Zasady wymeldowania z miejsca pobytu stałego - Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2025 r., sygn. II OSK 1130/22

Dobrowolne opuszczenie miejsca pobytu stałego oraz niewykorzystanie możliwości prawnych do powrotu mogą stanowić uzasadnione przesłanki do wydania decyzji o wymeldowaniu zgodnie z art. 35 ustawy o ewidencji ludności.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Bąkowski Sędzia del. WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska-Karwecka po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2022 r. sygn. akt IV SA/Wa 1035/21 w sprawie ze skargi B.G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 12 maja 2021 r. nr WSO-I.621.1.66.2021 w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 16 lutego 2022 r., w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 1035/21, oddalił skargę B.G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z 12 maja 2021 r., nr WSO-I.621.1.66.2021, utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 5 marca 2021 r., nr AO-D-XVII-I.5343.1.181.2020.MGO, o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W.

Sąd pierwszej instancji potwierdził stanowisko orzekających organów, że skarżący opuścił miejsce pobytu stałego i nie dopełnił obowiązku wymeldowania, co uzasadniało wydanie decyzji o jego wymeldowaniu na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 510 ze zm.), zwanej dalej u.e.l. Ujawniono bowiem, że skarżący nie przebywa we wskazanym lokalu od 2004 r. i pomimo składanych deklaracji nie podejmuje skutecznych działań zmierzających do ponownego w nim zamieszkania. Pomimo tego, że wyrokiem z 18 maja 2005 r., sygn. akt I C 1977/04, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy przywrócił skarżącemu posiadanie przedmiotowego lokalu, skarżący go nie wyegzekwował. Sąd podkreślił, że aktualnie wyrok ten nie może być już podstawą skutecznej egzekucji, albowiem roszczenie o przywrócenie posiadania stwierdzone tym prawomocnym wyrokiem przedawniło się. Dodatkowo, E.G. i B.G. została skutecznie wypowiedziana umowa najmu ww. lokalu, a wobec E.G. i jej córki M.G. orzeczona została eksmisja. Obecnie, była żona i córka skarżącego zajmują wskazany lokal bez tytułu prawnego.