Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2025 r., sygn. I SA/Wr 744/24
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Horobiowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Haberka, Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym, w dniu 20 lutego 2025 r., sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w L. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 sierpnia 2024 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.93.2024.3.ED w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej: I. uchyla zaskarżone postanowienie w całości oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2024 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.93.2024.2.AJ; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 597,00 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
1. Postępowanie przed organem podatkowym.
1.1. Przedmiotem skargi P. (dalej: Strona, P., Wnioskodawca, Skarżąca) jest postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: organ, DKIS) z dnia 6 sierpnia 2024 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.93.2024.3.ED (dalej: Postanowienie, zaskarżone postanowienie) utrzymujące w mocy własne postanowienie z dnia 29 maja 2024 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.93.2024.2.AJ (dalej: Postanowienie I instancji) o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku K. z dnia 23 lutego 2024 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (dalej: Wniosek) w zakresie stosowania tzw. ulgi na robotyzację.
1.2. Wnioskiem z dnia 23 lutego 2024 r. P. zwróciła się do organu o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalenia, czy wydatki ponoszone na zakup od innego członka podatkowej grupy kapitałowej robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych, będą mogły zostać uwzględnione jako wydatki kwalifikujące się do odliczenia w ramach ulgi na robotyzację, o której mowa w art. 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej ustawa o CIT), w rocznym zeznaniu podatkowym składanym przez Spółkę.
We wniosku Strona przedstawiła następujący opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
K. S.A. (dalej: Spółka) oraz określone spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową (P.) w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Rokiem podatkowym P. jest rok kalendarzowy, zaś Spółka reprezentuje P. jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania P. jest obliczana zgodnie z art. 7a w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. Spółka, nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani w ramach tzw. Polskiej Strefy Inwestycji (korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT).
Przedmiotem działalności Spółki jest wytwarzanie metali nieżelaznych, które produkowane są w jej hutach (stanowiących jej oddziały), w przeważającej części z rud metali wydobywanych w kopalniach Spółki. Sprzedaż metali kwalifikowana jest do przychodów z działalności innej niż przychody z zysków kapitałowych. Oprócz przychodów z powyższego źródła, Spółka uzyskuje również przychody, które od początku 2018 r. na podstawie art. 7b ust. 1 ustawy o CIT kwalifikowane są do przychodów z zysków kapitałowych. Stanowią one jednak niewielką część przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.
Prowadzenie działalności we wskazanym powyżej zakresie wiąże się z funkcjonowaniem w Spółce struktury organizacyjnej, która składa się – między innymi – z następujących jednostek:
- trzech oddziałów górniczych (kopalń), których głównym przedmiotem działalności jest wydobycie urobku rud miedzi w kopalniach podziemnych, który jest dla kopalń produktem finalnym, przekazywanym (w ramach obrotu wewnętrznego w Spółce) do oddziału wzbogacania rud,
- oddziału wzbogacania rud, którego głównym przedmiotem działalności jest produkcja z rud (wydobytych przez oddziały górnicze Spółki, o średniej zawartości miedzi ok. 1,95%) koncentratów miedzi (o średniej zawartości miedzi ok. 23%),
- trzech oddziałów hutniczych (hut), których głównym przedmiotem działalności jest produkcja metali, tj. miedzi (w postaci katod, walcówki drutów) i innych metali, które są produkowane z koncentratów (wyprodukowanych w oddziale wzbogacania rud, jak również nabywanych od podmiotów zewnętrznych) oraz z nabywanych złomów,
- oddziału zakład hydrotechniczny, którego przedmiotem działalności jest utrzymanie, eksploatacja i rozbudowa składowiska odpadów poflotacyjnych, powstających w procesie wzbogacania rud.
W przypadku Spółki działalność ww. oddziałów jest ze sobą powiązana procesowo (tworzą ciąg technologiczny od wydobycia rud, po produkcję metalu). Każdy z w/w oddziałów został ujawniony w Krajowym Rejestrze Sądowym jako jej jednostka organizacyjna. Tym samym zarówno Spółka, jak i każdy oddział prowadzi księgi rachunkowe według obowiązujących w Polsce przepisów o rachunkowości, sporządzając bilans oddziału i rachunek wyników (jako jednostki samodzielnie bilansującej się), w którym ujawnia aktywa i pasywa oddziału oraz przychody, w tym ze sprzedaży produktów, towarów i usług oraz przypisane do nich koszty. Jednocześnie każdy z oddziałów jest pracodawcą w stosunku do pracowników zatrudnionych wyłącznie w tym oddziale, posiada majątek (środki trwałe i wartości niematerialne) służące do realizacji działalności przypisanej do danego oddziału (odpowiednio: górniczej, przetwórczej, hutniczej czy też związanej z gospodarką odpadami) oraz posiada uprawnienia do zaciągania zobowiązań (oddziału) oraz sprzedaży wyrobów, towarów i usług, w rozumieniu przepisów VAT. Sprzedaż metali wyprodukowanych przez oddziały hutnicze na rzecz odbiorców zewnętrznych dokonywana jest przez Centralę Spółki.
Wnioskodawca podał, że w celu usprawnienia procesu produkcyjnego Spółka (oraz inne spółki tworzące P.) rozważają poniesienie wydatków na zakup robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych, o których mowa odpowiednio w art. 38eb ust. 2, 3 i 4 ustawy o CIT, które to roboty będą wykorzystywane w działalności operacyjnej, generującej przychody inne niż z zysków kapitałowych. Możliwe jest przy tym, że przedmiotowe nabycia będą dokonywane od innych podmiotów będących członkami P.
Ponadto Wnioskodawca, mając na uwadze brzmienie art. 38eb ust. 5a pkt 1 ustawy o CIT (a także powołanego w tym przepisie art. 2 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz jej załącznika nr I), poinformował, że będące przedmiotem Wniosku zakupy robotów przemysłowych, nie będą dotyczyć działań i aktywów, których prognozowane emisje gazów cieplarnianych są poniżej średniej wartości 10% najbardziej wydajnych instalacji w 2016 i 2017 r. (t ekwiwalentu CO2/t) oraz wartości wskaźnika emisyjności (uprawnienia/t) na lata 2021-2025, określonych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2021/447 z dnia 12 marca 2021 r. określającym zmienione wartości wskaźników emisyjności na potrzeby przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021-2025 zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L nr 87 z dnia 15 marca 2021 r., str. 29), oraz produkcji lub obróbki metali nieżelaznych, w tym produkcji stopów, rafinacji, odlewnictwa itp., w których wykorzystywane są jednostki spalania o całkowitej nominalnej mocy cieplnej (w tym paliwa wykorzystywane jako czynniki redukujące) nieprzekraczającej 20 MW.
Końcowo w treści wniosku podkreślono, że inne będące członkami P., nie poprowadzą działalności objętej wyłączeniami, o których mowa w art. 38eb ust. 5a ustawy o CIT.
Na tle opisanego powyżej zdarzenia przyszłego P. zadała następujące pytania:
1) Czy wydatki poniesione przez Spółkę (lub spółkę tworzącą P.) na zakup od innego członka P. robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych, będą mogły zostać uwzględnione jako wydatki kwalifikujące się do odliczenia w ramach ulgi na robotyzację, o której mowa w art. 38eb ustawy o CIT, w rocznym zeznaniu podatkowym składanym przez P.?
2) Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi na robotyzację w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Spółkę, w sytuacji kiedy wydatki na zakup robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych, będą dotyczyć nabycia aktywów wykorzystywanych w działalności oddziałów Spółki nieobjętej wyłączeniami, o których mowa w art. 38eb ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy o CIT?
1.3. Pismem z dnia 19 kwietnia 2024 r. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych Wniosku, uznając przedstawiony w nim opis okoliczności sprawy za niewyczerpujący i wymagający uzupełnienia, aby móc rozstrzygnąć sprawę. W wezwaniu sformułowano dziewięć pytań.
Wnioskodawca udzielił niżej przytoczonych odpowiedzi i wyjaśnień w piśmie z dnia 29 kwietnia 2024 r.
W odniesieniu do pytania nr 1: "Jakie konkretnie roboty przemysłowe i kiedy zamierzacie Państwo nabyć? Proszę podać dokładną nazwę poszczególnych robotów.", Strona wskazała, że przedmiotem Wniosku jest zdarzenie przyszłe, wobec czego na chwilę obecną nie jest w stanie wskazać, jakie konkretnie roboty przemysłowe zostaną nabyte (typ, marka, model), ani kiedy to nastąpi. Będzie to bowiem uzależnione od dynamicznie zmieniających się potrzeb przedsiębiorstwa. Podkreślono również, że Wniosek dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przyszłych nabyć takich robotów, które spełniają wymogi wskazane w art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT dokonywanych w okresie obowiązywania ulgi na robotyzację.
W zakresie pytania nr 2: "Jakie dokładnie inne maszyny i urządzenia peryferyjne, które odpowiadają treści art. 38eb ust. 2 pkt 1 lit. b-e ustawy o CIT zamierzacie państwo nabyć w przyszłości? Z którymi robotami i w jaki sposób będą one powiązane? (W przypadku maszyn i urządzeń peryferyjnych do robotów przemysłowych proszę o przypisanie ich do poszczególnych kategorii wymienionych w art. 38eb ust. 4 ustawy o CIT).?", Strona udzieliła odpowiedzi analogicznej do powyższej.
W kwestii objętej pytaniem nr 3: "Czy każdy ze wskazanych we wniosku robotów będzie: a) automatycznie sterowany, programowalny, wielozadaniowy i posiada co najmniej 3 stopnie swobody, b) posiadał właściwości manipulacyjne bądź lokomocyjne dla zastosowań przemysłowych, c) wymieniał dane w formie cyfrowej z urządzeniami sterującymi i diagnostycznymi lub monitorującymi w celu zdalnego: sterowania, programowania, monitorowania lub diagnozowania, d) połączony z systemami teleinformatycznymi, usprawniającymi Państwa procesy produkcyjne, w szczególności z systemami zarządzania produkcją, planowania lub projektowania produktów, e) monitorowany za pomocą czujników, kamer lub innych podobnych urządzeń, f) zintegrowany z innymi maszynami w państwa cyklu produkcyjnym?", Strona potwierdziła, że każdy ze wskazanych we Wniosku (i kwalifikowanych do ulgi) robotów będzie spełniał ww. warunki.
Odpowiadając na pytanie nr 4: "Czy roboty przemysłowe oraz maszyny i urządzenia peryferyjne funkcjonalnie z nimi związane, które zamierzacie Państwo nabyć, będą fabrycznie nowe?.", Strona wyjaśniła, że roboty przemysłowe oraz maszyny i urządzenia peryferyjne będą fabrycznie nowe.
W odniesieniu do pytania nr 5: "Dlaczego zamierzacie Państwo nabyć roboty przemysłowe, maszyny oraz urządzenia peryferyjne funkcjonalnie z nimi związane od innego członka podatkowej grupy kapitałowej?", Strona wskazała, że jedna ze spółek tworzących P. pełni w niej funkcję operatora logistycznego, odpowiedzialnego – między innymi – za planowanie, organizowanie i koordynację wszystkich procesów związanych z dostarczaniem towarów i usług na rzecz oddziałów Spółki i spółek tworzących P. Realizacja tych zadań przez jeden wyspecjalizowany podmiot zwiększa bezpieczeństwo i niezawodność dostaw oraz stwarza warunki do obniżki kosztów zaopatrzenia. Stąd też nabycie u takiego podmiotu robotów przemysłowych, maszyn oraz urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych – wydaje się uzasadnione.
Z kolei, odpowiadając na pytanie nr 6: "Czy Wydatki na nabycie robotów przemysłowych, maszyn oraz urządzeń peryferyjnych nie zostaną zwrócone w jakiekolwiek formie lub nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym?", Strona wyjaśniła, że wydatki na nabycie robotów przemysłowych, maszyn oraz urządzeń peryferyjnych nie zostaną zwrócone w jakiekolwiek formie oraz nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, za wyjątkiem odliczenia w ramach ulgi na robotyzację ma podstawie art. 38eb ustawy o CIT, pod warunkiem, że wydatki te będą spełniać warunki uprawniające do objęcia ich w/w ulgą.
Natomiast, udzielając odpowiedzi na pytanie nr 7: "Według jakiego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych zostaną przez Państwa zaklasyfikowane wskazane we wniosku środki trwałe (roboty przemysłowe) w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych? Czy zostaną one zaklasyfikowane jako określone pod symbolem 493 "roboty przemysłowe", czy też jako inne urządzenia – jakie?", Strona wyjaśniła, że wskazane we Wniosku roboty przemysłowe (spełniające kryteria określone w art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT) w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – w jej ocenie – zostaną zaklasyfikowane pod symbolem 493 "roboty przemysłowe". W przypadku środków trwałych innych niż roboty przemysłowe (tj. maszyn i urządzeń peryferyjnych, o których mowa w art. 38eb ust. 4 ustawy o CIT), zostaną one zaklasyfikowane w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych, pod symbolami właściwymi dla nich w przedmiotowej ewidencji.
Z kolei, odpowiadając na pytanie nr 8: "W jaki sposób wskazane we wniosku roboty przemysłowe oraz maszyny i urządzenia peryferyjne przyczynią się do usprawnienia procesu produkcyjnego?", Strona powołała się na fragment uzasadnienia do ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105) opublikowanym w Druku Sejmowym IX.1532, w którym wskazano, że "linie zrobotyzowane charakteryzują się ponadto znacząco mniejszym wskaźnikiem liczby błędów na 1 mln przeprowadzonych operacji w toku produkcji (do tego niezależnym od pory doby). Taka produkcja jest szybsza, tańsza i bardziej dokładna (...). Blisko dwie trzecie firm posiadających roboty przemysłowe przyznaje, że po robotyzacji wzrosła konkurencyjność przedsiębiorstwa i że planują dalsze inwestycje tego typu". Wnioskodawca podkreślił, że w związku z robotyzacją oczekuje usprawnienia procesu produkcyjnego, wyrażającego się ww. korzyściami, takimi jak mniejsza ilość błędów, szybsza, tańsza i bardziej dokładna produkcja (co jest możliwe dzięki eliminacji tych niekorzystnych zjawisk, które wynikają z tzw. czynnika ludzkiego).
Natomiast, odpowiadając na pytanie nr 9: "Czy wydatki na nabycie robotów przemysłowych, maszyn i urządzeń peryferyjnych będą związane z działalnością: a) górniczą polegającą na wydobywaniu lub magazynowaniu paliw kopalnych oraz działalnością polegającą na przeróbce, dystrybucji lub spalaniu paliw kopalnych, z wyjątkiem projektów w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła oraz związanej z tym infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej, wykorzystujących gaz ziemny, które spełniają warunki określone w załączniku III do Wytycznych technicznych KE dotyczących stosowania zasady "Nie czyń poważnych szkód" (2021/C58/01), b) składowisk odpadów, spalarni odpadów lub instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów?", Strona odpowiedziała, że wydatki na nabycie robotów przemysłowych, maszyn i urządzeń peryferyjnych nie będą związane z działalnością górniczą polegającą na wydobywaniu lub magazynowaniu paliw kopalnych oraz działalnością polegającą na przeróbce, dystrybucji lub spalaniu paliw kopalnych, z wyjątkiem projektów w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła oraz związanej z tym infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej, wykorzystujących gaz ziemny, które spełniają warunki określone w załączniku III do Wytycznych technicznych KE dotyczących stosowania zasady "Nie czyń poważnych szkód" (2021/C58/01). Jak zaznaczył Wnioskodawca, powyższe wynika z tego, że w kopalniach należących do Spółki nie wydobywa się paliw kopalnych tylko rudę miedzi. Odnośnie do związku nabycia robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych z działalnością składowisk odpadów, Strona przypomniała o wskazaniu przez nią we wniosku, że w strukturze organizacyjnej Spółki funkcjonują oddziały (ujawnione w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w Rubryce 3 Działu I), będące jednostkami samodzielnie bilansującymi się, służące do realizacji działalności przypisanej do danego oddziału, a jeden z oddziałów Spółki (zakład hydrotechniczny), prowadzi działalność w zakresie utrzymania, eksploatacji i rozbudowy składowiska odpadów poflotacyjnych, powstających w procesie wzbogacania rud miedzi. W ocenie Strony, ze względu na powyższe okoliczności, możliwe jest, że Spółka poniesie wydatki na nabycie robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnie z nimi związanych, które będą dotyczyć realizowanych przez zakład hydrotechniczny działań i jego aktywów. Jednak zaznaczyła, że ma świadomość, że będą one – z uwagi na brzmienie art. 38eb ust. 5a pkt 2 lit. b ustawy o CIT – wyłączone ze stosowania ulgi na robotyzację.
Końcowo Wnioskodawca podkreślił, że nie jest jego intencją wyjaśnienie, czy dany rodzaj (marka, model, typ) robota przemysłowego lub urządzenia peryferyjnego – wskazanego w art. 38eb ust. 2 ustawy o CIT – odpowiada dalszym wymogom, wynikającym z art. 38eb ust. 3 lub 4 ustawy o CIT. Celem Strony jest natomiast potwierdzenie możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi w odniesieniu do robotów, maszyn i urządzeń peryferyjnych, które będą zakupione od innego członka P. oraz że Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ww. ulgi, w przypadku gdy wydatki na robotyzację będą dotyczyć nabycia aktywów wykorzystywanych w działalności oddziałów Spółki nieobjętej wyłączeniami, o których mowa w art. 38eb ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy o CIT.
1.4. Następnie – wydając rozstrzygnięcie w I instancji – DKIS uznał, że odpowiedzi udzielone przez P. na dziewięć z zadanych pytań (nr 1-9) nie są wyczerpujące, wobec czego niemożliwe było wydanie żądanej interpretacji. W konsekwencji Wniosek pozostawiono bez rozpatrzenia. W uzasadnieniu Postanowienia I instancji organ wskazał, że opis przedstawionego przez P. we Wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) ma charakter niepełny i nieprecyzyjny, co również zaznaczył w treści skarżonego Postanowienia. Ustosunkowując się do udzielonych przez P. odpowiedzi mających na celu uzupełnienie opisu sprawy, organ stwierdził, że Wnioskodawca nie wie dokładnie co nastąpiło albo co nastąpi w przyszłości, rozważając jedynie hipotetycznie wystąpienie pewnych zdarzeń. To z kolei daje podstawy sądzić, że złożony Wniosek ma charakter jedynie hipotetyczny i poznawczy. Zdaniem organu, odpowiedź sformułowana przez Stronę nie obejmuje wskazania konkretnych okoliczności i w związku z tym nie stanowi uzupełnienia opisanego we Wniosku zdarzenia przyszłego.
1.5. Na Postanowienie I instancji, Strona złożyła zażalenie, w którym zarzuciła organowi naruszenie przepisów art. 14g § 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.; dalej O.p.) poprzez pozostawienie Wniosku bez rozpatrzenia bez nieuzasadnionych podstaw prawnych, a wobec tego także naruszenie art. 14b § 1 O.p. – poprzez niewydanie indywidualnej interpretacji.
1.6. Po rozpatrzeniu zażalenia w ramach II instancji, DKIS uznał zarzuty Strony za niezasadne i postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2024 r. rozstrzygnął o utrzymaniu w mocy Postanowienia I instancji, dokonując analogicznych ustaleń i ocen, a także powielając zawartą w nim argumentację oraz uznając stanowisko w nim wyrażone za prawidłowe.
W ocenie organu, Strona nie udzieliła wyczerpujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania i nie uzupełniła Wniosku w sposób pozwalający na jego rozpatrzenie.
Zdaniem DKIS, Wniosek wraz z uzupełnieniem nie zawiera wyczerpującego opisu zdarzenia przyszłego, ponieważ nie są znane dokładnie okoliczności nabycia robotów i urządzeń peryferyjnych, o których mowa we Wniosku. Nie wiadomo w szczególności kiedy, na jakich warunkach, od jakiego podmiotu zrealizowane zostaną nabycia, z którym z wymienionych we wniosku rodzajów poszczególnych oddziałów będą związane i jakie funkcje będą pełnić. Wobec tego opis zdarzenia przyszłego jest ogólny i nie przedstawia określonej skonkretyzowanej sytuacji. Wskazuje na to – między innymi – wykorzystywanie we Wniosku zwrotów takich jak: "rozważają poniesienie wydatków" oraz "Możliwe jest przy tym, że przedmiotowe nabycia będą dokonywane od innych podmiotów będących członkami P.".
Jak wywodził dalej DKIS, również w odpowiedzi na wezwanie Strona nie wskazała jakie konkretnie roboty przemysłowe oraz maszyny i urządzenia peryferyjne zostaną nabyte przez Spółkę, ani też kiedy i w jakich okolicznościach to nastąpi. W tym zakresie Strona wskazała jedynie, że (cyt.):
- "(...) przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe. Stąd też mając na uwadze powyższe (...) na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie wskazać jakie konkretnie (...) roboty przemysłowe zostaną w przyszłości nabyte przez K. oraz kiedy (w jakich datach) to nastąpi. (...) Powyższe będzie bowiem uzależnione od dynamicznie zmieniających się potrzeb przedsiębiorstwa. (...)";
- "(...) zwracamy uwagę na to, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe. Stąd też, mając na uwadze powyższe (oraz znaczną skalę prowadzonej przez K. działalności) na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie wskazać jakie (...) maszyny i urządzenia peryferyjne zostaną w przyszłości nabyte przez K., konsekwentnie – nie jesteśmy także w stanie podać, z którymi robotami i w jaki sposób będą one powiązane oraz przypisać ich do poszczególnych kategorii wymienionych w art. 38eb ust. 4 ustawy o CIT. (...)";
- "(...) możliwe jest, że spółka poniesie wydatki na nabycie robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnie z nimi związanych, które będą dotyczyć realizowanych przez zakład hydrotechniczny działań i jego aktywów.".
W ocenie organu, sposób przedstawienia przez Stronę okoliczności zdarzenia przyszłego nie spełnia warunku wyczerpującego i zakłada hipotetyczność, przypuszczalność, alternatywność zaistnienia okoliczności sprawy.
DKIS wytknął ponadto Stronie, że celem Wniosku o wydanie interpretacji jest w rzeczywistości uzyskanie od organu porady prawnej w zakresie wskazania możliwych korzyści podatkowych, od których następnie P. uzależniać będzie podjęcie decyzji co do zasadności realizacji opisanych we wniosku działań. W tym zakresie organ wskazał na pogląd wyrażony przez NSA w wyroku z dnia 13 grudnia 2013 r. o sygn. akt II FSK 2990/11, publ. CBOSA, zgodnie z którym interpretacje indywidualne nie służą do celów oceny potencjalnych działań podatników przez organ upoważniony do wydawania interpretacji, pod kątem zoptymalizowania obciążeń podatkowych wynikających z tych działań, ani też wskazania podatnikom jakie działania powinni podjąć, aby zoptymalizować swoje obciążenia podatkowe.
DKIS podkreślił przy tym, że jego zdaniem Strona oczekuje od niego potwierdzenia możliwości korzystania z ulgi na robotyzację w odniesieniu do wszelkich możliwych nabyć w przyszłości, o ile – jak przedstawiono we wniosku – nie zostaną one wykluczone z odliczenia na podstawie art. 38eb ust. 5a ustawy CIT. Tymczasem funkcja ochronna interpretacji indywidualnej możliwa jest do spełnienia jedynie na tle zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, przedstawionych w wyczerpujący sposób. W przypadku zdarzenia przyszłego, powinno ono również zostać przedstawione w taki sposób jak zaistniały stan faktyczny, z tą różnicą, że według planów wnioskodawcy ma ono dopiero zaistnieć w przyszłości.
Podsumowując, w ocenie DKIS, brak było podstaw do uchylenia Postanowienia I instancji, bowiem zarzuty wskazane w zażaleniu nie były zasadne.
2. Postępowanie przed Sądem I instancji.
2.1. W skardze na postanowienie wydane w II instancji Strona zarzuciła naruszenie przepisów:
− art. 169 § 4 w związku z art. 14h oraz art. 14g § 1 w związku z art. 14b § 3 O.p., poprzez pozostawienie Wniosku Skarżącej bez rozpatrzenia bez uzasadnionych podstaw prawnych,
− art. 14b § 1 O.p., poprzez niewydanie przez organ interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, mimo że wszystkie przesłanki formalne i merytoryczne Wniosku, wymagane przez przepisy Ordynacji podatkowej, zostały spełnione.
W związku z tak postawionymi zarzutami, Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz postanowienia je poprzedzającego, a ponadto o zasądzenie od DKIS na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu zarzutów Skarżąca podkreśliła, że w sprawie nie zaistniały prawne przesłanki dla pozostawienia Wniosku bez rozpatrzenia. Odnosząc się do okoliczności sprawy, wskazała, że istota prowadzonego sporu sprowadza się do odmiennego sposobu interpretowania przez organ i Stronę zwrotu "wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego)", będącego kluczowym elementem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, o którym mowa w art. 14b § 1 O.p. Skarżąca zaznaczyła, że nie kwestionuje tej części uzasadnienia stanowiska DKIS, która dotyczy wskazanych w przepisach Ordynacji podatkowej elementów wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a przede wszystkim niezbędności wyczerpującego przedstawienia okoliczności sprawy dla wydania interpretacji. Nie podziela jednak natomiast stanowiska organu, że przedstawione przez nią okoliczności sprawy są niewystarczające do wydania interpretacji.
W ocenie Skarżącej, udzielone przez nią odpowiedzi i wyjaśnienia były kompletne i wystarczające do wydania interpretacji w żądanym zakresie. Treść tych odpowiedzi Strona oraz swoje dotychczasowe stanowisko podtrzymała również w skardze, uzupełniając ją dodatkowymi – niżej przytoczonymi – uwagami.
W szczególności – w zakresie materii objętej pytaniem nr 1 – zważywszy na treść przepisów warunkujących zastosowanie ulgi na robotyzację – bez znaczenia, zdaniem Wnioskodawcy, pozostaje to czy spółka tworząca P. nabędzie taki czy inny rodzaj, markę, model robota oraz w jakiej dacie to nastąpi (o ile robot będzie spełniać wymogi określone ustawą o CIT), a nabycie zostanie dokonane w okresie obowiązywania ulgi, co zostało potwierdzone we Wniosku – między innymi – w opisie zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że Strona przewiduje nabycie robotów/maszyn i urządzeń peryferyjnych z nimi związanych, które spełniać będą wymogi określone w art. 38eb ust. 2, 3 i 4 ustawy o CIT.
W odniesieniu do pytania nr 2, Skarżąca wskazała, że jego istotą była możliwość skorzystania z ulgi w odniesieniu do wydatków członka P., poniesionych na robotyzację, które dotyczą działalności samodzielnie bilansujących się oddziałów Spółki, nieobjętych wyłączeniami wskazanymi w art. 38eb ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy o CIT (dotyczącymi – między innymi – działalności górniczej i związanej ze składowaniem odpadów). Zdaniem Strony, nie wydaje się, by rozstrzygnięcie tej kwestii zależało od rodzaju, marki i modelu robota oraz konkretnej daty jego nabycia (o ile miałby miejsce w okresie obowiązywania ulgi). Przyjęcie odmiennego stanowiska musiałoby bowiem prowadzić do absurdalnego wniosku, że na zasadzie analogii podatnik, pytający o zakres odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem samochodu osobowego, byłby zobowiązany do podania we wniosku jego konkretnego modelu czy marki, mimo, iż udzielona odpowiedź nie zależałaby od tego, czy nabytym pojazdem byłaby Skoda czy np. Fiat.
Skarżąca podkreśliła również, że w odniesieniu do pytań nr 1 nr 2 organ nie wskazał (ani w wezwaniu, a też w obu wydanych postanowieniach), jaki konkretnie związek zachodzi pomiędzy nabyciem takiego a nie innego modelu / rodzaju robota przemysłowego, względnie między datą takiego nabycia, a ustaleniem, czy ulgą mogą zostać objęte nabycia robotów dokonywane w ramach P. lub też takie, które dotyczą działalności oddziałów Spółki nieobjętej wyłączeniami wskazanymi w ustawie o CIT.
Strona odniosła się również w skardze do uwag DKIS dotyczących wniosku o wydanie interpretacji. Jej zdaniem, w przedmiotowej sprawie organ nie miał do czynienia z sytuacją czysto hipotetyczną, a Wniosek nie został złożony jedynie z przyczyn czysto poznawczych. Przedmiotem wątpliwości Skarżącej jest możliwość skorzystania z ulgi na robotyzację, dotycząca działalności prowadzonej obecnie (a nie planowanej czy też rozważanej) w zakresie wytwarzania metali nieżelaznych, oraz realizowanej w procesie, w którym udział bierze szereg oddziałów, takich jak kopalnie, huty, oddziały odpowiedzialne za wzbogacania rud czy też gospodarkę odpadami poflotacyjnymi. W konsekwencji, mając na względzie zasady logiki i doświadczenia życiowego, ciężko jest uznać, że zakup robota przemysłowego (maszyny/urządzenia peryferyjnego), jest czymś hipotetycznym i mało prawdopodobnym w już istniejącym przedsiębiorstwie przemysłowym, o wielooddziałowej strukturze i znacznej skali prowadzonej działalności (w zakresie górnictwa i hutnictwa rud miedzi). Natomiast przyjmowanie przez organ, że rzekoma hipotetyczność wniosku miałaby wynikać z faktu niewyspecyfikowania w odniesieniu do planowanych nabyć takich kwestii jak typ, marka czy model robota przemysłowego, nie znajduje oparcia w orzecznictwie, w którym faktycznie akcentowany jest pogląd, że wniosek o wydanie interpretacji nie może dotyczyć sytuacji czysto hipotetycznych i mieć charakteru czysto poznawczego. To zastrzeżenie odnosi się jednak do przypadków, w których przedstawiono sytuacje bądź to mało prawdopodobne, bądź też oparte na wielowątkowych scenariuszach. Jednakże taka sytuacja – zdaniem Skarżącej – nie zachodzi w przedmiotowej sprawie.
Skarżąca zaakcentowała w skardze niezasadność uwag organu co do tego, że celem złożenia przez nią Wniosku jest uzyskanie porady prawnej w zakresie możliwych do uzyskania korzyści podatkowych, od której uzależnione będzie podjęcie opisanych we Wniosku działań. Jak bowiem wskazano w piśmie Strony uzupełniającym opis zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej odpowiedzi na pytanie nr 8, oczekiwaniem Strony związanym z robotyzacją jest usprawnienie procesu produkcyjnego, wyrażające się mniejszą ilością błędów, szybszą, tańszą i bardziej dokładną produkcją, a nie chęć osiągnięcia korzyści podatkowych. Nadto, wiedza w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na robotyzację, nie determinując kwestii zakupu robotów przemysłowych (oraz maszyn i urządzeń im towarzyszących), jest przydatna chociażby na etapie tworzenia budżetów na kolejne lata i ustaleniu faktycznych kosztów zakupu objętych ulgą środków trwałych.
2.2. W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, wnosząc o jej oddalenie.
3. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
3.1. Skarga okazała się zasadna.
3.2. Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2024 r., poz.1267) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Na mocy art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2024 r., poz. 935 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; (art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a.). Wskutek takiej kontroli postanowienie może zostać uchylone w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, ewentualnie w razie naruszenia prawa w sposób dający podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.). W przypadku kwalifikowanego naruszenia prawa sąd stwierdza nieważność postanowienia (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a, które to ograniczenie nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie.
3.3. Wskazując ramy prawne sprawy, powołać należy art. 14b § 1 O.p., zgodnie z którego brzmieniem DKIS, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z art. 14b § 3 O.p., składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
W myśl art. 14g § 1 O.p., wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej niespełniający wymogów określonych w art. 14b § 3 lub 3a lub innych wymogów określonych przepisami prawa pozostawia się bez rozpatrzenia.
Wedle art. 169 § 1 O.p. – który ma odpowiednie zastosowanie w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej na mocy art. 14h O.p. – jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.
3.4. Na tle powołanych wyżej regulacji prawnych zarysował się spór, pomiędzy Stroną a organem, o to, czy Wniosek złożony przez Skarżącą ostatecznie dotknięty był brakami formalnymi, które wcześniej nie zostałyby przez nią usunięte na skutek wezwania do uzupełnienia wniosku, co w konsekwencji uzasadniało pozostawienie go bez rozpatrzenia. Kluczowa w tym sporze jest kwestia czy opis zdarzenia przyszłego podany we Wniosku, a następnie uzupełniony na skutek wezwania organu, był wystarczający do udzielenia odpowiedzi na zadane przez Skarżącą pytania.
Pytania dotyczące istoty sporu miały następujące brzmienie:
1) Czy wydatki poniesione przez Spółkę (lub spółkę tworzącą P.) na zakup od innego członka P. robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych, będą mogły zostać uwzględnione jako wydatki kwalifikujące się do odliczenia w ramach ulgi na robotyzację, o której mowa w art. 38eb ustawy o CIT, w rocznym zeznaniu podatkowym składanym przez P.? oraz
2) Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi na robotyzację w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Spółkę, w sytuacji kiedy wydatki na zakup robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń peryferyjnych funkcjonalnie z nimi związanych, będą dotyczyć nabycia aktywów wykorzystywanych w działalności oddziałów Spółki nieobjętej wyłączeniami, o których mowa w art. 38eb ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy o CIT?
W tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z art. 38eb ust. 1 ustawy o CIT podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych w roku podatkowym na robotyzację, przy czym kwota odliczenia nie może przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Odliczenie to ma zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów poniesionych na robotyzację od początku roku podatkowego, który rozpoczął się w 2022 r., do końca roku podatkowego, który rozpoczął się w 2026 r.
Z kolei przepis art. 38eb ust. 5 ustawy o CIT zawiera wyłączenie kosztów przychodów związanych z robotyzacją, które nie podlegają odliczeniu.
Sąd uznał, że DKIS, uzależniając wydanie interpretacji indywidualnej od odpowiedzi na szereg szczegółowych pytań dotyczących okoliczności, których doprecyzowanie nie było niezbędne dla oceny czy opisane zdarzenie przyszłe – w zakresie, w którym Strona powzięła wątpliwości wyrażone w ww. pytaniach, a następnie oceniając uzupełniony opis zdarzenia przyszłego ze niepełny, aby w konsekwencji tego pozostawić ostatecznie jej Wniosek bez rozpatrzenia, w istocie uchylił się od obowiązku wydania interpretacji w oczekiwanym przez Skarżącą zakresie. Organ intepretujący nie wzywał bowiem do uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego o elementy, których miało brakować - aby to, co zostało przedstawione przez Stronę, mogło zostać uznane za wypełnienie wynikającego z art. 14b § 3 O.p. obowiązku wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego. Pojęcie "wyczerpujący" w rozumieniu tego przepisu oznacza przecież obiektywnie brakujący element opisu, który jest konieczny dla udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie i oceny prawidłowości stanowiska własnego Wnioskodawcy. W zakres tego pojęcia nie wchodzi jednak to, co – zdaniem organu – powinno być jeszcze dodatkowo wyjaśnione przez stronę, aby udzielona interpretacja indywidualna w większym stopniu realizowała funkcje związane z tą instytucją. Przede wszystkim należy w związku z tym podkreślić, że DKIS myli w tym zakresie element zdarzenia przyszłego z jego oceną. Z kolei to właśnie wątpliwości Skarżącej w kwestii skutecznego – na gruncie regulacji odnoszących się do tzw. ulgi na robotyzację – sposobu identyfikacji prawnopodatkowej dotyczącej wydatków, jakie mogą być poniesione przez poszczególne spółki P. na rzecz innych spółek z tej samej grupy oraz możliwości skorzystania z ulgi w odniesieniu do tych wydatków członka P., poniesionych na robotyzację, które dotyczą działalności samodzielnie bilansujących się oddziałów Spółki, nieobjętych wyłączeniami wskazanymi w art. 38eb ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy o CIT i w odniesieniu do art. 38eb ust. 1 ustawy o CIT, w powiązaniu z przedstawionym pierwotnie we Wniosku, a następnie uzupełnionym opisem zdarzenia przyszłego, stanowiły istotę i cel wystąpienia Strony o wydanie oczekiwanej interpretacji indywidulnej.
W tym kontekście zaznaczyć trzeba, że DKIS może żądać doprecyzowania pytania, jeśli nie wynika z niego w sposób dostatecznie jednoznaczny, jaką konkretnie wątpliwość co do stosowania przepisów prawa podatkowego strona chciałaby rozwiać w ramach interpretacji indywidualnej na gruncie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W kwestii faktów/okoliczności zdarzenia przyszłego organ pytać może, gdy są one niezbędne dla rozstrzygnięcia wątpliwości zawartej w pytaniu Wnioskodawcy. Wnioskujący jest zobowiązany do wskazania faktów, a następnie do wyrażenia własnego stanowiska, co do ich prawnej oceny.
Zdaniem Sądu, w rozpatrywanej sprawie zarówno zaskarżonym postanowieniem, jak i utrzymanym przez nie w mocy postanowieniem, które je poprzedzało, organ interpretujący nie wykazał, aby – w kwestionowanej przez organ części –przedstawiony przez Skarżącą opis zdarzenia przyszłego był niepełny, czyli że nie zawierał informacji potrzebnych organowi podatkowemu do dokonania oceny stanowiska Wnioskodawcy oraz wydania interpretacji indywidualnej we wnioskowanym zakresie. Przytoczone żądania doprecyzowania Wniosku generalnie nie dotyczyły elementów zdarzenia przyszłego, które byłyby niezbędne do odpowiedzi na zadane przez Stronę pytania.
3.5. W ocenie Sądu, wbrew stanowisku organu, Strona w kwestionowanym przez DKIS zakresie przedstawiła opis zdarzenia przyszłego w stopniu wyczerpującym, tj. zawierającym niezbędny zakres informacji, które pozwalały na dokonanie prawidłowości oceny stanowiska Wnioskodawcy. Organ powinien więc, przy uwzględnieniu tak opisanego zdarzenia przyszłego, dokonać oceny stanowiska Strony wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, ewentualnie odstąpić od uzasadnienia prawnego w przypadku uznania, że jej stanowisko jest prawidłowe w pełnym zakresie.
Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, organ zmierzał do ustalenia zaistniałego stanu faktycznego sprawy w sposób właściwy dla postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, a nie w sposób, który byłby niezbędny do dokonania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Sąd za błędne uznał stanowisko organu, że wniosek Skarżącego ma braki formalne w zakresie wskazanym przez DKIS w zaskarżonym postanowieniu, uzasadniające pozostawienie tego wniosku bez rozpatrzenia.
Podsumowując, wnioskujący ma ustawowe prawo wystąpienia do organu o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. To, w jakim zdarzeniu przyszłym (dalej także stanie sprawy), jak jest sformułowane pytanie i co jest jego przedmiotem, tj. interpretacji jakich przepisów prawa podatkowego oczekuje Wnioskodawca, jest pozostawione wyłącznie jego woli.
Aby uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego, wnioskodawca powinien wystąpić z prawidłowo sformułowanym wnioskiem, w szczególności zawarty we wniosku opis stanu sprawy ma być wyczerpujący w takim rozumieniu, że powinien zawierać niezbędne minimum informacji pozwalających na ocenę stanowiska wnioskodawcy w kontekście sformułowanego problemu prawnego. Ryzyko pominięcia określonych informacji – lecz przedstawienie ich w stopniu wystarczającym do dokonania oceny stanowiska wnioskodawcy – albo podanie ich w sposób niezgodny z rzeczywistością obciąża wnioskodawcę (w zakresie ochronnej funkcji interpretacji indywidualnej). Stosując odpowiednio przytoczone wyżej przepisy, organ dysponuje właściwym instrumentem prawnym pozwalającym na doprowadzenie do uzupełnienia ewentualnych braków formalnych wniosku, w szczególności do uzyskania od wnioskodawcy dodatkowych danych (niezbędnego minimum informacji) dotyczących stanu sprawy, koniecznych do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedstawionej we wniosku sprawie.
Konsekwencją nieuzupełnienia przez wnioskodawcę braków formalnych (w szczególności ww. minimum informacji dotyczących stanu sprawy) jest pozostawienie przez organ wniosku bez rozpatrzenia. Aby organ tę procedurę mógł wdrożyć i – w przypadku nieprzedstawienia przez wnioskodawcę ww. minimum informacji – wniosek bez rozpatrzenia mógł pozostawić, to wniosek takim brakiem formalnym musi być jednak dotknięty. Wniosek, który zawiera niezbędne minimum informacji (wyczerpujący opis stanu sprawy), nie może zostać pozostawiony bez rozpoznania. Procedura uzupełniania braków formalnych nie może być wykorzystywana przez organ do unikania merytorycznej wypowiedzi w sprawie albo do przerzucania na wnioskodawcę ciężaru dokonania interpretacji przepisów prawa podatkowego. To jest bowiem obowiązek organu. Obowiązkiem wnioskodawcy jest z kolei przedstawienie wyczerpującego opisu stanu sprawy, tj. ww. minimum informacji i własnego stanowiska w sprawie. Organ nie może oczekiwać, że wnioskodawca uzupełni elementy przedstawionego stanu sprawy w takim kierunku i w taki sposób, które – w ocenie DKIS – będą w maksymalny sposób realizować funkcje interpretacji indywidualnej, w tym zwłaszcza tę ochronną wobec wnioskującego. Strona bowiem sama decyduje o tym, jaki poziom ochrony pragnie dla siebie uzyskać, a determinuje go przedstawiony przez nią opis, zadane pytanie i własne stanowisko w sprawie. Takie działanie, usprawiedliwiane przez organ troską o interesy Strony, może bowiem oczekiwaną w ramach wniosku ochronę udaremniać poprzez nazbyt szczegółowe wypytywanie jej o okoliczności, których – ku pełnej satysfakcji organu – nie będzie w stanie lub może nie chcieć, a przy tym wcale nie musi podawać, a – w konsekwencji – prowadzić do pozbawienia jej prawa do uzyskania żądanej interpretacji na skutek pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Jak słusznie zarzuciła Strona w skardze, organ ani w wezwaniu, ani w żadnym z postanowień, nie wskazał, jaki konkretnie związek zachodzi pomiędzy nabyciem takiego a nie innego modelu, tudzież rodzaju robota przemysłowego, względnie między datą takiego nabycia, a ustaleniem czy ulgą mogą zostać objęte nabycia robotów dokonywane w ramach P. lub też takie, które dotyczą działalności oddziałów Spółki nieobjętej wyłączeniami wskazanymi w ustawie o CIT. Jeżeli zdaniem DKIS ustalenie czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na robotyzację w zakresie nabycia robotów dokonywanego w ramach P. lub też takich, które dotyczą działalności oddziałów Spółki nieobjętych wyłączeniami wskazanymi w ustawie, jest uzależnione od wskazania modelu tudzież rodzaju robota przemysłowego, względnie daty takiego nabycia, to takie stanowisko organ obowiązany był zawrzeć w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a nie uchylać się od wydania interpretacji pod pozorem niedopełnienia przez Wnioskodawcę wymogów formalnych. Skarżąca zwróciła uwagę, że ustosunkowała się do zadanych pytań, chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji związanych z brakiem odpowiedzi na zadane przez organ pytania. Zgodzić się należy z jej stwierdzeniem, że nie jest rolą podatnika dokonywanie takich ocen ani też formułowanie twierdzeń, które de facto mają swoje miejsce w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy. Jak sama podkreśliła w skardze, w tym bowiem celu złożyła wniosek o interpretację indywidualną, aby ustalić czy spełnia przesłanki do skorzystania z ulgi na robotyzację
w odniesieniu do wydatków poniesionych przez poszczególne spółki P. na rzecz innych spółek z tej samej grupy.
Konkludując, Sąd zauważa, że kompetencje do wydawania interpretacji indywidualnych ustawodawca przyznał DKIS. Jest to prerogatywa tego organu, ale koreluje z nią obowiązek podejmowania stosownych działań prawnych, tj. dokonywania na wniosek uprawnionego podmiotu interpretacji przepisów prawa podatkowego. Od tego obowiązku – poza szczególnymi przypadkami uregulowanymi przepisami ustawy (art. 14b § 5-5b O.p.) – niezależnie od obiektywnych trudności związanych z dokonaniem interpretacji konkretnych przepisów, organ nie może się uchylać, w szczególności przez niewłaściwe wykorzystywanie instrumentów procesowych.
3.6. Uwzględniając powyższe, Sąd uznaje, że postanowienia DKIS wydane w obu instancjach naruszają przepisy art. 14b § 3, art. 14g i art. 169 § 1 i 4 O.p. w związku z art. 14h O.p., poprzez pozostawienie wniosku Skarżącego o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej) bez rozpoznania i w tym zakresie zarzut skargi uznać należało za zasadny. Za niezgodne z art. 121 § 1 O.p. należy uznać formułowanie przez DKIS licznych pytań o kwestie jednoznacznie wskazane w opisie stanu sprawy. Takie działanie zaciemnia odczytanie intencji organu i utrudnia udzielenie odpowiedzi na te pytania, które rzeczywiście mogłyby dotyczyć uzupełnienia niezbędnych okoliczności zdarzenia przyszłego, a przy czym jednocześnie takich, które dla wydania interpretacji są rzeczywiście konieczne, co w wezwaniu o braki powinno być odpowiednio uzasadnione, zgodnie z zasadą wzbudzania zaufania do organów podatkowych (art. 121 § 1 O.p.)
To z kolei implikowało konieczność uchylenia w całości zaskarżonego postanowienia oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia je poprzedzającego, o czym orzeczono na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 135 p.p.s.a.
3.7. W ponownie przeprowadzonym postępowaniu organ podatkowy zobowiązany jest do uwzględnienia oceny poczynionej przez Sąd w niniejszym uzasadnieniu. O ile DKIS dostrzeże potrzebę wezwania o podanie dodatkowych elementów stanu faktycznego i będzie w stanie taką konieczność odpowiednio uzasadnić, wówczas oczywiście może skierować do Strony stosowne wezwanie. Organ musi jednak pamiętać, aby żądanie uzupełnienia braków nie wykraczało ponad to, co niezbędne dla rozstrzygnięcia istoty wątpliwości Strony, wynikającej z zadanego we Wniosku pytania i w zakresie wymienionych w nich przepisów prawa podatkowego.
Podkreślić przy tym należy, że roboty przemysłowe i związane z nimi urządzenia peryferyjne, których zakup Strona planuje, zgodnie z opisem zawartym już we Wniosku, mają spełniać warunki wskazane w ustawie dla zastosowania ulgi na robotyzację. Ponadto Wnioskodawca – jak sam zadeklarował – jest świadomy obowiązującego ograniczenia czasowego na skorzystanie z tej ulgi. W tym kontekście pytania o konkretne modele urządzeń oraz daty planowanych zakupów nie były i nie są w ogóle potrzebne ani wskazane.
3.8. O kosztach postępowania sądowego Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. art. 205 § 2 i § 5 p.p.s.a., uwzględniając uiszczony wpis od skargi (100 zł), opłatę skarbową od dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika (480 zł) z § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1687).
3.9. Stosownie do art. 119 pkt 3 p.p.s.a., sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. W trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów (art. 120 p.p.s.a.). Na tej podstawie Sąd rozpoznał niniejszą sprawę w ww. trybie.
POTRZEBUJESZ POMOCY?