnej stanu faktycznego.
Organ podatkowy, nie Wnioskodawca, jest w tym przypadku zobligowany do dokonania wykładni stosownych przepisów prawa w kontekście przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (por. wyrok NSA z 26 lipca 2023 r., sygn. II FSK 2286/20). Wnioskodawca we Wniosku wyraził swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej tego zagadnienia na gruncie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego opisanego w tymże Wniosku.
3. Do jakich czynności jest/będzie wykorzystywany przez Państwa film, tj. czy do czynności:
·opodatkowanych podatkiem VAT (konkretnie jakich?),
·czynności zwolnionych od podatku VAT,
·czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?
Ponownie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że na gruncie okoliczności faktycznych/opisu zdarzenia przyszłego wskazanych we Wniosku, Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie i prawa pokrewne do całości filmu. Na podstawie umowy koprodukcyjnej Wnioskodawcy nie przysługuje tym samym prawo do korzystania z filmu jako całości, gdyż Wnioskodawca na podstawie umowy koprodukcyjnej nabywa jedynie udział w prawach do filmu i przekazuje w takim zakresie uprawnienia do eksploatacji filmu na rzecz producenta.
To producent zatem (ewentualnie dystrybutor) w ramach swojej działalności gospodarczej eksploatuje film, natomiast Wnioskodawca na podstawie umowy koprodukcyjnej ma prawo do udziału w zyskach z tej eksploatacji w związku z przekazaniem producentowi praw do dystrybucji filmu (w odpowiedniej proporcji do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w prawach do filmu). Na podstawie umowy koprodukcyjnej producent dysponuje zatem filmem i wprowadza go do dystrybucji samodzielnie lub za pośrednictwem dystrybutora (z którym podpisuje stosowną umowę). Dystrybutor lub producent wprowadza więc film do obiegu kinowego, festiwalowego, internetowego (platformy vod) itp.
Wnioskodawca w ramach umowy koprodukcyjnej nie ma więc prawa do wykorzystywania filmu jako całości bezpośrednio w swojej działalności. Jest natomiast uprawniony do udziału w zysku z eksploatacji tego filmu, do czego uprawnia Wnioskodawcę posiadany udział w prawach do filmu. Kwestia statusu VAT wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu eksploatacji udziału Wnioskodawcy w prawach do filmu jest przedmiotem pytania nr 2 Wniosku. W ocenie Wnioskodawcy jest to usługa opodatkowana VAT, ale w tym zakresie to Organ podatkowy jest zobowiązany dokonać samodzielnej oceny prawnej.
Gdyby Wnioskodawca chciał korzystać z całości praw do filmu w innym zakresie (niż udział w jego eksploatacji) byłby zobowiązany do uzyskania od producenta/dystrybutora stosownej licencji. Może zatem zdarzyć się sytuacja, gdy po uzyskaniu licencji Wnioskodawca - w zależności od warunków takiej licencji - będzie uprawniony np. do wykorzystywania filmu:
·we własnej działalności opodatkowanej (w ramach odpłatnych biletowanych wydarzeń, czy pokazów filmowych organizowanych przez Wnioskodawcę; do promocji działalności opodatkowanej Wnioskodawcy),
·działalności zwolnionej (w ramach usług kulturalnych świadczonych na rzecz innych podmiotów przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem),
·nieodpłatnej działalności statutowej Wnioskodawcy (np. w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych pokazów plenerowych).
Zagadnienie to (prawo do korzystania z filmu na podstawie ewentualnej umowy licencyjnej) może pojawić się sporadycznie i nie jest przedmiotem Wniosku.
Na podstawie umowy koprodukcyjnej Wnioskodawca może natomiast - zwykle po uprzednim poinformowaniu producenta - korzystać jedynie z Materiałów. Tego rodzaju Materiały Wnioskodawca może wykorzystywać zarówno w ramach:
·działalności opodatkowanej (np. na potrzeby promocji działalności opodatkowanej Wnioskodawcy, na potrzeby odpłatnych - biletowanych festiwali organizowanych przez Wnioskodawcę);
·działalności zwolnionej od VAT (np. na potrzeby usług kulturalnych świadczonych przez Wnioskodawcę na zlecenie innych podmiotów);
·statutowej działalności nieodpłatnej Wnioskodawcy (np. w ramach nieodpłatnych wydarzeń organizowanych przez Wnioskodawcę).
4. W sytuacji, gdy film jest/będzie wykorzystywany przez Państwa zarówno do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, to czy istnieje/będzie istniała możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków w całości do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 3, Wnioskodawca na podstawie umowy koprodukcyjnej nie jest uprawniony do wykorzystywania w swojej działalności filmu jako całości. Wnioskodawca na podstawie tej umowy ma jedynie udział w prawach do filmu, co nie skutkuje możliwością jego wykorzystania w całości, a rodzi jedynie uprawnienie do czerpania przychodów z eksploatacji tych praw. Gdyby Wnioskodawca chciał korzystać z praw do filmu w innym zakresie (niż udział w zysku z jego dystrybucji) byłby zobowiązany do uzyskania od producenta/dystrybutora stosownej licencji, jednak kwestia ta nie jest objęta Wnioskiem.
Na podstawie umowy koprodukcyjnej natomiast Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania (zwykle po poinformowaniu producenta) z Materiałów.
Jak również wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 3, może się zdarzyć, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał prawa do Materiałów zarówno do swojej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT. W takiej sytuacji nie istnieje/nie będzie istniała możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków w całości do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
5.W sytuacji, gdy film jest/będzie wykorzystywany przez Państwa w ramach działalności gospodarczej zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku VAT, to należy wskazać, czy mają/będą Państwo mieli obiektywną możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT?
Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 3, Wnioskodawca na podstawie umowy koprodukcyjnej nie jest uprawniony do wykorzystywania w swojej działalności filmu jako całości. Wnioskodawca na podstawie tej umowy ma jedynie udział w prawach do filmu, co nie skutkuje możliwością jego wykorzystania w całości, a rodzi jedynie uprawnienie do czerpania przychodów z eksploatacji tych praw. Gdyby Wnioskodawca chciał korzystać z praw do filmu w innym zakresie (niż udział w zysku z jego dystrybucji) byłby zobowiązany do uzyskania od producenta/dystrybutora stosownej licencji, jednak kwestia ta nie jest objęta Wnioskiem.
Na podstawie umowy koprodukcyjnej natomiast Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania (zwykle po poinformowaniu producenta) z Materiałów.
Jak również wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 3, może się zdarzyć, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał prawa do Materiałów, zarówno do czynności opodatkowanych VAT oraz do czynności zwolnionych od VAT. W takiej sytuacji nie istnieje/nie będzie istniała obiektywna możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT.
6.Czy film jest/będzie przez Państwa udostępniany nieodpłatnie? Jeśli tak, to czy nieodpłatne udostępnianie filmu ma/będzie mieć związek z Państwa działalnością opodatkowaną i w czym ten związek będzie się przejawiać?
Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 3, Wnioskodawca na podstawie umowy koprodukcyjnej nie jest uprawniony do wykorzystywania w swojej działalności filmu jako całości. Wnioskodawca na podstawie tej umowy jest uprawniony jedynie do czerpania przychodów z eksploatacji tych praw. Nie udostępnia więc filmu nieodpłatnie.
Gdyby Wnioskodawca chciał korzystać z praw do filmu w innym zakresie (niż udział w zysku z jego dystrybucji) byłby zobowiązany do uzyskania od producenta/dystrybutora stosownej licencji, jednak kwestia ta nie jest objęta Wnioskiem.
Na podstawie umowy koprodukcyjnej natomiast Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania (zwykle po poinformowaniu producenta) z Materiałów.
Może zdarzyć się tak, że Materiały będą udostępniane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie. Może to być związane z nieodpłatną działalnością statutową Wnioskodawcy (np. w ramach nieodpłatnych wydarzeń kulturalnych) lub działalnością zwolnioną od VAT (promocja odpłatnych usług kulturalnych świadczonych przez Wnioskodawcę).
Jednocześnie nieodpłatne udostępnianie ww. materiałów może mieć związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Wnioskodawca może chociażby nieodpłatnie udostępniać ww. materiały do promocji jego działalności opodatkowanej VAT (np. do promocji odpłatnych opodatkowanych VAT wydarzeń - m.in. biletowanych pokazów, festiwali filmowych).
Pytania
1) Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podatek naliczony wynikający z wystawionych przez Producenta filmu faktur dokumentujących nabycie przez Biuro na podstawie umowy udziału w prawach do filmu w zamian za wkład finansowy Biura bezpośrednio związane z pełnieniem funkcji koproducenta - będzie podlegał odliczeniu?
2) Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie Biura z tytułu udziału w prawach do filmu kalkulowane jako stosowny udział/procent w przychodach z produkcji filmowej będzie podlegało opodatkowaniu VAT, a Biuro powinno potraktować to wynagrodzenie jako otrzymanie wynagrodzenia za świadczenie usług związanych z udostępnieniem części praw przez Biuro?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1 (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Zdaniem Biura, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, podatek naliczony wynikający z wystawionych przez Producenta faktur dokumentujących nabycie przez Biuro na podstawie umowy koprodukcyjnej udziału w prawach do filmu w zamian za wkład finansowy:
·będzie podlegał pełnemu odliczeniu w całości, w przypadku gdy prawa do filmu (w tym prawa do Materiałów) będą wykorzystywane przez Biuro wyłącznie do jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT;
·będzie podlegał częściowemu odliczeniu, w sytuacji gdy prawa do filmu (w tym prawa do Materiałów) będą wykorzystywane przez Biuro zarówno do działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż gospodarcza, ewentualnie do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT i zwolnionej od VAT.
Uwagi ogólne
Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Prawo do dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje, jeżeli (i) dokonuje tego zarejestrowany czynny podatnik VAT, (ii) gdy towary i usługi, których nabycie generuje powstanie podatku naliczonego, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (sprzedaży opodatkowanej).
Katalog podstawowych czynności opodatkowanych ujęty został w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.
Podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od danych wydatków jest związek tych wydatków z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
W związku z istnieniem różnych modeli rozliczeń wspólnych przedsięwzięć (w tym koprodukcji filmowych), dla odpowiedzi na pytanie nr 1 konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy wniesiony przez Wnioskodawcę wkład, którego będą dotyczyć faktury od Producenta dokumentujące nabycie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy koprodukcyjnej udziału w prawach do filmu rzeczywiście będzie stanowił wynagrodzenie za świadczoną przez Producenta usługę opodatkowaną VAT. Konieczna jest również weryfikacja czy można uznać, że inne wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku pełnieniem funkcji koproducenta filmu mają związek z czynnościami opodatkowanymi VAT Wnioskodawcy.
Sprzedaż praw do filmu przez Producenta jako świadczenie usług w VAT
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Skoro istotą współpracy na podstawie umowy koprodukcyjnej będzie m.in. uzyskanie przez Wnioskodawcę odpowiedniej części praw autorskich do filmu w zamian za wniesiony wkład finansowy, to należy przyjąć, że taką czynność należy potraktować jako odpłatne świadczenie usług przez Producenta filmu na rzecz Wnioskodawcy (koproducenta).
Art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wprost stanowi bowiem, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej stanowi na gruncie VAT świadczenie usług.
W świetle postanowień umowy koprodukcyjnej Wnioskodawca nabędzie w odpowiednim udziale (uzależnionym od wielkości wkładu finansowego wniesionego przez Wnioskodawcę) autorskie prawa majątkowe do filmu (oraz związane z tym prawa do Materiałów). Tym samym wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu na poczet zarówno uzyskania samych praw do udziału/procentu w przychodach z eksploatacji filmu, jak i tytułem nabycia praw autorskich do filmu w odpowiedniej proporcji, powinno być potraktowane jako realizowanie między stronami tej czynności na gruncie VAT odpłatnego świadczenia usług podlegającego VAT.
Takie stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.422.2020.2.MD:
„Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koproducenckiej. Świadczenie producenta polega na przeniesieniu współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu na rzecz koproducenta tj. Wnioskodawcy (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta wkład finansowy (pieniężny) i rzeczowy wniesiony przez Wnioskodawcę), natomiast świadczenie koproducenta (Wnioskodawcy) polega na przekazaniu producentowi praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w filmie (zapłatę z tego tytułu stanowi udział w przychodach uzyskanych z tytułu eksploatacji filmu).
Z opisu sprawy wynika bowiem, że przysługujące producentowi filmu autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do filmu zostaną przez niego przeniesione na koproducenta w odpowiednich proporcjach. Skoro więc koproducent z chwilą wniesienia wkładów nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, a wkład finansowy i rzeczowy wniesiony przez koproducenta pełni funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu. Zatem występuje świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, tj. koproducent filmu, a także zachodzi bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną przez producenta płatnością a świadczeniem w postaci przeniesienia praw autorskich do filmu na rzecz koproducenta filmu.”
Stanowisko takie zostało potwierdzone również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 listopada 2021 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.652.2021.2.IK:
„Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koproducenckiej. Świadczenie producenta polega na przeniesieniu współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu na rzecz koproducenta (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta wkład pieniężny wniesiony przez koproducenta), natomiast świadczenie koproducenta filmu polega na przekazaniu producentowi praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w filmie (zapłatę z tego tytułu stanowi udział w zysku z eksploatacji filmu).
(...) Skoro więc - jak przyjęto wyżej:
·faktury wystawione przez producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta współudziału w prawach autorskich do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,
·koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do dzieła filmowego, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu proporcjonalnie do posiadanego udziału w prawach autorskich do filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
to należy uznać, że koproducentowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wniesiony przez koproducenta (Wnioskodawcę) wkład finansowy. Prawo to przysługuje, o ile nie zachodzą inne ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.
Prawo to przysługuje Wnioskodawcy również z faktur dokumentujących wydatki na zakup towarów i usług od podmiotów trzecich bezpośrednio związanych z pełnieniem funkcji koproducenta.”
Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, interpretując dla celów VAT umowę koprodukcji filmowej dla innego podatnika w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2019 r. nr 0115-KDIT1-1.4012.538.2019.3.MM. Organ podatkowy stwierdził w tym rozstrzygnięciu, że w sytuacji wniesienia wkładu w zamian za udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta. Organ podatkowy argumentował przy tym:
„Z opisu sprawy wynika bowiem, że przysługujące producentowi filmu autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do tego filmu zostaną przez niego przeniesione na koproducenta w części proporcjonalnej do wysokości wniesionego wkładu. Skoro więc koproducent z chwilą wniesienia wkładu nabywa udział w autorskich prawa majątkowych i pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, a wkład finansowy wniesiony przez koproducenta pełni funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu. Zatem występuje świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, tj. koproducent filmu, a także zachodzi bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną przez producenta płatnością a świadczeniem w postaci przeniesienia praw autorskich do filmu na rzecz koproducenta filmu.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.538.2019.3.MM)
Podobne stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lutego 2011 r. sygn. IPPP1-44335/11-2/PR oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 czerwca 2014 r. sygn. IPPP1/443-291/14-2/AW.
Z powołanych interpretacji organów podatkowych można wyciągnąć wniosek, że jeżeli elementem współpracy jest uzyskanie praw autorskich do filmu w zamian za wynagrodzenie (wkład), to wówczas można taką czynność potraktować jako odpłatne świadczenie usług przez producenta filmu na rzecz koproducenta.
Takie też wnioski można wysnuć z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 czerwca 2014 r. sygn. IFSK 883/13.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, wniesienie wkładu na rzecz Producenta filmu na poczet uzyskania praw autorskich do filmu, a w konsekwencji praw do udziału/procentu w przychodach/zyskach z eksploatacji filmu, powinno być potraktowane na gruncie VAT jako przejaw występowania czynności odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT między Producentem (świadczącym usługę sprzedaży praw) a Wnioskodawcą (nabywającym prawa za wynagrodzeniem, które stanowi wkład).
Zakres prawa do odliczenia VAT z faktur dokumentujących nabycie praw do filmu.
W sytuacji gdy w ramach opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:
·Wnioskodawca nabędzie od Producenta udział w prawach do filmu (i związane z nim prawa do Materiałów) oraz w związku z tym prawo do udziału/procentu w zyskach/przychodach z eksploatacji tych praw w zamian za uiszczone na rzecz Producenta wynagrodzenie (wkład);
·zamiarem Wnioskodawcy będzie wyłącznie uzyskiwanie przychodów (udziału/procentu w zysku/przychodach) z tytułu eksploatacji nabytych uprzednio za wkład finansowy praw autorskich do filmu, które na gruncie VAT będzie traktowane jako odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę podlegające opodatkowaniu VAT (por. odpowiedź na pytanie nr 2) a przy tym prawa do Materiałów wykorzystywane będą wyłącznie na potrzeby działalności odpłatnej i opodatkowanej VAT Wnioskodawcy;
·nie zachodzą negatywne przesłanki prawa do odliczenia VAT (ujęte w art. 88 ustawy VAT).
Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego VAT z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących nabycie praw autorskich do filmu. Będą to bowiem wydatki poniesione celem wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
Należy bowiem uznać, że uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów (udziału/procentu w przychodach/zysku z filmu) z tytułu eksploatacji posiadanych praw do filmu (lub taki zamiar), będzie na gruncie VAT traktowane jako działalność gospodarcza. Przejawem tego zamiaru Wnioskodawcy jest zabezpieczenie przez Wnioskodawcę w umowie koproducenckiej prawa do udziału/procentu w przychodach z filmu, które mogą mu przysługiwać po spełnieniu określonych warunków (głównie parametrów finansowych, które osiągnie film). W konsekwencji więc wydatki na nabycie tych praw do filmu należy potraktować jako wydatki związane ze sprzedażą opodatkowaną VAT i związane z działalnością gospodarczą dla celów VAT Wnioskodawcy, a podatek naliczony z faktur dokumentujących te wydatki jako podlegający w całości odliczeniu.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego w zbliżonych okolicznościach zostało potwierdzone w interpretacji wydanej przez organy podatkowe:
„Skoro więc - jak przyjęto wyżej:
·faktury wystawione przez producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta (Wnioskodawcę) współudziału w prawach autorskich do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,
·koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do filmu, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
to należy uznać, że koproducentowi (Wnioskodawcy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez producenta dokumentujących wniesiony przez koproducenta (Wnioskodawcę) wkład finansowy i wkład rzeczowy. Prawo to przysługuje, o ile nie zachodzą inne ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.422.2020.2.MD).
Podobne wnioski wynikają z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.538.2019.3.MM.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lutego 2011 r. sygn. IPPP1-443-35/11-2/PR również przyjęto:
„(...), należy uznać, iż w związku z zawarciem przez Wnioskodawcę przedmiotowej umowy koprodukcyjnej, na mocy której jako koproducent uzyska on wszelkie autorskie prawa majątkowe do filmu i prawa pokrewne oraz uzyska zezwolenie na wykonywanie autorskich praw zależnych od wartości odpowiadającej jego wkładowi finansowemu, nabędzie on usługę tj. czynność opodatkowaną podatkiem VAT. W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze VAT od producenta, (...).”
Należy przy tym zwrócić uwagę, że w umowach koprodukcyjnych mogą być zawarte postanowienia, zgodnie z którymi Wnioskodawca uprawniony będzie do wykorzystywania praw do Materiałów (jako związanych z nabyciem udziału w prawach do filmu) również na potrzeby swojej działalności. W związku z tym, że Wnioskodawca jest instytucją kultury, to w ramach swojej aktywności prowadzi zarówno działalność gospodarczą (opodatkowaną VAT i zwolnioną z tego podatku), jak i nieodpłatną działalność statutową. Może się zatem zdarzyć, że prawa do Materiałów filmu (film) Wnioskodawca zdecyduje się wykorzystać na potrzeby swojej statutowej działalności nieodpłatnej, ewentualnie działalności gospodarczej zwolnionej od VAT.
Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
Natomiast w myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy o VAT).
Uwzględniając powołane regulacje, w ocenie Wnioskodawcy, jeżeli na podstawie umowy koprodukcyjnej obok korzystania z filmu (w tym też praw do Materiałów) w ramach opodatkowanej VAT działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie wykorzystywał prawa do Materiałów na potrzeby działalności innej niż gospodarcza (nieodpłatnej działalności statutowej) lub działalności gospodarczej zwolnionej od VAT, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego w zakresie częściowym - z zastosowaniem odpowiednio prewspółczynnika (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT), proporcji (art. 90 ust. 1 ustawy o VAT), ewentualnie prewspółczynnika i proporcji.
Ad 2
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 2 pozostaje takie, jak zaprezentowano we Wniosku.
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, powinien on opodatkować VAT uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu udziału w prawach do filmu kalkulowane jako stosowny udział/procent przychodów/zysków z produkcji filmowej i potraktować to wynagrodzenie jako wynagrodzenie za świadczenie usług związanych z udostępnieniem części praw przysługujących Wnioskodawcy.
Dla oceny opodatkowania VAT określonych czynności dokonywanych w ramach zawieranych umów koprodukcyjnych istotne znaczenie ma to, czy wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy oraz to, czy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT.
Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w ramach opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koprodukcyjnej.
Jak zostało wykazane w odpowiedzi na pytanie nr 1 świadczenie Producenta filmu będzie stanowić odpłatne świadczenie usług na gruncie VAT, polegające na przeniesieniu praw autorskich do filmu na rzecz Wnioskodawcy (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta filmu wkład wniesiony przez Wnioskodawcę).
Z kolei, pytanie nr 2 dotyczy sytuacji, w której Wnioskodawca będzie uzyskiwał wynagrodzenie z tytułu przysługującego Wnioskodawcy jako koproducentowi udziału w prawach autorskich i prawach do potencjalnego zysku/przychodu z eksploatacji filmu.
Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika przy tym, że na podstawie zawieranych umów koprodukcyjnych Wnioskodawca jako koproducent wniesie do filmu wkład w zamian za co otrzyma udział w prawach autorskich do filmu, a przez to udział w potencjalnych przychodach (zyskach) uzyskanych z tytułu eksploatacji filmu w ustalonych proporcjach.
Skoro więc Wnioskodawca w związku pełnieniem funkcji koproducenta filmu oraz wniesieniem wkładu nabywa udział w autorskich prawach majątkowych i pokrewnych do filmu, to należy przyjąć, że dojdzie do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT, a wkład wniesiony przez Wnioskodawcę będzie pełnić funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez Producenta praw autorskich do filmu.
Konsekwentnie, możliwa realizacja nabytych na podstawie umowy koprodukcyjnej praw polegać może z punktu widzenia Wnioskodawcy na osiąganiu przychodów (udziału w zyskach/przychodach) z posiadanych praw. Skoro istotą takiej czynności może być uzyskiwanie wynagrodzenia z tytułu posiadanych praw do filmu, to należy przyjąć, że taką czynność należy potraktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu VAT przez Wnioskodawcę (właściciela części praw) na rzecz Producenta (lub ewentualnie innego podmiotu), do którego spływać będą środki ze sprzedaży tych praw wobec osób trzecich.
Innymi słowy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, przysługujące Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu praw do filmu, powinno być opodatkowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz powinno zostać udokumentowane fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Na potwierdzenie prawidłowości tego stanowiska Wnioskodawca wskazuje następujące interpretacje indywidualne:
„Zatem biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w opisie sprawy, a w szczególności fakt, że do prowadzenia dystrybucji filmu w Polsce i za granicą upoważniony jest wyłącznie producent filmu, z tym że jest on zobowiązany do otrzymania pisemnej zgody koproducenta na każdorazowe zawarcie umowy dystrybucyjnej lub sprzedaży licencji, to należy stwierdzić, że udział w zysku z eksploatacji filmu „(...)” stanowi wynagrodzenie należne koproducentowi filmu z tytułu przekazania producentowi praw do dystrybucji filmu lub licencji, które koproducentowi przysługują w części (stosownie do posiadanego udziału w prawach autorskich i prawach pokrewnych do ww. filmu). Przenosząc na producenta przedmiotowe prawa koproducent uzyskuje bowiem w zamian za to korzyść w postaci udziału (proporcjonalnego do wniesionego wkładu finansowego oraz posiadanych praw autorskich i pokrewnych) w zysku z tytułu eksploatacji filmu. Zatem w analizowanej sprawie mamy do czynienia z ekwiwalentnością świadczeń w ramach łączącego producenta i koproducenta stosunku prawnego. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie dochodzi do rzeczywistych świadczeń pomiędzy stronami umowy koprodukcyjnej.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.538.2019.3.MM)
„Analiza powołanych przepisów wskazuje, że w przedmiotowej sprawie w stosunku do opodatkowania przekazania zapłaty w ramach podziału zysku wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., doszło bowiem do odpłatnego świadczenia usług pomiędzy stronami zawartej umowy o realizację przedsięwzięcia koprodukcyjnego.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 czerwca 2014 r. sygn. IPPP1/443-291/14-2/AW)
„Odnosząc się zatem do pytania Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien potraktować wynagrodzenie z tytułu udziału w prawach do filmu jako świadczenie usług związane z udostępnianiem przez niego części praw do filmu oraz opodatkować to wynagrodzenie jako stosowny procent zysków z produkcji filmowej.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.422.2020.2.MD).
Jednocześnie, w ocenie Biura usługa, w postaci udostępnienia Producentowi praw do filmu, z tytułu której to usługi Biuru przysługiwać będzie wynagrodzenie, powinna być opodatkowana według stawki 23% (na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Zdaniem Wnioskodawcy zastosowania w tym przypadku nie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, z uwagi na wyłączenie z art. 43 ust. 19 pkt 1 ustawy o VAT (usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że:
W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2 – ust. 6 ustawy.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy są spełnione warunki:
·podatek odlicza podatnik podatku od towarów i usług,
·towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do takich czynności, których następstwem jest określenie podatku należnego.
Nie można obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które:
·nie służą do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
·służą do czynności zwolnionych od tego podatku,
·służą do czynności niepodlegających temu podatkowi.
Art. 86 ust. 1 ustawy, nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczy, że podatnik nabywa towary i usługi w celu ich wykorzystania do czynności opodatkowanych.
Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, gdy:
·spełni przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy i
·nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.
Art. 88 ustawy określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może odliczyć podatku, który jest należny tylko dlatego, że został wykazany na fakturze. W sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku podatnik nie może odliczyć podatku.
W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane.
Doprecyzowaniem powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy jest przepis art. 86 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym:
W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:
Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy:
Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:
1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
Z art. 86 ust. 2d ustawy wynika, że:
W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.
Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2e ustawy:
Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo. Podatnik jest obowiązany zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o przyjętych danych wyliczonych szacunkowo w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten sposób określenia proporcji został zastosowany po raz pierwszy, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.
W myśl art. 86 ust. 2f ustawy:
Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.
Zgodnie z art. 86 ust 2g ustawy:
Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a, 10 i 10c-10g stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:
W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.
Natomiast z treści art. 86 ust. 22 ustawy wynika, że:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.
Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.
Rozporządzenie to określa, w przypadku niektórych podatników, sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).
W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.
Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia:
W przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:
X = A x 100/P
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,
P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.
Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie – rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:
a)dokonywanych przez podatników:
-odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
-odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
-eksportu towarów,
-wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.
Pojęcie obrotu, o którym mowa w powyższej regulacji, powinno być interpretowane tak jak w przypadku art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Obrót powinien być rozumiany jako kwota należna z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług pomniejszona o VAT. Obrót ten będzie – dla celów określenia proporcji – powiększany o otrzymane przychody z innej niż gospodarcza działalności.
Natomiast w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury – rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.
Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia:
Przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:
1)dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury – używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2)transakcji dotyczących:
a)pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
b)usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu „oczyszczenie” kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.
Stosownie do § 8 rozporządzenia:
W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.
Przepis art. 86 ust. 2a ustawy ma zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
Ww. przepis wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatna działalność statutowa. W celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej („towarzyszące” tej działalności), niezależnie od tego czy ostatecznie bezpośrednio generują opodatkowanie VAT.
W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:
W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Na mocy art. 90 ust. 2 ustawy:
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy:
Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Jeżeli zatem nabywane towary i usługi służą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik jest obowiązany, do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z ww. art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.
Zasady tworzenia i działania instytucji kultury określa ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87).
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
Jak wynika z art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.
Jak stanowi art. 9 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Na mocy art. 12 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.
Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów.
Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej stanowią, że:
Przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.
Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:
a)podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
b)celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
c)celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez Producenta Filmu.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.
Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.
Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.
Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. sprawy C-154/80, C-89/81, C-16/93, C-498/99) wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność opodatkowaną VAT, uważane mogą być sytuacje, w których:
·istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje wzajemne świadczenie,
·wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
·istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,
·odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT,
·istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego.
Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.
Przy czym, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów albo świadczenie usług – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 8 ust. 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zasady wspierania twórczości filmowej i innej działalności w dziedzinie kinematografii oraz ochrony zasobów sztuki filmowej reguluje ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 130). W art. 5 tej ustawy zdefiniowano istotne, związane z kinematografią pojęcia. W szczególności wskazano, że:
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
·dystrybucja filmu – nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu (pkt 1)
·koproducent filmu – podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych (pkt 5)
·producent filmu – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu (pkt 6)
·produkcja filmu – zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej (pkt 7)
·rozpowszechnianie filmu – publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych (pkt 8).
Jednocześnie, w świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.):
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
Według art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.
Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.
Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.
W myśl art. 69 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.
Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.
Z opisu sprawy wynika, że
·są Państwo podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny;
·na podstawie umowy koprodukcyjnej posiadają Państwo udział w prawach do filmu oraz związane ściśle z tym udziałem prawa do tzw. materiałów wyjściowych, innych materiałów filmowych i promocyjnych, making-of filmu, fotosów, werków, streszczenia i zwiastuna filmu i materiałów związanych z jego powstawaniem (Materiały);
·na podstawie umowy koprodukcyjnej mogą Państwo korzystać z Materiałów, które wykorzystują Państwo w ramach: działalności opodatkowanej (np. na potrzeby promocji działalności opodatkowanej Wnioskodawcy, na potrzeby odpłatnych - biletowanych festiwali organizowanych przez Wnioskodawcę), zwolnionej od VAT (np. na potrzeby usług kulturalnych świadczonych przez Wnioskodawcę na zlecenie innych podmiotów) oraz statutowej działalności nieodpłatnej (np. w ramach nieodpłatnych wydarzeń organizowanych przez Państwa);
·będą Państwo wykorzystywali prawa do Materiałów zarówno do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. W takiej sytuacji nie istnieje/nie będzie istniała możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków w całości do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy;
·będą Państwo wykorzystywali prawa do Materiałów zarówno do czynności opodatkowanych VAT oraz do czynności zwolnionych od VAT. W takiej sytuacji nie istnieje/nie będzie istniała obiektywna możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT;
·nieodpłatne udostępnianie Materiałów jest związane z Państwa działalnością statutową.
Podmioty zawierające umowę koprodukcyjną (producent i koproducent) na gruncie ustawy o VAT, nie są uznawane za jednego podatnika podatku VAT, a zatem relacje pomiędzy tymi podmiotami dla potrzeb rozliczenia podatku VAT powinny być oceniane zgodnie z ogólnymi zasadami obowiązującymi w tym podatku.
Stosownie bowiem do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.),
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Umowa o wspólne przedsięwzięcie z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty podejmujące współpracę w ramach wspólnego przedsięwzięcia realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem, a podjęte przez takie podmioty działania nie tworzą podmiotu gospodarczego, który byłby odrębnym podmiotem gospodarczym podlegającym rejestracji. Zatem przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia są odrębnymi podatnikami VAT.
W konsekwencji dla kwestii związanej z opodatkowaniem podatkiem VAT określonych czynności dokonywanych w ramach zawartej umowy koproducenckiej istotne znaczenie ma, aby wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowiło wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy, a odpłatność za otrzymane świadczenie pozostawała w bezpośrednim związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dochodzi do wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami umowy koproducenckiej. Świadczenie producenta polega na przeniesieniu współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu (w tym prawa do Materiałów) na rzecz koproducenta (zapłatę w tym przypadku stanowi dla producenta wkład pieniężny wniesiony przez koproducenta), natomiast świadczenie koproducenta filmu polega na przekazaniu producentowi praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w filmie (zapłatę z tego tytułu stanowi udział w zysku z eksploatacji filmu).
Z opisu sprawy wynika bowiem, że przysługujące producentowi filmu autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne do tego filmu zostaną przez niego przeniesione na koproducenta w części proporcjonalnej do wysokości wniesionego wkładu w produkcję filmu. Skoro więc koproducent z momentem powstania/wykonania kopii wzorcowej filmu nabywa udział w autorskich prawa majątkowych i pokrewnych do filmu (w tym prawa do Materiałów), to należy przyjąć, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, a wkład finansowy wniesiony przez koproducenta pełni funkcję wynagrodzenia należnego za przekazanie przez producenta praw autorskich do filmu. Zatem występuje świadczenie, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, tj. koproducent filmu, a także zachodzi bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną przez producenta płatnością a świadczeniem w postaci przeniesienia praw autorskich do filmu na rzecz koproducenta filmu.
W odniesieniu do Państwa wątpliwości dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta filmu wskazać należy, że w przedstawionych okolicznościach mamy do czynienia ze sprzedażą praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego koproducentowi udziału w prawach autorskich do filmu i jest to czynność opodatkowana podatkiem VAT u Państwa (zapłatą jest kwota uzyskana z eksploatacji filmu), która daje w konsekwencji prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia udziału w tych prawach autorskich.
Z uwagi na fakt, że do prowadzenia dystrybucji filmu upoważniony jest producent (ewentualnie dystrybutor) filmu, to stwierdzam, że udział w zysku z eksploatacji filmu stanowi wynagrodzenie należne koproducentowi filmu z tytułu przekazania producentowi praw do dystrybucji filmu, które koproducentowi przysługują w części (stosownie do posiadanego udziału w prawach autorskich i prawach pokrewnych do ww. filmu). Przenosząc na producenta przedmiotowe prawa koproducent uzyskuje bowiem w zamian za to korzyść w postaci udziału (proporcjonalnego do wniesionego wkładu finansowego oraz posiadanych praw autorskich i pokrewnych) w zysku z tytułu eksploatacji filmu. Zatem mamy do czynienia z ekwiwalentnością świadczeń w ramach łączącego producenta i koproducenta stosunku prawnego.
W celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik powinien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik powinien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.
Ponadto, jeżeli nabywane towary i usługi służą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik jest obowiązany, do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z ww. art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.
Państwa obowiązkiem w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Mają Państwo obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany jest z czynnościami opodatkowanymi, czy z czynnościami nieobjętymi ustawą, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, przysługuje Państwu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieobjętych tym podatkiem.
Natomiast, jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku gdy dokonany zakup służyć będzie obu rodzajom działalności, są Państwo uprawnieni odliczyć tylko tą część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. Zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma bowiem zastosowanie do tej kategorii wydatków, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju działalności.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.
Skoro więc:
·faktury wystawione przez Producenta filmu dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci przeniesienia na koproducenta udziału w prawach do filmu, przy czym okoliczności sprawy wskazują, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku,
·koproducent w związku z przysługującym prawem współwłasności do dzieła filmowego, dokonując przekazania praw do dystrybucji tego filmu proporcjonalnie do posiadanego udziału w prawach autorskich do filmu, świadczy na rzecz producenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
to stwierdzam, że przysługuje/będzie Państwu przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Producenta dokumentujących wniesiony przez Państwa wkład finansowy.
Prawo to przysługuje:
·w przypadku gdy udział w prawach do filmu (w tym prawa do Materiałów), jest/będzie wykorzystywany przez Państwa zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej oraz zwolnionej), jak również do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu), w sytuacji gdy nie mają/nie będą Państwo mieli możliwości przypisania ww. udziału w prawach do filmu w całości do działalności gospodarczej, to w pierwszej kolejności są/będą Państwo zobowiązani, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przy uwzględnieniu przepisów § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.;
·w dalszej kolejności, skoro udział w prawach do filmu (w tym prawa do Materiałów), jest/będzie wykorzystywany przez Państwa do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku od towarów i usług, i nie mają/nie będą Państwo mieć możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego z tytułu nabycia udziału w prawach do filmu do poszczególnych rodzajów czynności, to są/będą Państwo zobowiązani do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.
Prawo to przysługuje/będzie przysługiwało, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.
Państwa stanowisko w zakresie pytania 1 uznaję za prawidłowe.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących kwestii opodatkowania otrzymanego przez Państwo wynagrodzenia z tytułu udziału w prawach do filmu (w tym prawa do Materiałów), należy jeszcze raz podkreślić, że z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają konkretne, wymienione w nim czynności (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów), a nie otrzymywane środki np. odpowiadające przysługującemu udziałowi w zysku.
W sprawie – jak wyżej wskazałem – występuje świadczenie wykonywane przez Państwa na rzecz Producenta, którego przedmiotem jest udział w nabytych uprzednio prawach autorskich. Świadczenie to polega na umożliwieniu Producentowi wykorzystania przynależnego Państwu udziału do utworu (udziału w praw autorskich do utworu – filmu) poprzez przekazanie praw do dystrybucji filmu w odniesieniu do przysługującego Państwu udziału, za które otrzymują Państwo określony umownie udział w zysku.
Stwierdzam, że ww. czynności wykonywane przez Państwa stanowią/będą stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które – na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy – podlegają/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznaję za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone, w tym w szczególności kwestia udokumentowania fakturą odpłatnej usługi świadczonej przez Państwa na rzecz Producenta oraz kwestia wysokości stawki podatku i zwolnienia z podatku VAT dla ww. usługi.
Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.
Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.
Ponadto, odnosząc się do powołanego przez Państwa we wniosku wyroku sądu. tutejszy organ wyjaśnia, że powołany wyrok jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzony w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.