Interpretacja indywidualna z dnia 13 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.738.2024.2.ASZ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i 27 ustawy o podatku od towarów i usług świadczonych usług nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lutego 2025 r. (wpływ 4 marca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie fundacji na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (t. j. z 2023 r. poz. 166: dalej: „UF”).

Wnioskodawca jest wpisany do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej Krajowego Rejestru Sądowego oraz w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest wpisany także do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Dotychczas Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 UVAT, albowiem dotychczas wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Jednak w bieżącym roku podatkowym w z związku z rozwojem skali działalności wartość sprzedaży w roku podatkowym przekroczyła kwotę 200 000 zł i Wnioskodawca utracił prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy, co zostało ujawnione także w Krajowym Rejestrze Sądowym, Wnioskodawca został powołany do realizacji celów społecznie użytecznych, poprzez prowadzenie działalności w następujących obszarach:

1)działalność oświatowo-kulturalna poprzez wspieranie rozwoju kultury i sztuki oraz jej upowszechnianie, ułatwianie i zwiększanie dostępu społeczeństwa do kultury i sztuki, dóbr dziedzictwa narodowego, rozwój świadomości kulturowej oraz wspieranie, promocja i pomoc w rozwoju kariery osób twórczo uzdolnionych,

2)promocja oraz pomoc w rozwoju kariery dzieci i młodzieży uzdolnionych muzycznie oraz dorosłych artystów-muzyków,

3)wspieranie edukacji artystycznej i kulturalnej,

4)popularyzacja, upowszechnianie oraz promocja sztuki, w tym również sztuki niszowej, awangardowej, niekomercyjnej,

5)organizowanie, wspieranie i animowanie inicjatyw: kulturalnych, artystycznych, edukacyjnych i społecznych,

6)tworzenie szans dla wszechstronnego rozwoju twórców,

7)tworzenie możliwości prezentacji twórczości, w szczególności wspieranie młodych i zdolnych twórców,

8)promowanie polskiej sztuki oraz jej twórców w Polsce i za granicą, zwłaszcza w krajach Unii Europejskiej,

9)rozwijanie i promowanie idei edukacji twórczej oraz twórczości,

10)organizowanie i udział w imprezach promujących artystów,

11)organizowanie festiwali teatralnych, filmowych, kabaretowych i muzycznych,

12)organizowanie koncertów, występów, wystaw, wernisaży prac młodych twórców w kraju i za granicą,

13)propagowanie rozwoju edukacji artystycznej w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych,

14)wspieranie dokumentacji twórczości niezależnej artystów środowiska lokalnego,

15)wspieranie realizacji autorskich projektów teatralnych,

16)motywowanie młodych artystów do działania i zachęcanie ich, aby uwierzyli w siebie i zaczęli spełniać swoje marzenia,

17)wyrównywanie szans dla artystów pochodzących z różnych warstw społecznych, aby nikt nie czuł się odrzucony,

18)tworzenie warunków do rozwoju twórczego i kulturalnego poprzez organizację wydarzeń, warsztatów, spotkań z autorytetami,

19)promowanie uzdolnionych ludzi oraz zapewnienie im opieki menedżerskiej,

20)fundowanie stypendiów zwłaszcza uzdolnionym dzieciom i młodzieży z rodzin najbiedniejszych,

21)popularyzowanie wszelkich idei z obszaru kultury i sztuki współczesnej, w tym teatru i filmu,

22)inicjowanie i wspieranie współpracy interdyscyplinarnej między środowiskami naukowymi i artystycznymi.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, świadczone przez nauczycieli w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca (dalej łącznie: „Usługi” lub „Zajęcia”).

Zajęcia w podziale na grupy wiekowe dla:

1)dzieci w wieku 4-6 lat,

2)dzieci w wieku 7-10 lat,

3)młodzieży w wieku 11-15 lat,

4)młodzieży od 16 roku życia i dorosłych.

Zajęcia ze śpiewu polegają m.in. na doskonaleniu techniki wokalnej oraz umiejętność interpretacji utworów. Zajęcia z aktorstwa polegają m.in. na pracy nad wyrazem scenicznym, dykcją oraz technikami aktorskimi. Zajęcia z tańca polegają m.in. na nauce choreografii w stylach (...) oraz stylach mieszanych.

Uczestnicy zajęć występują również w spektaklach.

Wnioskodawca zawarł umowę licencyjną z uznanym podmiotem z branży artystycznej. Przedmiotem umowy licencyjnej jest uregulowanie zasad współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a licencjodawcą, tj. sprecyzowanie sposobu prowadzenia przez Wnioskodawcę placówki edukacyjnej pod szyldem licencjodawcy w oparciu o tajemnicę przedsiębiorstwa licencjodawcy, uregulowanie zasad korzystania przez Wnioskodawcę ze znaku towarowego licencjodawcy oraz uregulowanie zasad korzystania przez Wnioskodawcę z utworów Licencjodawcy.

Zajęcia prowadzą wykwalifikowani nauczyciele śpiewu, aktorstwa i tańca współpracujący lub zatrudnieni przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na interdyscyplinarność zajęć, ich prowadzenie nie jest możliwe przez jednego nauczyciela, lecz wymaga to współpracy wielu nauczycieli różnych specjalności artystycznych.

Zajęcia odpowiadają elementom planu nauczania realizowanego przez szkoły artystyczne zgodnie rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 16 maja 2023 r. w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach i placówkach artystycznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1012; dalej: „Rozporządzenie”).

Podsumowując, Wnioskodawca jest organizacją pozarządową prowadzącą placówkę edukacyjną.

W odpowiedzi na wezwanie odpowiedzieli Państwo na zadane przez Organ pytania w następujący sposób:

Na pytanie: „Czy świadczą Państwo usługi, o których mowa we wniosku jako jednostka objęta systemem oświaty? Jeżeli tak, to czy posiadają Państwo zaświadczenie o wpisie do ewidencji, o której mowa w art. 168 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 737 ze zm.)?”

Odpowiedzieli Państwo: „Wnioskodawca nie jest żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, ale Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji, o której mowa w art. 168 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.”

Na pytanie: „Czy są Państwo podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), tj.:

-jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe,

-uczelnią,

-jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk,

-instytutem badawczym?”

Odpowiedzieli Państwo: „Wnioskodawca nie jest żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b UVAT, tj. uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz instytutem badawczym. Natomiast w zakresie podmiotów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a UVAT, to Wnioskodawca nie jest żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, ale Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.”

Na pytanie: „Czy świadczone przez Państwa usługi, są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług?”

Odpowiedzieli Państwo: „Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 UVAT.”

Na pytanie: „Kto jest stroną umów na świadczenie opisanych we wniosku usług, zawieranych z poszczególnymi uczestnikami zajęć (względnie ich rodzicami lub opiekunami)? Czy stroną umów są Państwo (tj. Fundacja), czy nauczyciele współpracujący/zatrudnieni przez Państwa?”

Odpowiedzieli Państwo: „Stronami umów na świadczenie opisanych we wniosku usług, zawieranych z poszczególnymi uczestnikami zajęć (względnie ich rodzicami lub opiekunami) jest Wnioskodawca (Fundacja).”

Pytanie

Czy po utracie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, świadczenie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku usług będzie przedmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, po utracie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, świadczenie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku usług będzie przedmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Art. 43 ust. 1 pkt 26 - 29 UVAT stanowię kompleks przepisów przewidujących zwolnienie od podatku VAT usług w zakresie edukacji.

Przepisy te stanowią implementację art. 132 ust. 1 lit. I) I j) Dyrektywy VAT.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznio ze świadczeniem usług I dostawę towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobno przez dane państwo członkowskie.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Zarówno art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT jak i art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT w aspekcie przedmiotowym dotyczą edukacji objętej pojęciem „kształcenie powszechne lub wyższe”.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2021 r. w sprawie C-373/19 Finanzamt München Abteilung III przeciwko Dubrovin & Troger GbR-Aquatics, wskazano m.in. co następuje:

Należy przypomnieć, że art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 nie zawiera żadnej definicji pojęcia „kształcenia powszechnego lub wyższego”.

Niemniej jednak Trybunał uznał, po pierwsze, że przekazywanie wiedzy i kompetencji pomiędzy nauczycielem i uczniami jest szczególnie ważnym elementem działalności kształcenia (wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r.. Horizon College, C-434/05, EU:C:2007;343, pkt 18, a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 21).

Po drugie, Trybunał wyjaśnił, że „pojęcie kształcenia powszechnego i wyższego” w rozumieniu dyrektywy 2006/112 nie ogranicza się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego (wyroki: z dnia 28 stycznia 2010 r. Eulitz, C-473/08, EU:C:2010:47, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 14 marca 2019 r, A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 22, 23).

W związku z tym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 obejmuje rodzaje działalności, które różnią się ze względu na swój charakter. Jak i ze względu na ramy, w jakich są prowadzone (zob. podobnie wyroki z dnia 14 czerwca 2007 r. Horizon College, C-434/05, EU.C 2007 343, pkt 20, z dnia 14 marca 2019 r. A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU C 2019 202 pkt 24).

Z powyższego wynika, że w pojęciu tym prawodawca Unii zamierzał zawrzeć określony rodzaj systemu nauczania, który jest wspólny dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od cech własnych każdego z systemów krajowych (wyrok z dnia 14 marca 2 019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C.2019.202, pkt 25).

Tym samym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu systemu VAT odsyła co do zasady do zintegrowanego systemu przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczącego obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, jak również do pogłębiania i rozwoju owej wiedzy i kompetencji przez uczniów i studentów w miarę ich postępów i ich specjalizacji w ramach poszczególnych stopni składających się na ten system (wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202. pkt 26).”

To w świetle powyższych rozważań należy zbadać, czy zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę mogą zostać objęte pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy VAT.

Wyrok TSUE w sprawie C-373/19 zapadł na tle stanu faktycznego dotyczącego nauki pływania, które to stanowią zupełnie inny rodzaj zajęć, niż Zajęcia objęte niniejszą sprawą, ale ogólne tezy znajdują zastosowanie do niniejszej sprawy.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, zajęcia odpowiadają powyższym tezom z orzecznictwa TSUE, a w konsekwencji powinny zostać objęte pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego" w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy VAT, albowiem zajęcia stanowią przekazywanie wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, jak również do pogłębiania i rozwoju owej wiedzy i kompetencji przez uczniów w miarę ich postępów.

Pomocniczo należy wskazać także na orzecznictwo krajowe. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Po 552/23 wskazano, iż: „przyjęcie przez organ, że zajęcia z gimnastyki artystycznej stanowią zajęcia specjalistyczne (doraźne) opiera się na błędnym przeświadczeniu, że kształcenie powszechne w zakresie sprawności ruchowej ma tak ograniczony zakres, że każda dodatkowa aktywność staje się specjalistyczna i doraźna”.

Skoro w powyższym orzeczeniu przyjęto, że zajęcia z gimnastyki artystycznej mogą zostać objęte pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego”, to tym bardziej dotyczy to zajęć.

Art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT w aspekcie podmiotowym dotyczy odpowiednich podmiotów prawa publicznego lub innych instytucji działających w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Odnosząc się do powyższej przesłanki należy wskazać, iż także podlegała ona interpretacji w orzecznictwie europejskim. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 28 listopada 2013 r. w sprawie C-319/12 Minister Finansów przeciwko MDDP sp. z o.o. Akademia Biznesu, sp. komandytowej, wskazał, iż „Artykuł 132 ust. 1 lit. i), art. 133 i 134 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one objęciu zwolnieniem od podatku od wartości dodanej usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych”.

Wobec braku ściślejszego określenia w polskim i europejskim prawodawstwie jakie cele uznane są za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, należy więc wziąć pod uwagę wszelkiego rodzaju cele, których realizacja leży w gestii podmiotów publicznych.

Biorąc pod uwagę, że zajęcia stanowią zajęcia artystyczne odpowiadające elementom planu nauczania realizowanego przez szkoły artystyczne, to bez wątpienia należy uznać, iż Wnioskodawca świadcząc Usługi realizuje cele podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

Z uwagi na powyższe, należy uznać, że spełniona jest także druga ze wskazanych wyżej przesłanek do zastosowania art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT.

W konsekwencji, tj. wobec spełnienia obydwu przesłanek tego przepisu, art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT znajdzie zastosowanie do Zajęć prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Z kolei art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT w aspekcie podmiotowym dotyczy nauczycieli.

Wnioskodawca jest świadomy orzeczeń, które pojęciem „nauczyciel” obejmują wyłącznie osoby fizyczne, a nie placówki edukacyjne zatrudniające nauczycieli. Jednak, zdaniem Wnioskodawcy jest to zbyt wąska wykładnia, która dyskryminuje z uwagi na formę prawne. Tym bardziej, iż pewne rodzaje zajęć wymagają zaangażowania wielu osób i nie można ich zrealizować indywidualnie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pojęcie „nauczyciel” obejmuje także placówki edukacyjne zatrudniające nauczycieli.

Ponadto, zwracają Państwo uwagę, iż wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie C-473/08 Ingenieurbüro Eulitz GbR Thomas und Marion Eulitz przeciwko Finanzamt Dresden I, który dotyczył interpretacji pojęcia „nauczyciel” nie zapadał na tle Dyrektywy VAT, tylko poprzedzającej ją tzw. VI Dyrektywy VAT (dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r.).

Niemniej jednak, nawet jeżeli organ zakwestionuje możliwość zastosowania art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT, to jest to irrelewantne wobec możliwości zastosowania art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT.

Ponadto, na marginesie, odnosząc się bezpośrednio do przepisów krajowych, tj. art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a UVAT wskazuje, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, system oświaty wspierają m.in.: organizacje pozarządowe, w tym organizacje harcerskie oraz podmioty prowadzące statutową działalność w zakresie oświaty i wychowania.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca może być uznany za jednostkę objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania.

Przekładając powyższe argumenty, dotyczące przepisów unijnych w zakresie zastosowania w niniejszej sprawie art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy VAT, na przepisy krajowe, należy wskazać, iż w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 26 i 27 UVAT.

Końcowo, należy także wskazać na aspekt celowościowy zwolnienia od VAT usług edukacyjnych. Jak wskazano w przywoływanym już wyroku TSUE w sprawie C-319/12: „Jeśli chodzi o cel, któremu służy zwolnienie przewidziane w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy VAT, z przepisu tego wynika, że owo zwolnienie, zapewniając bardziej korzystne traktowanie świadczenia usług edukacyjnych w zakresie podatku VAT, służy ułatwieniu dostępu do tych usług, co umożliwia uniknięcie wyższych kosztów, które wynikałyby z objęcia tych usług podatkiem VAT (zob. podobnie wyrok z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. s. 1-5811, pkt 47).

Natomiast biorąc pod uwagę utratę przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia podmiotowego z VAT, brak możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego z VAT skutkowałby utrudnieniem dostępu do usług edukacyjnych przez wyższe koszty zajęć, co jest sprzeczne z przytoczonym powyżej celem Dyrektywy VAT w zakresie usług edukacyjnych.

Mając na uwadze powyższą argumentację, przedstawione stanowisko jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy:

Powyżej wskazane przepisy są odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. i) i lit. j) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którymi:

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń, czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Powyższe stanowisko potwierdza analiza orzeczeń TSUE. W zapadłym rozstrzygnięciu C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, Trybunał stwierdził, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że: „Thomas Eulitz działał jako nauczyciel w ramach kursu szkoleniowego proponowanego przez podmiot trzeci – EIPOS. W świetle ustaleń sądu krajowego podmiot ten – a nie Thomas Eulitz – pełnił obowiązki instytucji szkoleniowej, w ramach której ten ostatni nauczał oraz świadczył usługi szkoleniowe uczestnikom rzeczonych kursów” (pkt 52).

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że prowadzą Państwo działalność w formie fundacji na podstawie ustawy o fundacjach. Są Państwo wpisani do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej Krajowego Rejestru Sądowego. Są Państwo organizacją pozarządową prowadzącą placówkę edukacyjną.

Dotychczas korzystali Państwo ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust 1 ustawy, jednak w bieżącym roku podatkowym wartość sprzedaży w roku podatkowym przekroczyła kwotę 200 000 zł i utracili Państwo prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczą Państwo usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, świadczone przez nauczycieli w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca (dalej łącznie: „Usługi” lub „Zajęcia”).

Zajęcia w podziale na grupy wiekowe dla:

1)dzieci w wieku 4-6 lat,

2)dzieci w wieku 7-10 lat,

3)młodzieży w wieku 11-15 lat,

4)młodzieży od 16 roku życia i dorosłych.

Zajęcia ze śpiewu polegają m.in. na doskonaleniu techniki wokalnej oraz umiejętność interpretacji utworów. Zajęcia z aktorstwa polegają m.in. na pracy nad wyrazem scenicznym, dykcją oraz technikami aktorskimi. Zajęcia z tańca polegają m.in. na nauce choreografii w stylach (...) oraz stylach mieszanych.

Uczestnicy zajęć występują również w spektaklach.

Zawarli Państwo umowę licencyjną z uznanym podmiotem z branży artystycznej. Przedmiotem umowy licencyjnej jest uregulowanie zasad współpracy pomiędzy Państwem a licencjodawcą, tj. sprecyzowanie sposobu prowadzenia przez Państwa placówki edukacyjnej pod szyldem licencjodawcy w oparciu o tajemnicę przedsiębiorstwa licencjodawcy, uregulowanie zasad korzystania przez Państwa ze znaku towarowego licencjodawcy oraz uregulowanie zasad korzystania przez Państwa z utworów Licencjodawcy.

Zajęcia prowadzą wykwalifikowani nauczyciele śpiewu, aktorstwa i tańca współpracujący lub zatrudnieni przez Państwa.

Z uwagi na interdyscyplinarność zajęć, ich prowadzenie nie jest możliwe przez jednego nauczyciela, lecz wymaga to współpracy wielu nauczycieli różnych specjalności artystycznych.

Zajęcia odpowiadają elementom planu nauczania realizowanego przez szkoły artystyczne zgodnie rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 16 maja 2023 r. w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach i placówkach artystycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1012; dalej: „Rozporządzenie”).

Rozpatrując możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Państwa usług nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, świadczonych przez nauczycieli w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość objęcia ich zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że świadczone przez Państwa usługi są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Nie są Państwo żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, tj. uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz instytutem badawczym. Natomiast w zakresie podmiotów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o VAT, wyjaśnili Państwo, że nie są Państwo żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 2 ustawy Prawo oświatowe, ale są Państwo podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe.

Należy zauważyć, że w myśl art. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 737 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe:

Zatem, jak wynika z informacji podanych przez Państwa w opisie sprawy, nie są Państwo jednostką objętą systemem oświaty (nie są bowiem Państwo żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 2 ustawy Prawo oświatowe, nie posiadają Państwo zaświadczenia o wpisie do ewidencji, o której mowa w art. 168 ustawy - Prawo oświatowe), lecz organizacją pozarządową wspierającą system oświaty.

Należy wskazać, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy ma zastosowanie wyłącznie do tych usług, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, tj. w ramach uzyskanego wpisu. Przy czym, przedmiotowe zwolnienie dotyczyć będzie usług, które zostały wykazane we wpisie do ewidencji placówek oświatowych.

W rezultacie świadczone przez Państwa usługi nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są Państwo podmiotem wymienionym w tym przepisie.

Należy zatem przeanalizować, czy świadczone przez Państwa ww. usługi mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy. Jak wskazano wyżej, prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (nauczyciel działa we własnym imieniu) w oparciu o umowy zwarte bezpośrednio z uczniami lub jego rodzicami czy opiekunami. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE zajętym w powołanym wyżej wyroku C-445/05 z 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób.

W świetle powyższego, zwolnienie od podatku VAT przysługuje w sytuacji, w której nauczyciel prowadzi działalność edukacyjną na własny rachunek i odpowiedzialność (tj. działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego np. z rodzicami uczniów. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca współpracują/są zatrudnieni przez Państwa, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z Państwem jako zatrudniającym. Nauczyciele działają w charakterze podwykonawców świadczonych przez Państwa usług, nie wykonują natomiast tych czynności bezpośrednio na rzecz osób będących ich adresatami. Jak sami Państwo wskazali, stronami umów na świadczenie opisanych we wniosku usług, zawieranych z poszczególnymi uczestnikami zajęć (względnie ich rodzicami lub opiekunami) są Państwo (tj. Fundacja).

W związku z powyższym stwierdzenia wymaga, iż usługi nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca, świadczone przez współpracujących/zatrudnionych przez Państwa nauczycieli, tracą znamiona usług wykonywanych osobiście na własny rachunek i odpowiedzialność, zatem nie jest spełniona jedna z przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy. W tej sytuacji współpracujących/zatrudnionych przez Państwa nauczycieli nie łączy bezpośrednia relacja umowna z uczestnikami zajęć.

Tym samym, usługi nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca, świadczone przez współpracujących/zatrudnionych przez Państwa nauczycieli nie będą wypełniały definicji nauczania prywatnego i nie będą mogły korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną również spełnione przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest bowiem – w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Odnosząc się do Państwa argumentacji wskazać należy, że wykładnia przepisów zaproponowana przez Państwa, ma charakter rozszerzający. Tymczasem zakres zwolnień przewidzianych zarówno w Dyrektywie 2006/112/WE Rady jak i przepisach prawa krajowego nie może być interpretowany w sposób rozszerzający, a pojęcia używane do opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE wynika wyraźnie, że dla objęcia zwolnieniem na podstawie tego przepisu określonych usług kształcenia, nie jest wystarczające, by usługi te były świadczone przez podmioty prawa publicznego; konieczne jest, by usługi te były świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego - a więc takie, których celem (zadaniem) jest świadczenie usług edukacyjnych.

Ponadto zgodnie z art. 134 ww. Dyrektywy, dostawa towarów ani świadczenie usług nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. b), g) h), i) ,l) m) i n) w następujących przypadkach:

a)gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu;

b)gdy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla danego podmiotu poprzez dokonywanie transakcji będących w bezpośredniej konkurencji z działalnością przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT.

Z powyższego wynika bezsprzecznie, że zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy w sytuacji, gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z opodatkowania usług kształcenia na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) w zw. z art. 134 ww. Dyrektywy jest to aby świadczone usługi były wykonywane zarówno w interesie publicznym tj. wypełniały obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli jak i były one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu.

Z opinii Rzecznika Generalnego Juliane Kokott z 15 stycznia 2009 r. w sprawie C-357/07, TNT Post UK Ltd The Queen przeciwko The Commissioners of Her Majesty’s Revenue & Customs wynika, że: „(…) zwolnienia wprowadzone w art. 13 część A szóstej dyrektywy odnoszą się do czynności użyteczności publicznej, co wynika także z tytułu tej części. Poza usługami pocztowymi na mocy przepisów części A od podatku zwolnione są również służba zdrowia, opieka społeczna, a także usługi w dziedzinach religii, wykształcenia, kultury i sportu. Wspólnym elementem tych usług jest okoliczność, że zaspokajają one podstawowe potrzeby życiowe ludności oraz, że często świadczone są przez instytucje publiczne nienastawione na osiągnięcie zysku. (…). Ze względu na ich wyjątkowy charakter zwolnienia powinny być interpretowane w sposób ścisły. W związku z tym art. 13 część A szóstej dyrektywy nie obejmuje wszystkich rodzajów działalności w interesie publicznym, lecz jedynie te, które są w nim wymienione i opisane w bardzo szczegółowy sposób. Nie wynika z tego jednak, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w art. 13 powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności. Dla bliższego sprecyzowania wiele zwolnień wymaga, aby usługi były świadczone przez określone osoby lub instytucje. (…) Szereg dalszych zwolnień ma miejsce dopiero w sytuacji, gdy przedmiotowe usługi świadczone są przez instytucje prawa publicznego albo określone organizacje uznane przez państwo (zob. art. 13 część A ust. 1 lit. b), g), h), i), n), p) szóstej dyrektywy). Podstawą jest w tym wypadku przekonanie, że w szczególnym interesie publicznym, uzasadniającym zwolnienie od podatku, leżą wyłącznie usługi świadczone przez instytucje pozostające pod kontrolą państwa. Kontrola państwa może bowiem zapewnić w szczególności jakość świadczeń i odpowiednią ich cenę”.

Analiza art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, prowadzi do wniosku, że aby stwierdzić czy usługi kształcenia wykonywane przez dany podmiot podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie ww. przepisu konieczne jest stwierdzenie czy mamy do czynienia z podmiotem prawa publicznego powołanym w celach edukacyjnych, działającym w tym zakresie pod kontrolą państwa, która ma zapewnić jakość świadczeń oraz odpowiednią ich cenę, realizującym przy tym określoną politykę edukacyjną, dysponującym przy tym zasobem kadrowym oraz odpowiednią infrastrukturą.

Dyrektywa VAT nie zezwala na ogólne zwolnienie wszystkich usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych. Takie zwolnienie może być stosowane tylko w zależności od celów realizowanych przez podmioty świadczące wskazane powyżej usługi oraz warunków w jakich te podmioty działają.

Podmioty prawa publicznego powołane przez państwo do świadczenia usług edukacyjnych, to nic innego jak podmioty – jednostki, których zarówno powstawanie jak i późniejsze działanie jest ściśle określone przez odpowiednie przepisy prawa (ustawy, rozporządzenia) (np. szkoły, uczelnie). Podmioty takie działają na podstawie odpowiednich regulacji zarówno jeśli chodzi o działalność stricte edukacyjną jak i inną ściśle z nią związaną. Jeśli chodzi o samą stronę edukacyjną, to podmioty te działają w oparciu o konkretne programy nauczania, zasady zatrudniania odpowiednich osób. Natomiast co do pozostałych kwestii muszą spełniać odpowiednie warunki techniczne, zapewnić odpowiednią infrastrukturę. Działania podejmowane są w szeroko pojmowanym interesie publicznym. Wszystkie te aspekty odbywają się pod kontrolą państwa, podmioty nie mają dowolności w kształtowaniu ogólnych zasad swego działania. Wszystkie czynione przez podmioty działania muszą być zaakceptowane, a następnie kontrolowane przez państwo.

Skoro ze zwolnienia od podatku mogą korzystać również inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele jak podmioty prawa publicznego, należy uznać, że instytucje takie muszą realizować cele edukacyjne podobne do tych realizowanych przez podmioty prawa publicznego. Zatem podobne cele edukacyjne realizować będą podmioty, które świadczą usługi kształcenia zapewniające odpowiednią jakość, cenę, zakres programowy odpowiadający realizowanym celom publicznym państwa członkowskiego, a zatem kształcenie odbywające się pod „kontrolą państwa”.

Taka interpretacja powołanego wyżej przepisu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE.

Odnosząc powyższe do Państwa sprawy należy wskazać, że z treści wniosku wyraźnie wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wykonują Państwo usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, świadczone przez nauczycieli w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca. Zajęcia ze śpiewu polegają m.in. na doskonaleniu techniki wokalnej oraz umiejętność interpretacji utworów. Zajęcia z aktorstwa polegają m.in. na pracy nad wyrazem scenicznym, dykcją oraz technikami aktorskimi. Zajęcia z tańca polegają m.in. na nauce choreografii w stylach (...) oraz stylach mieszanych. Uczestnicy zajęć występują również w spektaklach.

Zatem należy uznać, że jest to dodatkowe nauczanie, wspierające rozwój artystyczny dzieci i młodzieży, ich indywidualne zainteresowania. Zajęcia nie mają charakteru obowiązkowego. Państwa usługi, o których mowa we wniosku nie są zatem świadczone w interesie publicznym. Nie można powiedzieć, że Państwo wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. Ponadto usługi te nie są niezbędne, konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu.

Oceniając usługi nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca , pod kątem objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE - uwzględniając regulacje wynikające z ww. przepisów – należy stwierdzić, że nie posiadają Państwo żadnej z wymienionych uprzednio cech podmiotu prawa publicznego.

Z opisu sprawy nie wynika aby działali Państwo w tym zakresie pod kontrolą państwa, które mogłoby zapewnić jakość świadczeń czy odpowiednią ich cenę. Wskazali Państwo jedynie, że zajęcia odpowiadają elementom planu nauczania realizowanego przez szkoły artystyczne zgodnie rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 16 maja 2023 r. w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach i placówkach artystycznych.

Ponadto, jak wskazano – umiejscowienie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112 w rozdziale „zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym” odnoszą się do czynności tzw. „użyteczności publicznej”. Wspólnym elementem tych usług (usługi pocztowe, służby zdrowia, opieka społeczna, usługi w dziedzinie religii) jest to, że zaspakajają one podstawowe potrzeby ludności oraz są świadczone przez podmioty nienastawione na osiągnięcie zysku.

Natomiast świadczone przez Pastwa usługi trudno uznać za zaspakajające podstawowe potrzeby ludności, a tym bardziej jako wykonywane w interesie publicznym.

W rezultacie, biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego, treść powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE oraz wskazane powyżej orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa usługi w zakresie nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym, w zakresie zajęć artystycznych ze śpiewu, aktorstwa i tańca nie mieszczą się w zakresie zwolnienia określonego w art. 132 ust. 1 lit. i tej Dyrektywy, bowiem Państwo nie są odpowiednim podmiotem prawa publicznego lub inną instytucją działającą w tej dziedzinie, której cele są uznane za podobne przez państwo członkowskie.

Zatem, odpowiadając na zadane przez Państwa pytanie, należy stwierdzić, że po utracie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, świadczenie przez Państwa opisanych we wniosku usług nie będzie przedmiotowo zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.