Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2024 r., sygn. I SA/Po 206/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna – Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Asesor sądowy WSA Michał Ilski Protokolant: st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2024 r. sprawy ze skargi A. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2024 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej dotyczącej podatku od towarów i usług za I kwartał 2013 r. oraz od kwietnia do grudnia 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 1 marca 2024 r. A. Ł. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z 30 stycznia 2024 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z 13 czerwca 2023 r. nr [...] odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej tegoż organu z 28 października 2020 r., którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z 25 stycznia 2018 r. wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r.

Powyższa skarga została wniesiona na tle stanu faktycznego, w którym decyzją z 25 stycznia 2018 r. Naczelnik dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r. oraz określił skarżącemu kwoty podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "u.p.t.u.") z tytułu wystawienia 214 tzw. "pustych faktur". Po rozpatrzeniu odwołania podatnika Dyrektor IAS decyzją z 28 października 2020 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Na powyższą decyzję strona wniosła skargę, którą postanowieniem z 19 stycznia 2022 r. o sygn. akt I SA/Po 59/21 tut. Sąd odrzucił. Ww. postanowienie uprawomocniło się 10 lutego 2022 r.

Wnioskiem z 28 lutego 2023 r. skarżący wystąpił do Dyrektora IAS o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.; dalej: "Ordynacja podatkowa"), powołując się na wyrok T. S. U. E. z 1 grudnia 2022 r. w sprawie C-512/21 Aquila Part Prod Com SA przeciwko Nemzeti Adó-es Vamhivatal Fellebbviteli Igazgatósaga, opublikowany w Dzienniku Urzędowym U. E. z 30 stycznia 2023 r. Uzasadniając wniosek wskazał, że Naczelnik swoją decyzją z 25 stycznia 2018 r. uznał w zakresie podatku VAT naliczonego, że faktury otrzymane przez niego od trzynastu dostawców nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych w postaci zakupu metali szlachetnych. Jednocześnie organ podatkowy pierwszej instancji uznał siedmiu jego dostawców za rzetelnych i nie zakwestionował prawa do odliczenia przez niego podatku VAT z faktur otrzymanych od tych dostawców. Opierając się na materiale dowodowym dostarczonym przez organy ścigania bądź zgromadzonym w toku innych postępowań podatkowych oraz kontrolnych, których nie był stroną, Naczelnik uznał, że wystawione przez dostawców faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W zakresie podatku VAT należnego uznał, że nie dokonał sprzedaży towarów do wszystkich szesnastu swoich odbiorców. W związku z tym organ określił mu podatek VAT do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Dyrektor IAS utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie.