Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 lutego 2025 r., sygn. I SA/Wr 638/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie: SWSA Marta Semiczek, AWSA Łukasz Cieślak, Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Paweł Poźniak po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 6 lutego 2025 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2024 r. nr 0201-IOD1.4102.43.2023 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. i 2015 r. oraz odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek za miesiące od stycznia do grudnia 2014 r. i od stycznia do grudnia 2015 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi A. C. (dalej Strona/Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej organ odwoławczy/organ podatkowy drugiej instancji) z dnia 14 czerwca 2024 r. nr 0201-IOD1.4102.43.2023 uchylająca decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego (dalej organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 27 października 2023 r. nr 458000-CKK-12.4102.2.2020.204 w części dotyczącej: 1/ określenia Stronie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. w kwocie 2 061 537 zł i określająca ww. zobowiązanie w kwocie 2 045 577 zł; 2/ określenia Stronie odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek za miesiące styczeń – grudzień 2014 r. w łącznej kwocie 100 857 zł i określająca ww. odsetki za styczeń-grudzień w łącznej wysokości 99 348 zł; utrzymująca w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji w części dotyczącej określenia Stronie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w kwocie 2 349 294 zł oraz odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek za miesiące styczeń-grudzień 2015 r. w łącznej kwocie 110 670 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Strona prowadziła w 2014 r. i 2015 r. pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą G. w ramach której dokonywała zakupu zużytych katalizatorów samochodowych i sprzedaży pozyskanego z nich monolitu ceramicznego. Głównym odbiorcą monolitu w tym okresie był podmiot z Wielkiej Brytanii (B. Ltd.). Strona rozliczała działalność gospodarczą na zasadach ogólnych w 2014 r. (podatkowa księga przychodów i rozchodów) a w 2015 r. (księgi rachunkowe). Powołana na wstępie decyzja organu podatkowego pierwszej instancji została wydana po ponownym przeprowadzeniu postępowania podatkowego albowiem organ odwoławczy decyzją z dnia 10 sierpnia 2018 r. nr 0201-IOD1.4102.22.2018 uchylił decyzję organu podatkowego pierwszej instancji z dnia 8 lutego 2018 r. nr 458000-CKK-12.2.4102.2017.50 z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. W decyzji z dnia 27 października 2023 r. w zakresie wykazanej przez Stronę sprzedaży organ podatkowy pierwszej instancji nie stwierdził nieprawidłowości. Ustalił natomiast, że Strona zawyżyła koszty uzyskania przychodów w związku z ujęciem w nich wydatków wynikających z umów dotyczących zakupu katalizatorów, które to umowy nie odzwierciedlały faktycznego przebiegu operacji gospodarczych, zatem wydatek z nich wynikający nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy w postaci m.in. zeznań i wyjaśnień osób mających być dostawcami na rzecz Strony, zeznań i wyjaśnień Strony, informacji uzyskanych od organów samorządowych, opinii biegłego grafologa oraz informacji od zagranicznych administracji podatkowych ustalono, że Strona posługiwała się umowami kupna-sprzedaży katalizatorów, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Poczyniona analiza dowodów zebranych w sprawie wykazała, że ww. umowy nie zostały podpisane przez osoby na nich wskazane. W umowach tych Strona posługiwała się danymi osób fizycznych, które zaprzeczyły, aby takie transakcje miały miejsce, fikcyjnymi lub nieaktualnymi danymi, a także danymi osób nieżyjących w dniu zawarcia umowy. Ustalono także, iż osoby, które miały dostarczyć katalizatory do firmy Strony sprzedaży tej nie dokonały w ogóle lub dokonały jej lecz w innym, znacznie mniejszym zakresie, niż to wynika z dokumentów przedłożonych przez Stronę. W konsekwencji powyższego organ podatkowy pierwszej instancji zakwestionował transakcje z 95 osobami zarówno z Polski (88 osób), jak i mającymi być zagranicznymi dostawcami katalizatorów dla Strony (7 osób) i ustalił, że Strona ujmując jako koszty uzyskania przychodów wydatki na podstawie nierzetelnych dokumentów, nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych oraz podatek od czynności cywilnoprawnych związany z ww. umowami bezpodstawnie zawyżyła koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej uPDOF) w 2014 r. o kwotę 6 449 578,85 zł. Uwzględniając wartość spisów z natury na początek i koniec 2014 r. koszty uzyskania przychodów 2014 r. zostały wyliczone w wysokości 903 332,64 zł. Z tej samej przyczyny koszty uzyskania przychodów w 2015 r. zostały zawyżone o kwotę 7 404 555 zł, po skorygowaniu o wartości wynikające z nierzetelnych dowodów oraz o wartość podatku od czynności cywilnoprawnych od nierzeczywistych transakcji, koszty uzyskania przychodów roku podatkowego 2015 r. zostały wyliczone w wysokości 1 098 588,79 zł. W świetle dokonanych ustaleń organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że podatkowa księga przychodów i przychodów prowadzona dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie od stycznia do grudnia 2014 r. Natomiast podatnik nie udostępnił ksiąg rachunkowych za 2015 r.