Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.19.2025.1.MW

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonywanymi zakupami oraz w części dotyczącej braku obowiązku wykazania przemieszczenia nabywanych towarów jako eksportu towarów;

• nieprawidłowe w części dotyczącej podstawy prawnej określenia miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz kontrahenta z Angoli.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2025 r. za pośrednictwem operatora pocztowego wpłynął Państwa wniosek z 15 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonywanymi zakupami, opodatkowania usług świadczonych na rzecz obiektów budowlanych spoza UE oraz wykazania nabywanych towarów jako eksport towarów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jako płatnik podatku VAT prowadzi działalność gospodarczą na terenie RP, głównie zajmuje się kompleksową realizacją projektów budowlanych. W 2019 r. Spółka podpisała dwie umowy na budowę i wyposażenie (...) w (...) i w (...) na zlecenie (...) Republiki Angoli. Realizacja projektu rozpoczęła się od (...) 2021 r.

W świetle zawartych umów Spółka jako generalny wykonawca zobowiązany jest do wybudowania i wyposażenia w formie „pod klucz” obu nieruchomości położonych w Angoli. Zakres wykonywanych usług obejmuje - wybudowanie obiektów infrastruktury (...) wraz z niezbędnym wyposażeniem (sanitariaty, meble, oświetlenie itp.). Inwestor w ramach umowy zobowiązany jest do wypłat zaliczek w trakcie trwania inwestycji zgodnie z zawartymi umowami.

Realizując zlecenie Spółka dokonuje na terytorium Polski zakupów towarów i usług od polskich podatników czynnych podatku VAT (firmy zarejestrowane w Polsce). Spółka zakupuje przede wszystkim materiały budowlane i wyposażeniowe trwale związane z budowaną nieruchomością. Towary te Spółka transportuje drogą wodną do Kraju przeznaczenia - Angoli. Towary te są niezbędne do wykonania tej usługi jaką Spółka zobowiązała się wykonać w ramach podpisanych umów z inwestorem.

Spółka wywozu tych towarów nie wykazuje w deklaracji rozliczeniowej podatku VAT (VAT-7) jako eksport towarów, jedynie jako zakup, czyli nabycie towarów pozostałych. Spółka nie przekazuje prawa do dysponowania towarem jako właściciel na kontrahenta tymi towarami. Spółka cały czas pozostaje właścicielem towarów i rozporządza nimi jako właściciel. Spółka nie wykazuje również przychodów (zaliczek) związanych z realizacją tego kontraktu w deklaracji VAT-7.

Podatek VAT z tytułu przychodu rozliczany jest w kraju usługodawcy - Angoli. Spółka jest zarejestrowana w tamtejszym urzędzie skarbowym celem rozliczeń podatkowych w podatku VAT. Miejscem świadczenia tej usługi jest terytorium kraju Republiki Angoli, czyli siedziba zleceniodawcy.

Pytania

1.Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupywanych towarów i usług dokonywanych w Polsce, które związane są z realizacją tego zlecenia na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1?

2.Czy Spółka usługi te świadczone na rzecz obiektu budowlanego położonego w kraju poza terytorium RP powinna opodatkowywać podatkiem naliczonym w Polsce?

3.Czy Spółka w deklaracji rozliczeniowej podatek VAT powinna wykazywać nabywane towary, które są niezbędne do realizacji tego zlecenia jako eksport towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Wnioskodawca uważa, iż ma prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych w Polsce towarów i usług związanych bezpośrednio z realizacją tego zlecenia, ponieważ siedzibą Spółki jest Polska, tu też prowadzona jest działalność gospodarcza i świadczone usługi o tym samym charakterze. Gdyby taka usługa była świadczona przez Spółkę w kraju to byłyby opodatkowane podatkiem VAT według obowiązujących stawek. Przechowują Państwo faktury dokumentujące nabycie tych towarów wraz z dowodami zapłaty.

Podstawowe zasady dotyczące odliczeń podatku VAT zostały ujęte w art. 86 ust. 8 pkt 1, w myśl którego to zapisu w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114 i art. 119 ust. 4 oraz art. 120 ust. 17, 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

Wnioskodawca uważa więc, iż na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT - ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupywanych towarów, ponieważ nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, a kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Posiadają Państwo dokumenty, z których wynika związek odliczanego podatku z tymi czynnościami. Na podstawie tego zapisu dokonują Państwo odliczeń podatku VAT od zakupu, ponieważ Państwa zdaniem upoważnia to Spółkę do odliczenia podatku naliczonego nie tylko w sytuacji, gdy Spółka wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terytorium kraju czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ale gdy wykazuje fakt dostawy i świadczonych usług, które z uwagi na przepisy prawa podatkowego dotyczące miejsca świadczenia usługi opodatkowane są poza terytorium kraju. Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki, których łączne spełnienie uprawnia do odliczenia podatku VAT. Państwa zdaniem, oba warunki Spółka spełnia.

2.Zdaniem Spółki świadczoną usługę wykonywaną na terytorium Republiki Angoli związaną z budową nieruchomości spółka nie powinna opodatkowywać podatkiem VAT należnym w Polsce. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT - miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Od powyższego zapisu ustawodawca przewidział szereg zwolnień wykazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług które nie mają zastosowania w Państwa Spółce. Usługa świadczona przez Spółkę wobec powyższego, Państwa zdaniem nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, że kontrahent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT, a miejscem świadczenia tych usług - na podstawie art. 28b ustawy VAT będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej, tj. Angola, czyli kraj gdzie siedzibę ma zleceniodawca Państwa usługi.

3.Towary zostały wywiezione z Polski drogą morską do Angoli, lecz w ramach tego wywozu nie doszło do dostawy towarów (wywóz ten nie miał konsekwencji przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel). Spółka uważa, iż brak jest przesłanek do uznania takiego wywozu za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Według Spółki, samo przemieszczenie towarów z Polski do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej bez dokonywania dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT i w celu dokonania późniejszych ich sprzedaży w tym kraju nie mieści się w definicji eksportu towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT. Spółka nie przekazuje prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na kontrahenta. Spółka cały czas pozostaje właścicielem towarów i rozporządza nimi jako właściciel.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

Natomiast jak wynika z art. 2 pkt 5 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w 2019 r. podpisała dwie umowy na budowę i wyposażenie (...) w (...) i w (...) na zlecenie (...) Republiki Angoli. Realizacja projektu rozpoczęła się od (...) 2021 r. W świetle zawartych umów Spółka jako generalny wykonawca zobowiązany jest do wybudowania i wyposażenia w formie „pod klucz” obu nieruchomości położonych w Angoli. Zakres wykonywanych usług obejmuje - wybudowanie obiektów infrastruktury (...) wraz z niezbędnym wyposażeniem (sanitariaty, meble, oświetlenie itp.).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy miejscem opodatkowania świadczenia, o którym mowa we wniosku jest terytorium Polski.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości związanych z rozliczeniem usług, w skład których wchodzi wybudowanie obiektu instytucji (...) wraz z niezbędnym wyposażeniem należy zauważyć, że w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy o VAT.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT:

Art. 28a ustawy o VAT wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT:

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy o VAT:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

Według art. 28e ustawy o VAT:

Przepis art. 28e ustawy o VAT - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące - determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy o VAT obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości - jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Zmiany w tym zakresie obowiązują od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Zatem szczególne miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy o VAT dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do konkretnej określonej co do miejsca położenia nieruchomości.

W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością nie jest każda dowolna usługa wykazująca chociażby najmniejszy związek z daną nieruchomością, lecz jedynie usługa, która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, ma na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

Z powołanych przepisów prawa, w szczególności z art. 31a rozporządzenia 282/2011 wynika, że dla uznania usługi za związaną z nieruchomością istotne są cechy, które można ująć w następujący sposób:

• usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna co do jej indywidualnego położenia;
• przedmiotem usługi powinna być skonkretyzowana nieruchomość lub usługa powinna być świadczona na/wobec konkretnej nieruchomości, a nie jakiejkolwiek;
• ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;
• zmiana takiego miejsca, polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość, powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że aby świadczenie usług mogło zostać uznane za związane z nieruchomością w rozumieniu tego przepisu, konieczne jest, by świadczenie to było związane z wyraźnie określoną nieruchomością i by sama nieruchomość stanowiła przedmiot owego świadczenia. Tak jest w szczególności wówczas, gdy wyraźnie określoną nieruchomość należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie wyrok z 27 czerwca 2013 r., RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland, C 155/12, EU:C:2013:434, pkt 34, 35).

W analizowanej sprawie Państwa usługi mają bezpośredni związek z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT. Jak wynika z opisu sprawy Spółka jako generalny wykonawca zobowiązany jest do wybudowania i wyposażenia w formie „pod klucz” obu nieruchomości położonych w Angoli. Zakres wykonywanych usług obejmuje wybudowanie obiektów infrastruktury (...) wraz z niezbędnym wyposażeniem (sanitariaty, meble, oświetlenie itp.). Usługi świadczone przez Państwa odnoszą się konkretnie do określonej nieruchomości (budynków). Należy zatem stwierdzić, że w przypadku świadczonych przez Państwa usług to nieruchomość stanowi centralny i nieodzowny element dokonywanych przez Państwa świadczeń.

Tym samym, należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku miejsce świadczenia Państwa usług ustalane będzie na podstawie art. 28e ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usługi związanej z nieruchomością jest miejsce położenia tej nieruchomości. W analizowanej sprawie, jak Państwo wskazaliście, realizacja projektu zlokalizowana jest poza granicami Polski – w Angoli. W związku z tym usługi, które odnoszą się do nieruchomości położonych w Angoli nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Należy wskazać, że poprawnie określiliście Państwo we wniosku, że usługi związane z budową nieruchomości na terytorium Republiki Angoli nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT należnym w Polsce. Jednakże błędnie wskazaliście Państwo w swoim stanowisku, że usługa wykonywana przez Spółkę na terytorium Republiki Angoli powinna być opodatkowana zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, bowiem jak wyżej wskazałem usługa związana jest z konkretną nieruchomością i zastosowanie do niej znajdzie szczególny przepis ustalenia miejsca świadczenia, tj. art. 28e ustawy o VAT.

Pomimo tego, że prawidłowo wskazaliście Państwo, że usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 wniosku oceniając całościowo, należało uznać zanieprawidłowe, ponieważ właściwą podstawą prawną określającą miejsce świadczenia tych usług jest art. 28e ustawy o VAT a nie jak Spółka wskazała art. 28b ustawy o VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą także prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych towarów i usług dokonywanych w Polsce oraz czy Spółka w deklaracji rozliczeniowej powinna wykazywać przemieszczane do Angoli towary, które są niezbędne do realizacji zlecenia jako eksport towarów.

W pierwszej kolejności, aby wskazać czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku oraz na podstawie jakiego przepisu prawnego to odliczenie będzie przysługiwało, należy ustalić czy nabywane towary w Polsce, które będą transportowane na terytorium Angoli w celu wykorzystywania ich do świadczenia usług będą stanowiły eksport towarów, tj. czynność opodatkowaną na terytorium kraju.

Należy wskazać, że stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT:

Z powołanego art. 2 pkt 8 ustawy o VAT wynika, że aby czynność mogła być uznana za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jak wskazano, aby wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej mógł być uznany za eksport towarów, w ramach danej transakcji musi nastąpić dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, tj. musi nastąpić przeniesienie - z dostawcy na nabywcę - prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a w konsekwencji dokonanej dostawy musi nastąpić wywóz towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, który zostanie potwierdzony przez właściwy organ celny. Niezaistnienie zatem jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że realizując zlecenie Spółka dokonuje na terytorium Polski zakupów towarów i usług od polskich podatników czynnych podatku VAT (firmy zarejestrowane w Polsce). Spółka zakupuje przede wszystkim materiały budowlane i wyposażeniowe trwale związane z budowaną nieruchomością. Towary te Spółka transportuje drogą wodną do Angoli. Towary są niezbędne do wykonania przez Spółkę usługi jaką Spółka zobowiązała się wykonać w ramach podpisanych umów z inwestorem. Spółka wywozu tych towarów nie wykazuje w deklaracji rozliczeniowej podatku VAT (VAT-7) jako eksport towarów, jedynie jako zakup, czyli nabycie towarów pozostałych. Spółka nie przekazuje prawa do dysponowania towarem jako właściciel na kontrahenta tymi towarami. Spółka cały czas pozostaje właścicielem towarów i rozporządza nimi jako właściciel.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokonywanego przez Państwa wywozu towarów stanowiących Państwa własność z terytorium kraju do Republiki Angoli nie można uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Jak Państwo wskazaliście, towary zostały wywiezione z Polski drogą morską do Angoli, lecz w ramach tego wywozu nie doszło do dostawy towarów na rzecz innego podmiotu. Spółka nie przekazuje prawa do dysponowania towarem jako właściciel na kontrahenta oraz Spółka cały czas pozostaje właścicielem towarów i rozporządza nimi jako właściciel. W związku z powyższym, wywóz nie wiąże się z przeniesieniem na klienta docelowego prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Tym samym, wywóz towarów stanowiących Państwa własność, z terytorium kraju na terytorium Republiki Angoli nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce (w tym jako eksport towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Towary te będą wykorzystywane przez Spółkę, a nie inny podmiot, do świadczenia usług opodatkowanych w Angoli.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT:

Z treści art. 86 ustawy o VAT, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2024 r. ustawy:

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.:

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Wskazane warunki dotyczące skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług odzwierciedlają zapisy art. 168 i art. 169 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, ze zm.).

Zgodnie z art. 169 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, poza prawem do odliczenia, o którym mowa w art. 168, podatnik ma prawo do odliczenia VAT określonego w tym artykule, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane do następujących celów: transakcji podatnika, innych niż te, które są zwolnione zgodnie z art. 284, związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, dokonywanych poza terytorium państwa członkowskiego, w którym podatek jest należny lub został zapłacony, w odniesieniu do których VAT podlegałby odliczeniu, gdyby transakcje te miały miejsce na terytorium tego państwa członkowskiego.

Regulacja ta rozszerza prawo podatnika do dokonywania odliczeń wyłącznie podatku związanego z działalnością opodatkowaną podatnika, wyrażoną w art. 168, o prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych następnie w takich transakcjach podatnika, które w ogóle nie podlegają opodatkowaniu VAT w kraju nabycia (kraju odliczenia podatku naliczonego). Transakcjami, które nie podlegają opodatkowaniu w kraju nabycia, mogą być zarówno czynności wykonane za granicą w związku z prowadzoną tam działalnością gospodarczą, jak i czynności wykonane w ramach działalności prowadzonej w kraju zakupu, w stosunku do których za miejsce powstania obowiązku podatkowego uważana jest zagranica.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano we wniosku, Spółka, zarejestrowany podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski. Realizując zlecenie Spółka dokonuje na terytorium Polski zakupów towarów i usług od polskich podatników (firmy zarejestrowane w Polsce). Spółka zakupuje przede wszystkim materiały budowlane i wyposażeniowe trwale związane z budowanymi nieruchomościami. Towary te są niezbędne do wykonania usługi jaką Spółka zobowiązała się wykonać w ramach podpisanych umów z inwestorem. Spółka transportuje towary drogą wodną do kraju przeznaczenia – Angoli. Wskazali Państwo ponadto, że gdyby taka usługa była świadczona przez Spółkę na terytorium Polski to podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT według obowiązujących stawek. Przechowują Państwo faktury dokumentujące nabycie tych towarów wraz z dowodami zapłaty.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących prawa do odliczenia podatku od zakupywanych towarów i usług w Polsce, które związane są z realizacją zlecenia wykonywanego przez Spółkę na terytorium Angoli należy zauważyć, że – jak sami Państwo wskazali - gdyby taka usługa była świadczona przez Spółkę na terytorium Polski to byłaby opodatkowana podatkiem VAT według obowiązujących stawek. Zatem wskazać należy, że Spółka jako zarejestrowany podatnik VAT, dokonując na terytorium Polski zakupu towarów i usług od polskich podatników podatku VAT, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabytych na terytorium kraju towarów i usług związanych z realizacją przez Spółkę budowy i wyposażenia budynków na terytorium Angoli na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym powinni Państwo posiadać dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy o VAT:

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy o VAT:

Od 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracjach reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.) – dalej: „rozporządzenie”.

Zgodnie z treścią § 2 ww. rozporządzenia:

Deklaracje zawierają:

Na podstawie § 4 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia:

Z powyższych przepisów wynika, że w deklaracji podatkowej należy wykazać m.in. sprzedaż, która ma miejsce poza terytorium kraju.

W kwestii ustalenia czy Spółka w deklaracji rozliczeniowej podatek VAT powinna wykazywać nabywane towary, wskazać należy, że w deklaracji i ewidencji JPK_V7M przewidziano dwa pola, w których wykazuje się sprzedaż opodatkowaną poza terytorium kraju, tj. K_11 i P_11.

W polu K_11 wykazuje się wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju. W polu tym podaje się wartość netto dostaw towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w każdym przypadku, gdy w odniesieniu do nich przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy o VAT.

Natomiast w polu P_11 wykazuje się zbiorczą wysokość podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju – wykazaną w K_11.

Należy zauważyć, że jak ustaliłem, świadczone przez Państwa usługi związane z budową budynków na terenie Republiki Angoli nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju. Ponadto jak wynika z opisu sprawy Spółka jest zarejestrowana w Angoli w miejscowym urzędzie skarbowym celem rozliczeń podatkowych podatku VAT. Jednocześnie - jak rozstrzygnięto powyżej - mają Państwo prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem na terytorium kraju towarów i usług dotyczących towarów związanych z prowadzoną przez państwa budową budynków na terenie Republiki Angoli, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że mają Państwo obowiązek wykazania w pliku JPK_VAT7M dostawy towarów opodatkowane na terytorium Republiki Angoli, o których mowa we wniosku.

Tym samym stanowisko w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.