Interpretacja indywidualna z dnia 13 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.732.2024.2.DS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w kwestii uznania, że wypłacenie zysku na rzecz Spółki D stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu, która nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, oraz
• prawidłowe w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów, które zostaną sfinansowane środkami wpłaconymi przez Spółkę D.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 18 lutego 2025 r. (wpływ 21 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A sp.j. jest spółką prawa handlowego posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej („Wnioskodawca”), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych (PKD 69.10.Z).

Wnioskodawca nie posiada statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, jest on natomiast czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”).

W ostatnim czasie Wnioskodawca pozyskał dodatkowe środki finansowe na rozbudowę jego działalności w przedmiocie spraw przeciwko instytucjom finansowym (dotyczących roszczeń wynikających z umów kredytów waloryzowanych kursem walut obcych, a także z umów kredytów udzielonych w złotych, opartych na zmiennym oprocentowaniu) - dalej „Umowy Kredytowe” oraz spraw dotyczących potwierdzania polskiego obywatelstwa - dalej „Sprawy Obywatelstw”).

Środki te zostały przekazane na rzecz Wnioskodawcy przez B (po zmianie firmy: C) - spółkę prawa handlowego z siedzibą w (…), utworzoną na podstawie tamtejszego prawa, 1 sierpnia 2024 r. spółka ta zawarła umowę cesji ze spółką D („Spółka D”), która obecnie jest pożyczkodawcą.

Spółka D jest spółką prawa handlowego z siedzibą w (…), utworzoną na podstawie tamtejszego prawa. Spółka D nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Spółka D postanowiła ulokować część posiadanych przez nią środków finansowych, udostępniając je czasowo w formie pożyczki na rzecz Wnioskodawcy („Pożyczka”). Pożyczka została udzielona odpłatnie - przewiduje ona stosowne wynagrodzenie w postaci odsetek, które są należne Wnioskodawcy. W listopadzie 2024 r. ww. umowa została aneksowana poprzez zwiększenie jej kwoty i wydłużenie terminu spłaty.

Wnioskodawca oraz Spółka D dopuszczają w przyszłości możliwość zawarcia umowy konsorcjum („Konsorcjum”). W ramach Konsorcjum planowane jest wspólne przedsięwzięcie, w którym Spółka D zobowiąże się udostępniać Wnioskodawcy (Pożyczkobiorcy) dodatkowe środki finansowe w zamian za część zysku wynikającego ze świadczenia usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw. Jednocześnie, Konsorcjum może przewidywać, że całość lub część niespłaconej kwoty głównej Pożyczki i naliczonych od niej odsetek zostanie następczo uznana za środki przekazane przez Wnioskodawcę w ramach jego partycypacji w kosztach Konsorcjum.

W ramach Konsorcjum Spółka D będzie ponosić pełną odpowiedzialność cywilnoprawną z tytułu świadczonych przez nią usług. Co więcej, Wnioskodawca nie będzie posiadał możliwości ingerowania w kierunek działalności prowadzonej przez Spółkę D, a wszystkie decyzje w tym zakresie będą podejmowane przez jej wspólników. Wnioskodawca i Spółka D zamierzają jednak wspólnie ustalać kategorie wydatków, których koszt będzie ponoszony przez Wnioskodawcę w związku z Konsorcjum.

Udział Wnioskodawcy i Spółki D w Konsorcjum nie będzie stanowić spółki cywilnej w rozumieniu art. 860 Kodeksu cywilnego i ich zgodnym zamiarem jest, aby stosunki prawne między nimi nie były uznawane za umowę spółki handlowej, innej osoby prawnej czy jednostki organizacyjnej.

Spółka D nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej w Polsce, nie posiada jakichkolwiek składników majątkowych na jej terytorium. Jednocześnie, zawarcie umów Pożyczki i Konsorcjum nie spowoduje zmiany w tym zakresie - Spółka D nie nabędzie z ich tytułu praw do żadnych składników majątkowych w Polsce.

Spółka D nie posiada statusu podatnika VAT w Polsce.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca powziął wątpliwość co do skutków podatkowych, jakie będą wiązać się z dokonywanymi rozliczeniami w ramach Konsorcjum.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

W ramach Konsorcjum planowane jest wspólne przedsięwzięcie, w którym Spółka D zobowiąże się udostępniać Wnioskodawcy środki finansowe w zamian za część zysku wynikającego ze Świadczenia usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw. Konsorcjum nie przewiduje innych świadczeń pomiędzy jej stronami.

Pożyczkodawcą jest Spółka D i wynagrodzenie w postaci odsetek jest należne na jej rzecz. Pożyczkobiorcą jest natomiast Wnioskodawca.

Przedmiotem Konsorcjum ma być finansowanie wybranego obszaru działalności Wnioskodawcy przez Spółkę D, która w zamian uzyska prawo do części zysków osiągniętych przez Wnioskodawcę. Środki pozyskane w ramach Konsorcjum przez Wnioskodawcę będą wydatkowane na cele związane z jej działalnością gospodarczą i rozwojem ustalonego ze Spółką D obszaru jej działalności. Umowa Konsorcjum nie będzie przewidywać innych świadczeń jej uczestników niż związane z finansowaniem działalności Wnioskodawcy i wypłatą części zysków na rzecz Spółki D.

Ponadto, środki, które początkowo stanowiły Pożyczkę (kapitał, bez odsetek) mogą w przyszłości zostać uznane za wkład Spółki D do Konsorcjum. To z kolei może potencjalnie zwiększyć wielkość wynagrodzenia Spółki D z Konsorcjum, ponieważ ma być ono obliczane na podstawie wielkości przychodów Wnioskodawcy z obszaru jej działalności i wartości środków przekazanych na jej rzecz przez Spółkę D.

Wnioskodawca będzie ponosić wyłączną odpowiedzialność za usługi świadczone w obszarze objętym finansowaniem zapewnionym przez Spółkę D w ramach Konsorcjum.

Wnioskodawca i Spółka D planują dzielić koszty związane z obszarem działalności Wnioskodawcy, który może być przedmiotem Konsorcjum. Niemniej, to Wnioskodawca będzie we własnym imieniu ponosić wydatki związane z jego działalnością i część z nich zostanie sfinansowana środkami z Pożyczki lub środkami przekazanymi na podstawie Konsorcjum.

Spółka D nie wyklucza wsparcia Wnioskodawcy w czynnościach związanych z organizacją działań marketingowych Wnioskodawcy. Działania te jednak nie będą miały wpływu na wynagrodzenie Spółki D z tytułu Konsorcjum i będą mogły być przedmiotem oddzielnego rozliczenia z Wnioskodawcą.

Środki przekazane na rzecz Wnioskodawcy w ramach Konsorcjum będą wykorzystywane na rozwój jej działalności gospodarczej w zakresie usług prawnych w obszarze Spraw Frankowych i Spraw Obywatelstwa. Oznacza to, że sfinansują one w szczególności zwiększone koszty zatrudnienia (pracowników i współpracowników), mebli, komputerów, drukarek, jak również koszty marketingu. Koszty te będą związane z działalnością Wnioskodawcy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który na bieżąco w ramach swojej działalności będzie rozliczał Wnioskodawca.

Spółka D zobowiązuje się do pokrywania kosztów związanych z rozwojem obecnej działalności Wnioskodawcy, przekraczających obecnie ustalony poziom wydatków. Wnioskodawca zobowiązuje się do utrzymania dotychczasowego poziomu wydatków, a ponadto do zapewnienia dodatkowej powierzchni biurowej w przypadku rozwoju swojej działalności gospodarczej.

Spółka D zobowiązuje się do finansowania rozwoju działalności Wnioskodawcy. Z kolei Wnioskodawca zobowiązuje się wykorzystać otrzymane środki finansowe w tym celu i przekazać część zysku na rzecz Spółki D.

Zakupy te będą służyć wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT.

Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za dokonywanie wszelkich rozliczeń w ramach Konsorcjum, tj. ponoszenia wydatków związanych z rozwojem jego działalności, otrzymywania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług, jego podziału w części należnej Spółce D, a także rozliczeń związanych z VAT.

Pytania

1.Czy wypłata zysku wynikającego z Konsorcjum przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki D stanowi czynność opodatkowaną na gruncie VAT, która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT?

2.Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupów, które zostaną sfinansowane środkami wypłaconymi przez Spółkę D w ramach Pożyczki lub Konsorcjum?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata zysku wynikającego z Konsorcjum przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki D nie stanowi czynności opodatkowanej na gruncie VAT, a więc nie powinna być ona dokumentowana fakturą VAT.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupów, które zostaną sfinansowane środkami wypłaconymi przez Spółkę D w ramach Pożyczki lub Konsorcjum.

Ad 1.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („Ustawa VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei jak wynika z art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie, w świetle art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wobec powyższego, rozliczenia dokonywane w ramach Konsorcjum nie mogą zostać uznane za dostawę towarów, ponieważ nie są one związane z czynnościami, których przedmiotem są towary.

Niemniej, ewentualny obowiązek podatkowy na gruncie VAT może wystąpić w przypadku uznania, że czynności dokonywane w ramach Konsorcjum przez Spółkę D stanowią świadczenie usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle powyższych przepisów przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz innego podmiotu, które jednocześnie nie stanowi dostawy towarów. Co więcej, jak wynika z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Wobec tego, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, powinien istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem, odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo w wyroku C-102/86 w sprawie Apple and Pear Development Council TSUE wskazał, że: „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Natomiast w wyroku C-16/93 Tolsma, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Zatem, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

a)istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

b)wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

c)istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi; oraz

d)odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem (istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego).

Mając powyższe na uwadze, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie danej usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, ma wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla usługodawcy. Dlatego odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane na gruncie VAT wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W tym miejscu należy odnieść się także do istoty Konsorcjum jako wspólnego przedsięwzięcia. Zasadniczo wspólne przedsięwzięcie zrzesza co najmniej dwa podmioty na określony czas i w konkretnym celu. Jego przedmiotem jest wspólne działanie mające na celu realizację konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na zakres przedmiotowy lub finansowy przekracza możliwości jednego podmiotu. Tego rodzaju umowa zazwyczaj wiąże strony na czas określony, zwykle do osiągnięcia zamierzonego celu. Podmioty zawierające taką umowę zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach, natomiast w działaniach związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia działają wspólnie.

Zatem w sytuacjach, w których umowa dotyczy wspólnej realizacji określonego celu, można założyć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług. Należy podkreślić, że w takich przypadkach obie strony umowy osiągają zamierzone cele, przy czym ich osiągnięcie nie jest bezpośrednio związane ze świadczeniem drugiej strony umowy. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 października 2023 r., sygn. 0111-KD1B3-1.4012.483.2023.4.ICZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 kwietnia 2024 r., 0114-KDIP4-3.4012.75.2024.1.IG) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok NSA z 13 października 2021 r., sygn. akt I FSK 1898/18, wyrok NSA z 23 września 2021 r., sygn. akt I FSK 1383/19, wyrok NSA z 21 stycznia 2021 r., sygn. akt I FSK 1685/20).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że skoro wynagrodzenie Spółki D z tytułu umowy Konsorcjum nie będzie należne za jakiekolwiek usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy, to w rozpatrywanym przypadku nie dojdzie do świadczenia usług przez Spółkę D na rzecz Wnioskodawcy.

Co więcej, w analizowanej sprawie nie można zidentyfikować korzyści majątkowych, jakie Wnioskodawca uzyska w związku z przekazywaniem kwot należnych Spółce D na podstawie Konsorcjum. Przekazane środki nie będą bowiem stanowić wynagrodzenia za dostawę towarów lub wykonanie usługi przez Spółkę D na rzecz Wnioskodawcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wypłata zysku wynikającego z Konsorcjum przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki D nie stanowi czynności opodatkowanej na gruncie VAT, a więc nie powinna być ona dokumentowana fakturą VAT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wtedy, gdy zostaną spełnione określone warunki. Oznacza to, że odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz że towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli takich, które skutkują powstaniem podatku należnego (zobowiązania podatkowego).

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem towarów i usług, powinien najpierw spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do tej czynności, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, Ustawa VAT definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Jak wynika z przedstawionego opisu, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy stwierdzić, że skoro obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonanie nabycia towarów i usług służących do realizacji jego prowadzonej działalności gospodarczej, to będzie on uprawniony do skorzystania z prawa do odliczenia w całkowitej kwocie wynikającej z otrzymywanych faktur. Zatem to Wnioskodawca jako nabywca poszczególnych towarów i usług będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.483.2023.4.ICZ).

W konsekwencji należy uznać, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupów, które zostaną sfinansowane środkami wypłaconymi przez Spółkę D w ramach Pożyczki lub Konsorcjum. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 8 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między dostawcą i odbiorcą bądź między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez dostawcę/usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za dokonywane dostawy bądź świadczone usługi na rzecz odbiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

W przypadku świadczenia usług, gdy jedna ze stron posiada siedzibę poza terytorium kraju, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy:

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy:

Powołany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

W myśl art. 28b ust. 3 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – miejscem świadczenia usług, jest stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług. Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy:

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Według art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku.

Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że są Państwo spółką prawa handlowego posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych. Są Państwo również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ostatnim czasie pozyskali Państwo dodatkowe środki finansowe na rozbudowę Państwa działalności w przedmiocie spraw przeciwko instytucjom finansowym dotyczących roszczeń wynikających z umów kredytów waloryzowanych kursem walut obcych, a także z umów kredytów udzielonych w złotych, opartych na zmiennym oprocentowaniu- „Umowy Kredytowe” oraz spraw dotyczących potwierdzania polskiego obywatelstwa - „Sprawy Obywatelstw”.

Środki te zostały przekazane Państwu przez B (po zmianie firmy: C) - spółkę prawa handlowego z siedzibą w (…), utworzoną na podstawie tamtejszego prawa, 1 sierpnia 2024 r. spółka ta zawarła umowę cesji ze spółką D („Spółka D”), która obecnie jest pożyczkodawcą. Spółka D jest spółką prawa handlowego z siedzibą w (…), utworzoną na podstawie tamtejszego prawa. Spółka D postanowiła ulokować część posiadanych przez nią środków finansowych, udostępniając je czasowo w formie pożyczki na Państwa rzecz. Pożyczka została udzielona odpłatnie - przewiduje ona stosowne wynagrodzenie w postaci odsetek, które są należne Pożyczkodawcy. W listopadzie 2024 r. ww. umowa została aneksowana poprzez zwiększenie jej kwoty i wydłużenie terminu spłaty.

Wraz ze Spółką D dopuszczają Państwo w przyszłości możliwość zawarcia umowy konsorcjum, w ramach której planowane jest wspólne przedsięwzięcie, w którym Spółka D zobowiąże się udostępniać Państwu dodatkowe środki finansowe w zamian za część zysku wynikającego ze świadczenia usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw. Jednocześnie, Konsorcjum może przewidywać, że całość lub część niespłaconej kwoty głównej Pożyczki i naliczonych od niej odsetek zostanie następczo uznana za środki przekazane przez Spółkę D w ramach jej partycypacji w kosztach Konsorcjum.

W ramach Konsorcjum Spółka D będzie ponosić pełną odpowiedzialność cywilnoprawną z tytułu świadczonych przez nią usług. Nie będą Państwo posiadali możliwości ingerowania w kierunek działalności prowadzonej przez Spółkę D, a wszystkie decyzje w tym zakresie będą podejmowane przez jej wspólników. Państwo i Spółka D zamierzają jednak wspólnie ustalać kategorie wydatków, których koszt będzie ponoszony przez Państwa w związku z Konsorcjum.

Udział Państwa i Spółki D w Konsorcjum nie będzie stanowić spółki cywilnej w rozumieniu art. 860 Kodeksu cywilnego i zgodnym zamiarem Państwa i Spółki D jest, aby stosunki prawne nie były uznawane za umowę spółki handlowej, innej osoby prawnej czy jednostki organizacyjnej.

Spółka D nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej w Polsce, nie posiada jakichkolwiek składników majątkowych na jej terytorium. Jednocześnie, zawarcie umów Pożyczki i Konsorcjum nie spowoduje zmiany w tym zakresie - Spółka D nie nabędzie z ich tytułu praw do żadnych składników majątkowych w Polsce. Spółka D nie posiada statusu podatnika VAT w Polsce.

W ramach Konsorcjum planowane jest wspólne przedsięwzięcie, w którym Spółka D zobowiąże się udostępniać Państwu środki finansowe w zamian za część zysku wynikającego ze Świadczenia usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw. Konsorcjum nie przewiduje innych świadczeń pomiędzy jej stronami. Przedmiotem Konsorcjum ma być finansowanie wybranego obszaru Państwa działalności przez Spółkę D, która w zamian uzyska prawo do części osiągniętych przez Państwa zysków. Środki pozyskane przez Państwa w ramach Konsorcjum będą wydatkowane na cele związane z Państwa działalnością gospodarczą i rozwojem ustalonego ze Spółką D obszaru Państwa działalności. Umowa Konsorcjum nie będzie przewidywać innych świadczeń jej uczestników niż związane z finansowaniem Państwa działalności i wypłatą części zysków na rzecz Spółki D.

Ponadto, środki, które początkowo stanowiły Pożyczkę (kapitał, bez odsetek) mogą w przyszłości zostać uznane za wkład Spółki D do Konsorcjum. To z kolei może potencjalnie zwiększyć wielkość wynagrodzenia Spółki D z Konsorcjum, ponieważ ma być ono obliczane na podstawie wielkości Państwa przychodów z obszaru Państwa działalności i wartości środków przekazanych na Państwa rzecz przez Spółkę D.

Będą Państwo ponosić wyłączną odpowiedzialność za usługi świadczone w obszarze objętym finansowaniem zapewnionym przez Spółkę D w ramach Konsorcjum. W ramach Konsorcjum Spółka D zobowiązuje się do pokrywania kosztów związanych z rozwojem Państwa obecnej działalności, przekraczających obecnie ustalony poziom wydatków. Z kolei Państwo zobowiązują się wykorzystać otrzymane środki finansowe w tym celu i przekazać część zysku na rzecz Spółki D. Będą Państwo odpowiedzialni za dokonywanie wszelkich rozliczeń w ramach Konsorcjum, tj. ponoszenia wydatków związanych z rozwojem Państwa działalności, otrzymywania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług, jego podziału w części należnej Spółce D, a także rozliczeń związanych z VAT.

Państwa wątpliwości w tej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy wypłata zysku wynikającego z Konsorcjum przez Państwa na rzecz Spółki D stanowi czynność opodatkowaną na gruncie VAT, która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT (pytanie nr 1).

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że tworzenie konsorcjum nie jest jednoznacznie zdefiniowane, niemniej jednak, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest w ramach tzw. swobody umów.

Zgodnie bowiem, z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Konsorcjum to organizacja zrzeszająca kilka podmiotów, których celem jest osiągnięcie określonego, wspólnego celu. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości ani podmiotowości prawnej. Co do zasady, podmioty tworzące konsorcjum zachowują swoją niezależność w zakresie dotychczas prowadzonych działań niezwiązanych z konsorcjum. Natomiast w ramach konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem.

Wskazać również należy, że w świetle przepisów prawa podatkowego, konsorcjum nie może być uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji jakie zachodzą pomiędzy uczestnikami konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku VAT, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Nie zmienia tego fakt, że umowy konsorcjum dopuszczają, aby rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące np. wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz usługobiorców wykonywał podmiot wskazany przez uczestników konsorcjum.

Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W związku z tym, działając w ramach konsorcjum, powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne zasady wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, w tym dotyczące wystawiania faktur dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlegają jedynie takie rozliczenia między uczestnikami konsorcjum, które nie są związane ze świadczeniem usług lub dostawą towarów. Przy tym, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie sama płatność.

W analizowanej sprawie, wskazali Państwo że w ramach planowanego wspólnego przedsięwzięcia Spółka D zobowiąże się udostępniać Państwu środki finansowe w zamian za część zysku wynikającego ze świadczenia usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw. Konsorcjum nie przewiduje innych świadczeń pomiędzy stronami. Przedmiotem Konsorcjum ma być finansowanie wybranego obszaru Państwa działalności przez Spółkę D, która w zamian uzyska prawo do części osiągniętych przez Państwa zysków. Środki pozyskane przez Państwa w ramach Konsorcjum będą wydatkowane na cele związane z Państwa działalnością gospodarczą i rozwojem ustalonego ze Spółką D obszaru Państwa działalności. Umowa Konsorcjum nie będzie przewidywać innych świadczeń jej uczestników niż związane z finansowaniem Państwa działalności i wypłatą części zysków na rzecz Spółki D.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową, w ramach której następuje wykonanie przez Państwa skonkretyzowanego świadczenia wzajemnego pomiędzy Państwem a Spółką D. Prowadzą Państwo działalność w zakresie usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw, dzięki finansowaniu od Spółki D dążą Państwo do rozwoju tej działalności i osiągania zysków (w zamian za środki finansowe przekazywane przez Spółkę D), natomiast Spółka w zamian za finasowanie Państwa działalności otrzymuje udział w osiąganych zyskach z prowadzonej przez Państwa działalności.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie między Państwa działaniami a działaniami Spółki D występuje bezpośredni związek prawny a jednocześnie ekwiwalentność i wzajemność świadczeń. W sytuacjach, w których przedmiotem umowy stron jest wspólna realizacja określonego celu, można przyjąć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług. W analizowanej sprawie trudno mówić o wspólnym działaniu w ramach konsorcjum w momencie, kiedy to Państwo wykonują wszystkie działania (świadczą Państwo opisane usługi prawne) a Spółka D jedynie je finansuje - w zamian za udział w zyskach – a więc za wynagrodzeniem. Tak skonstruowana współpraca jest w istocie świadczeniem usługi finasowania przez Spółkę D w zamian za udział w zyskach z prowadzonej przez Państwa działalności w zakresie usług prawnych dotyczących Umów Kredytowych oraz Spraw Obywatelstw. W konsekwencji w omawianej sprawie między Państwem a Spółką D dochodzi do świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającego opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ustawy.

Jak wskazali Państwo we wniosku Spółka D jest spółką prawa handlowego z siedzibą w (…), utworzoną na podstawie tamtejszego prawa, Spółka D nie posiada statusu podatnika VAT w Polsce. Zatem Spółka, od której będą Państwo nabywali usługę finansowania jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Wobec powyższego, nabywane przez Państwa usługi od Spółki D, stanowią import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, z tytułu którego są Państwo podatnikiem, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy i to na Państwu ciąży obowiązek rozliczenia nabywanych usług.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 22 ustawy:

Jednocześnie, art. 43 ust. 23 ustawy stanowi, że:

Powołane przepisy umożliwiają wybór opodatkowania określonych usług, które dotychczas obligatoryjnie korzystały ze zwolnienia od podatku – w tym m.in. udzielania pożyczek pieniężnych a także zarządzanie nimi przez pożyczkodawcę, przy czym możliwość wyboru opcji opodatkowania dotyczy wyłącznie usług świadczonych na rzecz innych podatników, przy zachowaniu warunków określonych w art. 43 ust. 22 i 23 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że nabywana przez Państwa od Spółki D usługa finansowania nosi znamiona pożyczki. Zgodnie z art. 720 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Udostępnienie Państwu przez Spółkę D środków finansowych w zamian za część zysku wynikającego ze świadczenia przez Państwa usług prawnych będzie stanowić formę finansowania Państwa przez Spółkę D, za wynagrodzeniem w postaci zysku wypłacanego przez Państwa Spółce D. Nabywane przez Państwa od Spółki D usługi noszą/będą nosić więc znamiona usługi udzielenia pożyczki, a więc będą usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W kwestii obowiązku wystawienia faktur, wskazać należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Przy czym, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Jak stanowi art. 106b ust. 2 ustawy:

Jednakże, w myśl ust. 3 ww. artykułu:

Z powyższych przepisów wynika, że - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika, nie ma jednak tego obowiązku w przypadku np. usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy (chyba, że nabywca zażąda wystawienia takiej faktury zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy).

Jak ustalono powyżej, nabywana przez Państwa – w drodze importu usług - od Spółki D usługa finansowania korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Zatem czynność ta, zgodnie z art. 106 ust. 2ustawy, nie musi być udokumentowana fakturą, chyba że nabywca zażąda wystawienia takiej faktury.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, oceniane jako całość, jest nieprawidłowe.

Mają Państwo również wątpliwości w kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupów, które zostaną sfinansowane środkami wypłaconymi przez Spółkę D (pytanie nr 2).

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego reguluje art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z art. 88 ust. 3a ust. 2 ustawy wynika, że:

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z informacji przedstawionych w opisie sprawy, środki otrzymane przez Państwa od Spółki D sfinansują w szczególności zwiększone koszty zatrudnienia (pracowników i współpracowników), mebli, komputerów, drukarek, jak również koszty marketingu. Koszty te będą związane z Państwa działalnością, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który na bieżąco w ramach swojej działalności będą Państwo rozliczali. Zakupy te będą służyć wykonywaniu przez Państwa czynności opodatkowanych VAT.

Wobec tego, w przedmiotowej sprawie będą spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Są Państwo bowiem podatnikiem podatku VAT, a nabywane przez Państwa towary i usługi będą wykorzystywane przez Państwa do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie ma przy tym znaczenia, w jaki sposób sfinansowane zostaną nabywane przez Państwa towary i usługi.

W konsekwencji, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupów, które zostaną sfinansowane środkami wypłaconymi przez Spółkę D. Prawo to będzie przysługiwało Państwu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych zawartych w art. 88 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.