Interpretacja indywidualna z dnia 24 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.638.2024.2.JŚ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2024 r. za wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Opis zdarzenia przyszłego

... Sp. z o.o. (zwana dalej: Spółka, Pracodawca lub Wnioskodawca) w ramach prowadzenia swojej działalności gastronomicznej posiada kilkaset restauracji (sieć lokali gastronomicznych) na terytorium całej Polski i świadczy swoje usługi zarówno dla Klientów indywidualnych (osób fizycznych), jak i firm krajowych i zagranicznych (osób prawnych oraz jednostek nieposiadających osobowości prawnej), nazwanych w dalszej części Klientami lub Gośćmi.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zatrudnia liczny Personel, w tym kelnerów, barmanów czy pracowników kuchni, obsługujący Gości restauracyjnych, zarówno na podstawie umów o pracę, jak i umów zlecenia (tzw. Pracownicy i Zleceniobiorcy zwani w dalszej części także: Osoby Zatrudnione, Zatrudnieni lub Personel). Osoby Zatrudnione w restauracjach świadczą różnego rodzaju usługi, w tym m.in. obsługa i przyjmowanie Gości/Klientów. Usługi oferowane Klientom w restauracji rozliczane są w oparciu o ogólnodostępne menu (cennik). Stosunkowo często występującą sytuacją jest okoliczność, w której Klienci usatysfakcjonowani jakością obsługi ze strony Pracowników obsługi, oprócz obowiązkowej zapłaty za wyświadczoną usługę gastronomiczną, decydują się na przekazanie Pracownikom dodatkowej należności pieniężnej w postaci napiwku. Jest to dobrowolny wyraz uznania za wysiłek Pracowników przy świadczeniu usługi.

Wychodząc naprzeciw możliwym udogodnieniom i usprawnieniom technicznym oraz naprzeciw potrzebom Klienta oraz Osób Zatrudnianych u Wnioskodawcy Spółka planuje w przyszłości usprawnić formę zapłacenia dobrowolnego napiwku w formie bezgotówkowej poprzez płatność urządzeniami mobilnymi (aplikacje do zainstalowania w telefonach komórkowych). Podkreślenia wymaga też fakt, że nie będzie to wartość doliczona do zamówienia. W kontekście takiej płatności bezgotówkowej napiwku, Klient osobno płaci należność za wykonaną usługę lokalową a dodatkowo może uznaniowo (a więc nie musi) przekazać napiwek danemu Pracownikowi/Zleceniobiorcy. A zatem w momencie uregulowania rachunku w lokalu za daną usługę gastronomiczną, to sam Klient decyduje czy chce wyróżnić Pracownika/Zleceniobiorcę napiwkiem w formie bezgotówkowej oraz określa jego wysokość. Napiwek ten to subiektywna decyzja każdego Klienta, zarówno jeśli chodzi o jego konkretną kwotę czy wystawioną opinię w aplikacji. W związku z tym Spółka planuje w przyszłości nawiązać z firmą zewnętrzną współpracę polegającą na udostępnieniu restauracjom i Pracownikom aplikacji do zarządzania napiwkami. Dzięki temu Klient po wykonanej usłudze może ocenić jakość obsługi i przesłać za pomocą tej aplikacji wybraną przez siebie wysokość napiwku, którą chce przekazać.

Rejestrując się w produkcie firmy X, Personel jest zobowiązany do zarejestrowania osobistego konta w aplikacji. Każdy przechodzić będzie procedurę … i dostarczyć musi dokument tożsamości. Po weryfikacji dokonanej przez aplikację, konto jest otwierane dla danej uprawnionej Osoby Zatrudnionej. Członkowie Personelu będą otrzymywać napiwki indywidualnie. Na potrzeby korzystania z produktu spółki X Wnioskodawca (a więc Spółka) nie rejestruje żadnego konta, jedynie posiada konto „techniczne”.

Schemat przepływu środków pieniężnych w modelu indywidualnym byłby następujący: Gość - Rachunek techniczny Spółki - Osobiste konto członka Personelu.

Z powyższego schematu konta wynika, że w ten proponowany model otrzymywania napiwku zaangażowani są wyłącznie Pracownicy i Zleceniobiorcy Spółki, czyli tzw. Zatrudnieni, a konta są kontami osobistymi Personelu założonymi na ich nazwiska.

Zastosowano tzw. tryb indywidualny konta. Wnioskodawca nie jest zaangażowany w proces zbierania napiwków i dzielenia się nimi przez Personel. Wnioskodawca nie decyduje o wysokości napiwku przyznanego danej Osobie Zatrudnionej. Wnioskodawca nie zbiera napiwków i nie jest w ich posiadaniu w żadnym momencie.

W szczególności, Wnioskodawca nie ma ani prawnej, ani umownej, ani technicznej możliwości administrowania i przyznawania napiwków. Jedynie na etapie zakładania konta w aplikacji spółki X będzie weryfikował, że dana osoba jest Pracownikiem/Zleceniobiorcą Spółki lub już nim nie jest. A zatem osoba wskazana przez daną restaurację jako manager/kierownik lub osoba z innego wskazanego stanowiska, będzie posiadała dostęp do panelu biznesowego w którym będzie można dodawać lub usuwać Pracowników/Zleceniobiorców, którzy mają dostęp do usług spółki X.

Podsumowując, zwyczajowo przyjętą, a przez to relatywnie często występującą sytuacją jest to, że Goście, zadowoleni z zapewnionej przez Pracowników/Zleceniobiorców obsługi, decydują się na przekazanie dobrowolnej kwoty napiwku, jako wyrazu podziękowania i są regulowane przez Klientów w formie gratyfikacji za obsługę. Decyzja co do samego przekazania napiwku, jak i co do jego kwoty jest autonomiczną decyzją każdego z Klientów. Przekazanie napiwku odbywa się w ten sposób, że przy zakończeniu wizyty danego Klienta w restauracji, określa on, czy chce pozostawić Pracownikowi/Zleceniobiorcy napiwek, a jeśli tak, to określa jego wysokość. Następnie napiwek (z określeniem jego kwoty) odnotowywany jest w aplikacji poprzez kliknięcie i wystawianie przy tym opinii. Odnotowanie napiwku aplikacji klienckiej skutkuje w sposób automatyczny alokacją napiwku w sposób bezbłędny do konkretnego Pracownika/Zleceniobiorcy, który obsługuje danego Klienta (dany rachunek) i do jego indywidualnego numeru identyfikacyjnego. Napiwek ten jest wpłacany w sposób bezgotówkowy i skierowany bezpośrednio do Personelu, który będzie obsługiwał tę rezerwację. W takim przypadku kwota napiwku również jest przypisana od samego początku do indywidualnie oznaczonej Osoby Zatrudnionej. Wyłącza to przy okazji ryzyko otrzymania napiwku przez Osoby Zatrudnione, który w rzeczywistości nie prowadziły obsługi danego Klienta.

Wypłata napiwków na rzecz Zatrudnionych następuje na rachunki bankowe poszczególnych Pracowników/Zleceniobiorców bezpośrednio przez spółkę X (właściciela aplikacji). Wyłącza to ryzyko naliczenia kwoty napiwku Osobie Zatrudnionej, która w rzeczywistości nie prowadziła obsługi danego Klienta. W tzw. trybie indywidualnym nie ma wspólnej puli pieniężnej, restauracja nie ma żadnej możliwości ingerencji, może ewentualnie mieć pogląd do tych kwot. Niemniej jednak osoby posiadające w Spółce dostęp do konta technicznego będą widzieć, ile kto, w jakiej restauracji, o której godzinie i ewentualnie jakiej wysokości dostał napiwek oraz jaka opinia została do tego przypisana przez Gościa.

Natomiast wskazać tutaj należy, że firma zewnętrzna X bierze swoją dodatkową opłatę (tzw. fee) od transakcji, a Gość jest o wszystkim poinformowany, widzi ile napiwku dostaje kelner a ile jest dodatkowo doliczane. Informacja o dodatkowej opłacie serwisowej jest umieszczana na panelu aplikacyjnym. W ten sposób zebrane środki w postaci napiwków nie trafiają bezpośrednio do Pracodawcy, ale Pracodawca będzie widział w tej aplikacji zebraną kwotę. Wyklucza się więc w zdarzeniu przyszłym udział Spółki ... w podziale wartości pieniężnej w postaci napiwków, w dysponowaniu tymi środkami czy decydowaniu o ich wstrzymaniu.

Tym samym Wnioskodawca nie angażuje się w sposób czynny w przekazanie napiwków Pracownikom/Zleceniobiorcom. Jednocześnie Spółka nie potrąca na swoją rzecz jakiejkolwiek kwoty z sumy otrzymanych przez Pracownika/Zleceniobiorcy napiwków (alokowanych do danego Zatrudnionego). Z powyższego wynika też, że przy wpłacaniu napiwków, nie nawiązuje się jakakolwiek relacja (stosunek prawny) między Klientem a Spółką, bowiem napiwek „łączy” wyłącznie Klienta, który decyduje się udzielić napiwku konkretnemu Personelowi.

Ponadto, Spółka nie gromadzi napiwków w trakcie trwania miesiąca do jednej wspólnej puli, a pod koniec miesiąca nie dzieli sumy napiwków według ustalanego przez siebie klucza podziału. Każdy napiwek jak już wskazano, jest automatycznie alokowany bezpośrednio na rzecz zindywidualizowanego Pracownika/Zleceniobiorcy. Podkreślenia także wymaga fakt, że napiwki nie są uregulowane ani w umowach o pracę (umowach zlecenia), ani w regulaminach wewnętrznych, jak i innych dokumentach o charakterze wewnętrznym Spółki. Spółka stoi na stanowisku, że niezależnie czy z użyciem produktu firmy zewnętrznej (aplikacji) czy nie (bezgotówkowo, tzw: „do ręki”), kwoty przekazane Osobom Zatrudnionym prze Gości restauracji powielają podobny mechanizm podatkowy, gdyż w każdym z tych przypadków nie ma tutaj żadnej ingerencji Spółki ....

Pytania

1.Czy przekazanie kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczanych przez Klientów w sposób bezgotówkowy poprzez aplikacje na rachunek bankowy Pracownika Zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, nie będzie stanowiło dla niego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej jako: „Ustawa o PIT”), a w konsekwencji, czy Wnioskodawca nie będzie obowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od takich wypłat, zgodnie z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 38 1 Ustawy o PIT oraz do wykazania przekazanych napiwków na liście płac i w deklaracji PIT-11?

2.Czy przekazanie kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczanych przez Klientów w sposób bezgotówkowy poprzez aplikacje na rachunek bankowy Pracownika Zatrudnionego na podstawie umowy zlecenie kwoty dobrowolnego napiwku, nie będzie stanowiło dla niego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca będzie obowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od takich wypłat, zgodnie z art. 41 ust. 1. Ustawy o PIT oraz do wykazania przekazanych napiwków na liście płac i w deklaracji PIT-11?

3.Czy w przypadku uznania, że kwoty napiwków nie stanowią dla Pracowników przychodu ze stosunku pracy ani przychodu z tytułu umowy zlecenia, jesteśmy jako płatnik obowiązani do wystawienia i wykazania na informacji PIT-11 informacji o dochodach z tzw. innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT w odniesieniu do przekazanych na rzecz Osób Zatrudnionych kwot napiwków dobrowolnych i czy te wartości powinny być wskazane jako przychód z innych źródeł na liście płac w związku z tym tylko dlatego, że jako Spółka w zdarzeniu przyszłym będziemy widzieć na panelu aplikacyjnym wartości uzyskanych kwot przez Osoby Zatrudnione?

4.Czy w przypadku zakwalifikowania i uznania w dalszej części kwoty napiwków jako przychód z tzw. innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, Spółka ... zwolniona jest z czynności składania deklaracji i imiennych informacji PIT jako niebędąca płatnikiem podatku dochodowego w zakresie omawianych napiwków, a wartości tych otrzymywanych napiwków powinny być rozliczane z Urzędem Skarbowym bezpośrednio przez Pracowników/Zleceniobiorców w zeznaniu rocznym PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy jakim jest Spółka ... Sp. z o.o, przychody z tytułu napiwków, w przypadku dokonywania płatności bezgotówkowych przez Klientów, trafiające do Zatrudnionych poprzez aplikacje mobilną zarządzaną przez firmę zewnętrzną, a nie do Spółki ..., jako Pracodawcy, która nie rozdysponowuje je w ustalony sposób wśród Pracowników, nie będą stanowić odpowiednio dla nich przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji, Spółka nie będzie obowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od takich wypłat, zgodnie z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 1 ww. Ustawy o PIT. oraz do wykazania przekazanych napiwków z tego tytułu na liście płac i w informacji PIT-11.

2.W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze punkt 1, należy także w zakresie umów zleceń analogicznie stwierdzić, że przychody z tytułu napiwków, w przypadku dokonywania płatności bezgotówkowych przez Klientów, trafiające do Zatrudnionych poprzez aplikacje mobilną zarządzaną przez firmę zewnętrzną, a nie do Spółki ..., jako Zleceniodawcy, która nie rozdysponowuje je w ustalony sposób wśród Zleceniobiorców, nie będą stanowić odpowiednio dla nich przychodu z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT. A tym samym Spółka nie będzie obowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od takich wypłat, zgodnie z art. 41 ust. 1 i nast. ww. ustawy oraz do wykazania przekazanych napiwków z tego tytułu na liście płac i w deklaracji PIT-11.

3.Mając powyższe i powołane w dalszej części regulacje prawne na względzie i wykluczając przekazane dobrowolnych kwot napiwków z katalogu przychodu otrzymywanego na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia, Wnioskodawca klasyfikuje przychody otrzymane przez Osoby Zatrudnione jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. W konsekwencji należy uznać, że środki pieniężne z tytułu napiwków stanowią środki pochodzące z innych źródeł, stosownie do treści art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. i na Spółce ... Sp. z o.o. nie spoczywa obowiązek realizacji zadań płatnika przewidziany w treści art. 41 i art. 42 Ustawy o PIT. To oznacza dalej, że Spółka nie będzie obowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od takich wypłat. Jednocześnie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia i wykazania na informacji PIT-11 informacji o dochodach z tzw. innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT ani wykazywania wartości napiwków dobrowolnych na liście płac. W tym miejscu należy także zaznaczyć, że nie ma znaczenia przy tym, czy Spółka ... Sp. z o.o. w zdarzeniu przyszłym będzie widzieć na panelu aplikacyjnym wartości uzyskanych kwot przez Osoby Zatrudnione czy też nie.

4.Spółka, analizując szeroko konspekt otrzymywania przez Personel napiwków od Klientów skłania się do stwierdzenia, że przekazanie (wypłata na rachunek bankowy) Pracownikowi Zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia lub umowy o pracę kwoty dobrowolnego napiwku, nie będzie stanowiło dla niego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit a czy przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, lecz przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. W konsekwencji Spółka ... jest zwolniona z czynności składania deklaracji i imiennych informacji PIT jako niebędąca płatnikiem podatku dochodowego w zakresie omawianych napiwków, nie jest zobowiązana do obliczenia, pobierania i wypłacenia zaliczki na podatek dochodowy od takich wypłat. Natomiast wartości tych otrzymywanych napiwków powinny być rozliczane z Urzędem Skarbowym bezpośrednio przez Pracowników/Zleceniobiorców w zeznaniu rocznym PIT. Zatrudnieni będą mieli w zdarzeniu przyszłym obowiązek wykazania wartości otrzymywanych napiwków od Gości restauracyjnych w rocznym zeznaniu podatkowym (PIT-37 lub PIT-36) i odprowadzenia należnego podatku do 30 kwietnia każdego roku.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Odnosząc się do 1 pytania:

W pierwszej kolejności wypadałoby określić, co to są napiwki, jakiego rodzaju źródłem są napiwki, jak należałoby i powinni Państwo je zakwalifikować. Czy napiwki można traktować jako darowiznę w świetle ustawy o podatku od spadku i darowizn (Dz. U. 2024 r. poz. 596 z późn. zm.).

Jak stanowi Kodeks cywilny (Dz.U. 2024.1061 z późn. zm.), a konkretnie art. 888 § 1 - przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Należy więc podkreślić, że darowizna jest świadczeniem darmym. Oznacza to, że obdarowany nie musi nic w zamian świadczyć. Nie budzi, a przynajmniej nie powinno budzić żadnych wątpliwości to, że napiwek jest przekazywany wtedy, gdy Klient jest zadowolony z obsługi, a zatem do napiwków nie mają więc zastosowania przepisy o podatku od spadków i darowizn.

Trzeba więc zastosować regulacje wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako miejsce jego możliwej dalszej klasyfikacji i ocenie. Jednakże napiwki nie są zdefiniowane ani w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej Ustawy o PIT, ani w przepisach ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej u.p.d.o.p.

Jeśli posłużymy się definicją słownikową powszechnie stosowaną to zgodnie nią napiwek to „drobna suma wręczana zwyczajowo za usługę kelnerom, szatniarzom, posłańcom itp”. (Słownik języka polskiego PWN). Obecnie napiwek rozumiany jest najczęściej jako zwyczajowo przyjęte, uznaniowe i dobrowolne świadczenie pieniężne, będące zazwyczaj wyrazem zadowolenia konsumenta z jakości obsługi, najczęściej hotelowej czy gastronomicznej (wyrok NSA w Szczecinie z 17 listopada 2010 r., I FSK 1917/09). Jest to więc forma pieniężnej gratyfikacji ze strony Klienta dla Pracownika Zatrudnionego przez przedsiębiorcę.

W tym miejscu należy wskazać, że podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2024 r. poz. 226 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Jak przedstawia zaś art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierający katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, działalność wykonywana osobiście lub inne źródła.

Idąc dalej przepisami mamy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za Pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z tym należy uznać, że Ustawodawca dopuszcza sytuacje, w których mogą istnieć innego rodzaju świadczenia, będące przychodami ze stosunku pracy, a które nie są zawarte w owym przykładowym wyliczeniu, ale - co wymaga szczególnego podkreślenia - tylko pod warunkiem, że będą to w dalszym ciągu świadczenia ze stosunku pracy (wynikające ze stosunku pracy). Nie jest bowiem przypadkiem, iż Ustawodawca nie wymienił w przywołanym przepisie ani jednego przykładu świadczeń, który nie wynikałby z prawa pracy, a który wchodziłyby w zakres przedmiotowy art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Artykuł 12 ust. 1 Ustawy o PIT w zasadzie nie zawiera również definicji przychodów ze stosunku pracy, a jedynie rozwiewa wątpliwości co do tego, jakie formy świadczeń zaliczamy do przychodów ze stosunku pracy. Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym Pracownika z Pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu Pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on od Pracodawcy realną korzyść mającą wymiar finansowy, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21,52, 52a i 52c ustawy o PIT.

Ustawa o PIT nie opisuje także pojęcia „stosunku pracy”, jednak niewątpliwym jest, że Ustawodawca odnosi się do definicji stosunku pracy, uregulowanego w art. 22 § 1 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. 2023.1465 z późn. zm., dalej jako „K.P.”), zgodnie z którym przez nawiązanie stosunku pracy Pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz Pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Pracodawcę, a Pracodawca - do zatrudniania Pracownika za wynagrodzeniem. Innymi słowy, zgodnie z tą normą Pracownik za pracę wykonaną na rzecz Pracodawcy otrzymuje od niego wynagrodzenie.

Ustawa o PIT stanowi, że przychód ten musi wynikać ze „stosunku pracy”. Dopiero po spełnieniu przez dane świadczenie tego warunku wstępnego, można przejść do analizy pozostałych cech rozpoznawczych przychodu „pracowniczego”, tj.m.in. tego, czy świadczenie może być zakwalifikowane jako „wszelkiego rodzaju wypłaty”. Inaczej mówiąc, „wszelkiego rodzaju wypłaty” będące przychodami ze stosunku pracy są należnościami Pracownika, wynikającymi z pracy, na podstawie istniejącego między stronami stosunku pracy - tj. zobowiązania Pracownika do świadczenia określonego rodzaju pracy na rzecz Pracodawcy. Te należności wynikają z różnego rodzaju uregulowań prawnych, w szczególności z prawa pracy. Wszelkie inne świadczenia, niewynikające ze stosunku pracy, a będące jednocześnie całkowicie niezależne od Pracodawcy (a zatem niewynikające ze stosunku pracy), nie mogą być uznane za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Powoduje to, że przychód musi wynikać wprost ze stosunku pracy, a nie niejako „przy okazji” stosunku pracy.

Stosunek pracy to relacja między Pracownikiem a Pracodawcą, w którym Pracownik świadczy określonego rodzaju pracę na rzecz Pracodawcy, w zamian za co otrzymuje od niego wynagrodzenie. Prawidłowość takiej wykładni potwierdza także treść art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT, określającego obowiązki płatników - zakładów pracy, który nakazuje im pobieranie w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Także i ten przepis wiąże przychody ze stosunku pracy z przychodami pochodzącymi od Pracodawcy.

Skoro zaś mamy do czynienia z Osobami Zatrudnionymi w spółce ... Sp. z o.o. konieczne będzie określenie jakiego rodzaju źródłem przychodu są i czy otrzymane bonusy w postaci napiwków można zaklasyfikować jako wynagrodzenie za wykonywaną pracę czy wynikającą ze stosunku pracy. Odnosząc się jeszcze do pojęcia wynagrodzenia za pracę - Państwowa Inspekcja Pracy określa je jako obowiązkowe, wypłacane okresowo świadczenie majątkowe, przysługujące za pracę świadczoną w ramach stosunku pracy. Pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia ani przenieść tego prawa na inną osobę. Napiwki dobrowolnie otrzymywane prze Gości niejednokrotnie periodycznie, nie można zatem określić jakoś świadczenie obowiązkowe, a tym bardziej okresowo wypłacane.

Jako Spółka wskazują Państwo, że napiwki pozostawione przez Klientów w takim układzie nie mieszczą się w ogóle w pojęciu wynagrodzenia za pracę, bowiem pochodzą od osób trzecich i nie są przekazywane przez Pracodawcę, a jedynie przez Klientów poprzez aplikację firmy zewnętrznej. Zadać należy sobie pytanie w tym miejscu, czy taki dodatkowy bonus w postaci napiwku podlega opodatkowaniu. Odpowiedź wydaje się być jednoznaczna ze strony Spółki - tak podlega.

Pytanie jakie należałoby sobie tutaj postawić to kto, w jakim momencie uzyskuje przychód i wykazuje ten przychód. Zdaniem Wnioskodawcy wszystko bowiem zależy od formy otrzymywania napiwku, a mianowicie czy rozdziela napiwek Pracodawca i ingeruje w jego wysokość, czy też Klient ma dowolność w tej materii a Pracodawca co najwyżej jedynie widzi jego wysokość. Skoro pieniądze otrzymane w formie napiwków podlegają opodatkowaniu to należałoby w tym miejscu zastosować przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych i określić źródło tych przychodów oraz podstawę opodatkowania.

Zatem napiwki dla osób je otrzymujących z pewnością są przychodem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Żaden przepis nie ich zwalnia od opodatkowania. Rozważenia natomiast wymaga, do jakiego źródła przychodów napiwki powinny być zaliczone. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody kwalifikowane są bowiem do określonego źródła.

Katalog źródeł przychodów został uregulowany w art. 10 ustawy o PIT. Napiwki zasadniczo mogą stanowić przychód ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o PIT bądź przychód z tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Rozstrzygnięcie tej kwestii ma fundamentalne znaczenie dla ustalenia sposobu rozliczania podatku dochodowego od tych przychodów. O ile w pierwszym przypadku (przychód ze stosunku pracy) to na Pracodawcy ciążą obowiązki płatnika (o czym niżej), o tyle w drugim przypadku (inne źródła przychodów) Pracownik powinien samodzielnie dokonać rozliczenia podatkowego w ocenie Spółki. Relatywnie wg Spółki nie podlega wątpliwości, iż jeżeli środki w postaci napiwków, które są adresowane imiennie do określonego Pracownika lub grupy Pracowników, trafiają do Pracodawcy albo też Pracodawca zbiera środki pochodzące z napiwków, a później dzieli je i przekazuje Pracownikom, którzy dokonują podziału między siebie lub podziału dokonuje sam Pracodawca, to napiwki te są przychodem ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę.

W orzecznictwie Sądów Administracyjnych podkreśla się ten fakt jako bezsprzeczny. W świetle orzecznictwa w takich przypadkach istnieje oczywisty związek między wykonywaną pracą a otrzymanym napiwkiem. Napiwki takie stanowią świadczenie uzyskiwane przez Pracowników w związku z wykonywaniem pracy, a źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący Pracowników z Pracodawcą stosunek pracy.

Wnioskodawca pragnie więc wskazać jedynie, iż zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych orzeczeniach i interpretacjach i przytacza je poniżej: Jeżeli napiwek zostanie zapłacony z użyciem płatności bezgotówkowej lub będzie uwzględniony na paragonie, trafi w pierwszej kolejności do Pracodawcy a następnie Pracodawca rozdziela napiwki, wówczas, zgodnie ze stanowiskiem Krajowej Informacji Skarbowej wskazanym w interpretacji nr 0115-KDIT2-1.4011.143.2019.4.KK, taki przychód należy rozpoznać jako przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W takiej sytuacji Pracodawca wystąpi w roli płatnika, w związku z czym będzie miał obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy oraz należnych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (oczywiście z uwzględnieniem wyjątków dotyczących np. studentów do 26 roku życia). Dochód ten zostanie opodatkowany, a Pracownik otrzyma kwotę netto.

Potwierdza to także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 174710). Z orzeczenia wynika, że jeżeli środki w postaci napiwków w restauracji, które są adresowane imiennie do określonego Pracownika lub grupy Pracowników trafiają do Pracodawcy albo też Pracodawca zbiera środki pochodzące z napiwków, a później przekazuje je Pracownikom, którzy dokonują podziału między siebie, to napiwki te są przychodem ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę, od których płatnik - zakład pracy ma obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. I dalej z orzecznictwa płynie wniosek, że napiwki te przysługują Pracownikom, a nie innym osobom, tak więc istnieje oczywisty związek między wykonywaną pracą a otrzymanym napiwkiem. Źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący Pracowników z Pracodawcą stosunek pracy. Napiwki te stanowią świadczenie uzyskiwane przez Pracowników w związku z wykonywaniem pracy (por. wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1763/09).

Podkreślenia wymaga również, że przynależność napiwków do jednego ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, tj. stosunku pracy, nie jest zależna od umownych ustaleń pomiędzy Pracodawcą a Pracownikiem czy uprzedniego przewłaszczenia napiwków przez Pracodawcę (por. wyrok WSA w Warszawie z 28 września 2010 r., III SA/Wa 340/10).

Zdaniem organów skarbowych o zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania. W interpretacji z dnia 13 września 2021 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.462.2021.1.MM Dyrektor KIS wskazał, że w sytuacji, gdy Klient przekazuje bezpośrednio kelnerowi kwotę napiwku (i nie jest ona przekazywana do Pracodawcy/Wnioskodawcy), to wówczas napiwki te stanowią dla kelnera przychód z innych źródeł, a w konsekwencji na Pracodawcy nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Inaczej jest jednak w sytuacji, gdy wartość napiwku doliczana jest do płatności terminalem, zaś kelner kwotę napiwku po dokonaniu obciążenia pobiera za zgodą managera w gotówce z kasy restauracji, czyli napiwek najpierw trafia do Pracodawcy, a następnie wypłacany jest kelnerowi. W takiej sytuacji napiwki stanowią przychód ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniami za pracę kelnera, zaś Spółka - jako płatnik - ma obowiązek pobrania od tych napiwków zaliczki na podatek zgodnie z art. 31 ustawy o PIT.

Przytoczyć przy tym należy także stanowisko z dnia 7 lipca 2008 r. Izby Skarbowej w Warszawie IPPB1/415-430/08-2/JK. Napiwki uiszczone kartą bankową również mogą być kwalifikowane jako przychody z innych źródeł. Przy czym w takiej sytuacji należy spełnić pewne szczególne warunki, w szczególności konieczna jest alokacja danego napiwku do konkretnego kelnera. Wprowadzenie systemu alokacji środków do konkretnych osób wskazanych przez klienta spowoduje, że otrzymane przez kelnerów napiwki traktowane będą jako indywidualny przychód kelnera. Powyższe przychody nie będą traktowane jako przychód Pracodawcy (Spółki), a co za tym idzie nie będą rodziły po jego stronie żadnych obowiązków podatkowych w momencie ich wpłacenia przez klienta, jak i w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie ich przekazania kelnerowi. W dalszej części pytania Spółka podnosi kwestię płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przekazywanych Pracownikom kwot napiwków i wykazywania przychodu na liście płac a w konsekwencji na informacji PIT - 11. Wiedzą Państwo z ustawy, że płatnicy, których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust 2 i 2a kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg miejsca zamieszkania płatnika dokonuje zdania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, wg siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei art. 38 ust. 1a wskazuje, że płatnicy, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, roczną deklarację, sporządzoną według ustalonego wzoru (PIT-11). Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Personel otrzymuje adresowany do niego i przez niego „wypracowany od własnego stolika” napiwek.

Innymi słowy, opisane okoliczności nie powodują przekształcenia Spółki w odbiorcę napiwków. Spółka działa tu jako podmiot techniczny. Biorąc powyższe pod uwagę oraz to, że napiwek nie jest darowizną, a nadto Klient z Pracownikiem nie zawierają umowy zlecenia, umowy o pracę ani żadnej innej umowy nazwanej, należy uznać, że przychód z tego tytułu nie jest dla Pracowników przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, lecz jest przychodem z innych źródeł, których opodatkowanie reguluje art. 20 Ustawy o PIT.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie z tytułu wypłacanych Pracownikom napiwków płatnikiem, a zatem nie będą na nim ciążyły obowiązki płatnika, opisane m.in. w art. 32 ust 1 w zw. z art. 38 ust. 1 Ustawy o PIT oraz nie będzie obowiązany do wykazania przekazanych napiwków na liście płac i w deklaracji PIT-11.

W związku z powyższym oraz faktem, iż wszystkie warunki określone w analizowanych przepisach ustawy PIT zostały omówione, zdaniem Wnioskodawcy - Spóka ... Sp. z o.o. stoi na stanowisku, że kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczanych przez Klientów w sposób bezgotówkowy poprzez aplikację obsługiwaną przez firmę zewnętrzną X na rzecz Pracowników Zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nie stanowią dla nich przychodu ze stosunku pracy i w związku z tym Spółka nie pełni funkcji płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przekazywanych Pracownikom kwot napiwków i przychód ten nie powinien być wykazywany na liście płac a w dalszej konsekwencji nie przekazuje ich wartości na informacji PIT-11.

Odnosząc się do 2 pytania:

Spółka pragnie zaznaczyć, że analogicznie należy podejść do tematu otrzymywanych dobrowolnych napiwków dla Zleceniobiorców. Argumentacja przytoczona w pytaniu 1 będzie także podstawą w pytaniu 2.

Stosownie do treści art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

W przeciwieństwie do art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, określającego przychody ze stosunku pracy, art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT nie zawiera przykładowego katalogu świadczeń, które są uznawane za przychód z tego źródła, a jedynie stanowi, iż dla zakwalifikowania danych przychodów do tego źródła, przychody te muszą wynikać z umowy zlecenia (a nie ze „stosunku zlecenia”).

W niniejszej sprawie kluczowe jest zatem zawarte w art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT sformułowanie „wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia”. Umowa zlecenia uregulowana została przepisami Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm., art. 734-749). Wysokość wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia zależy od zawartego przez strony porozumienia w tym zakresie. Jak bowiem wynika z przepisów, art. 735 § 1 Kodeksu cywilnego (zwanego dalej: K.C.), w przypadku, gdy ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Z kolei art. 735 § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, że jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy. Co istotne w niniejszej sprawie, „zlecenie jest umową, która polega na tym, że przyjmujący zlecenie podejmuje się załatwić dla dającego zlecenie określoną czynność prawną z reguły za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie nie należy jednak do istotnych warunków przedmiotowej umowy. (...). Przedmiotem zlecenia jest dokonanie określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie polegającej na składaniu (przyjmowaniu) oświadczeń woli zmierzających do wywołania określonych skutków prawnych. Czynności te powinny być indywidualnie oznaczone. (...) Czynność prawna, której ma dokonać przyjmujący zlecenie, musi być określona. Wymóg ten jest spełniony w przypadku uściślenia elementów przedmiotowo istotnych pojedynczej umowy, ale także w razie wskazania rodzaju dokonywanej lub dokonywanych czynności prawnych, ponieważ zlecenie może przewidywać dokonywanie wielu czynności, także o nieustalonej z góry liczbie, w sposób stały” (Fras Mariusz (red.), Habdas Magdalena (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Zobowiązania. Część szczególna (art. 535-764 (9)).

Powyższe oznacza, iż zamiarem Ustawodawcy było objęcie dyspozycją art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT jedynie tych przychodów, które są treścią stosunku zlecenia w relacji Wnioskodawca - Zleceniobiorca. Powoduje to, że przychód musi wynikać z zawartej umowy zlecenia lub relacji z nią, a nie „przy okazji” wykonywania umowy zlecenia. Umowa zlecenie to relacja między Zleceniodawcą a Zleceniobiorcą, w którym Zleceniobiorca świadczy usługę na rzecz Zleceniobiorcy w zamian za co otrzymuje od niego wynagrodzenie.

W konsekwencji, skoro umowa zlecenie jest źródłem uzyskiwanych przez Zleceniobiorcę świadczeń, to kwota otrzymana przez Zleceniobiorcę musi być treścią tego stosunku. Z umowy zlecenia mogą wynikać tylko te przychody, które trafiają od jednej strony tego stosunku do drugiej strony i są z tym stosunkiem związane. Niezależnie jednak od powyższego należy pamiętać, że analogicznie jak ma to miejsce w przypadku Pracowników Zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę, napiwki Osobom Zatrudnionym w oparciu o umowy zlecenia są przekazywane na podstawie takich samych ustnych założeń, które są odrębne od umów zleceń, a sam napiwek jest uzyskiwany w oparciu o szczególną relację prawną między Klientem a Zleceniobiorcą.

Nie budzi wątpliwości, że wszelkie płatności otrzymywane przez Zleceniobiorcę od Zleceniodawcy z tytułu wykonywanej umowy zlecenia (a zatem związane i wynikające z tej umowy) stanowią przychód z umowy zlecenia na gruncie art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT. Jednakże nie można tego powiedzieć o napiwkach.

Analogicznie jak w przypadku stosunku pracy, dobrowolnie wręczane napiwki stanowią wyraz gratyfikacji Klienta na rzecz indywidualnie oznaczonego Personelu. To więź powstała na linii Klient - Zleceniobiorca, a nie stosunek zlecenia zawarty z Wnioskodawcą, stanowi podstawę uzyskania takiej należności. Napiwki są przekazywane Osobom Zatrudnionym w oparciu o szczególną relację prawną między Klientem a tą osobą. Nie ma przy tym żadnego znaczenia forma przekazywania przez Klientów napiwków Zleceniobiorcom, ponieważ niezależnie od formy przekazania, nie zmienia się jego istota (treść świadczenia napiwkowego). Nie ma bowiem różnicy czy Zatrudniony dostaje napiwek w formie gotówkowej bezpośrednio od Klienta restauracji, a sytuacją, gdy kwota ta jest przekazywana przez Klienta na konto aplikacyjne Zleceniobiorcy, a Spółka nie pośredniczy i nie rozdziela napiwków. Świadczenie spontaniczne dokonuje się w relacji Gość - Personel.

Analogicznie, jak miało to miejsce w przypadku stosunku pracy, w sytuacji, w której Klient „spontanicznie” i w pełni dobrowolnie przekazuje Osobie Zatrudnionej w oparciu o umowę zlecenie napiwek za pomocą aplikacji udostępnionej przez firmę zewnętrzną, rola Spółki (Wnioskodawcy) jest ograniczona do technicznego pośredniczenia, czyli założenia kont Osobom Zatrudnionym. Spółka nie bierze czynnego udziału w relacji Klient - Zleceniobiorca.

Innymi słowy, opisane w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) okoliczności nie powodują zamiany świadczeniodawcy napiwkowego z Klienta na Spółkę. Miejsce Spółki, można ująć, zajmuje więc inny podmiot zewnętrzny, który agreguje napiwki. Fakt technicznego udziału Spółki jedynie w udostępnianiu aplikacji do przekazywania Osobom Zatrudnionym napiwku nie powoduje automatycznie, że to umowa zlecenia (umowa o świadczenie usług) jest tytułem, z którego Zleceniobiorca otrzymuje napiwek.

Jak już wskazano wcześniej - Wnioskodawca zobowiązuje się do przyjęcia roli wyłącznie technicznej, a udostępnione w aplikacji wiadomości o kwotach otrzymanych przez Zleceniobiorcę będą miały wyłącznie konspekt informacyjny. Umowa w relacji Gość - Personel to umowa mająca naturę prawną i opiera się na zasadzie swobody kontraktowej. Ponadto napiwki nie są otrzymywane pod tytułem należności za wykonaną na rzecz Wnioskodawcy pracę, lecz pod tytułem gratyfikacji, którą w pełni określa Klient, który decyduje zarówno o fakcie przekazania napiwku, jak i o jego kwocie. Posługując się logiką przedstawioną w odpowiedzi na pytanie 1 Spółka podobnie wskazuje interpretacje i orzeczenia. Powyższe stanowisko odnośnie braku przysporzenia po stronie Wnioskodawcy z tytułu dobrowolnych napiwków znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnych organów podatkowych czego potwierdzeniem jest przykładowo interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2022 r., sygn. 0111-KDIB2 -1.4010.608.2022.1.MKU, w której Dyrektor KIS potwierdził, że zarówno napiwki otrzymane w gotówce od Klientów, jak i te przekazywane przez Spółkę Pracownikom, w przypadku zapłaty za pośrednictwem karty płatniczej, nie będą stanowić przychodu podatkowego Spółki.

Stanowisko w odniesieniu do Zleceniobiorców znajduje odzwierciedlenie w kolejnych wyrokach. Kwalifikacja napiwków dobrowolnych jako dochodów z tzw. innych źródeł wyrażony w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 25 marca 2021 r. (sygn. I SA/Wr 571/20) został zaakceptowany przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z 1 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. II FSK 1181/21 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na przywołany wyrok WSA we Wrocławiu i zgodził się z dokonaną tam oceną, że środki pieniężne z tytułu napiwków stanowią środki pochodzące z innych źródeł, stosownie do treści art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. Sąd uznał, że decydujący jest fakt, że napiwki są bezpośrednio przekazywane przez Klientów kelnerom a Spółka jest zaangażowana jedynie jako pośrednik techniczny w procesie płatności. W wyroku tym, który wprost dotyczył opodatkowania dobrowolnych napiwków otrzymanych przez Zleceniobiorców sąd wskazał: „Skarżąca nie tworzy wspólnej puli napiwków, nie ingeruje w kwoty przekazywane dostawcom. Ma jedynie system ich rozdysponowania, który pozwala na realizację czynności technicznej polegającej na przekazywaniu tych kwot dostawcom. (...). Gdyby Skarżąca nie wprowadziła płatności online za zamówiony posiłek i systemu przypisywania napiwków do konkretnych dostawców, to w normalnej sytuacji (z pominięciem opłaty online) dostarczając posiłek do klienta, dostawca otrzymywałby od niego zapłatę oraz ewentualny napiwek poza systemem rozliczeń ze Spółką. Mielibyśmy więc do czynienia z sytuacją bezpośredniego przekazywanie napiwku przez klienta do rąk dostawcy. Na gruncie niniejszej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny zgadza się z oceną dokonaną w zaskarżonym wyroku, środki pieniężne z tytułu napiwków stanowią środki pochodzące z innych źródeł, stosownie do treści art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT., a tym samym na Skarżącej nie spoczywa obowiązek realizacji zadań płatnika przewidziany w treści art. 41 i art. 42 Ustawy o PIT.”.

 Również w przypadku Osób Zatrudnionych w oparciu o umowę cywilnoprawną o zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania, tj. czy otrzymanie napiwku odbywa się za pośrednictwem, czy bez pośrednictwa Zleceniodawcy. W konsekwencji, jeśli napiwki trafiają do Zleceniodawcy, który następnie rozdysponowuje je w ustalony sposób wśród Zleceniobiorców, to stanowią one przychód z działalności wykonywanej osobiście opodatkowany za pośrednictwem płatnika, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o PIT.

Wnioskodawca podobnie jak w przytoczonym orzeczeniu powyżej: nie może swobodnie dysponować kwotą napiwków wpłacanych na rzecz indywidualnie oznaczonego Zleceniobiorcy przez Klienta, nie tworzy wspólnej puli napiwków (kwoty przypisane indywidualnie do konkretnego Zleceniobiorcy), nie ingeruje w kwoty przekazywane Zleceniobiorcom (nie ma nawet takiego prawa, bowiem nie jest adresatem i właścicielem środków, które wpłacają Klienci tytułem napiwków) a jedynie techniczne zakłada konta w aplikacji i ma podgląd do opinii wydawanych na rzecz lokalu gastronomicznego Spółki i kwot nadawanych przez Gości.

Analogiczny pogląd wyraził także WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 kwietnia 2023 r. (III SA/Wa 2987/22), w którym rozważał analogiczny stan faktyczny do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w przedmiotowym wniosku tj. kwestię kwalifikacji dobrowolnych, zależnych od decyzji Klienta bezgotówkowych napiwków przyznawanych na rzecz kelnerów Zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia. Sąd rozważał kwalifikację do właściwego źródła przychodów bezgotówkowych napiwków otrzymanych przez Zleceniobiorców za pośrednictwem Zleceniodawcy, gdzie wskazał, że: „Odnosząc się do treści powołanego wyżej przepisu art. 13 ust. 1 pkt 8 o PIT należy wskazać, że do wskazanego źródła przychodów jakim jest działalność wykonywana osobiście należą przychody, które podatnik otrzymuje „z tytułu” wykonywanych usług m.in. na podstawie umowy zlecenia. Oznacza to, że otrzymany przychód nie może pozostawać w jakimkolwiek związku (faktycznym) z wykonywanymi usługami, lecz musi „pochodzić” od Zleceniodawcy i być „zapłatą” za wykonane usługi. Innymi słowy źródłem tego przychodu winien być stosunek prawny łączący Zleceniodawcę ze Zleceniobiorcą (...). Kwestia istnienia i wysokości napiwku winna wynikać z tej relacji prawnej. (...) Tylko należności wypłacone przez Zleceniodawcę związane z umową zlecenia (a nie innego stosunku prawnego) są warunkiem zakwalifikowania do przychodów z umowy zlecenia, na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

W sprawie niniejszej taki związek nie istnieje. Źródłem wypłaty napiwku jest bowiem wieź, relacja pomiędzy kelnerem i Klientem spółki. To Klientowi pozostawiona jest pełna (nie ograniczona jakakolwiek ingerencja skarżącej) swoboda co do przekazania napiwku kelnerowi, jak i wysokości kwoty przekazanej z tego tytułu. Rolą spółki - jak zasadnie podnosi skarżąca - jest jedynie techniczne pośredniczenie między transferem środków od Klientów do obsługujących ich Pracowników. (...). Raz jeszcze należy podkreślić, że „pośredniczenie” Pracodawcy/Zleceniodawcy ma charakter czysto techniczny: kwotę, którą wpłacił Klient dla danego kelnera - przekazuje temu kelnerowi. W sprawie niniejszej nie dochodzi to „dzielenia” przez Pracodawcę/Zleceniodawcę zgromadzonych napiwków. W ocenie Sądu stanowisko organu interpretacyjnego, że przychody z tytułu napiwków (które trafiają za pośrednictwem terminala do skarżącej spółki), spółka „rozdysponowuje je w ustalony sposób wśród kelnerów” nie znajduje żadnego oparcia w okolicznościach sprawy przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W sprawie nie występuje żaden „ustalony sposób” rozdysponowywania napiwków. Przeciwnie - istnieje system, który automatycznie przypisuje napiwek do danego kelnera i jego numeru identyfikacyjnego - bez żadnych dodatkowych "ustaleń". W opisanych we wniosku okolicznościach nie ma miejsca na jakikolwiek zakres uznaniowości skarżącej spółki w zakresie sposobu podziału napiwków. Można powiedzieć, że takiego „podziału nie ma”.

Podobne stanowisko na gruncie PIT zawarł Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2020 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.539.2020.1.MS, gdzie model niejako zbliżony jest do zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy. W nim KIS wskazał, że „Jeżeli w istocie, jak wynika ze złożonego wniosku, stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, tj. Dostawcom i w związku z tym możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków, a Zainteresowani będący wspólnikami spółki osobowej nie będą pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków, a na podstawie stosowanego przez Spółkę systemu sprzedażowego i generowanych okresowych raportów Spółka rozliczać się będzie z Dostawcą z napiwków poprzez przekazanie mu kwot będących sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych, to nie sposób uznać, że pozostawiane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Zainteresowanych”.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje artykuł 41 ust 1 ustawy, który stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 42 ust. 1 ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz to, że napiwek nie jest darowizną, a nadto Klient ze Zleceniobiorcą nie zawierają umowy zlecenia, umowy o pracę ani żadnej innej umowy nazwanej, należy uznać, że przychód z tego tytułu nie jest przychodem z umowy zlecenia (umowy o świadczenie usług), o którym mowa w art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, lecz jest przychodem z innych źródeł, których opodatkowanie reguluje art. 20 Ustawy o PIT. Przekazanie Pracownikowi Zatrudnionemu na umowę zlecenie kwoty dobrowolnego napiwku, nie będzie stanowiło dla niego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, lecz przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie obowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od takich wypłat na podstawie art. 42 ust. 1a. Ustawy o PIT oraz nie będzie obowiązany do wykazania przekazanych napiwków na liście płac i w deklaracji PIT-11.

Odnosząc się do 3 pytania:

Jak Wnioskodawca wskazał we wcześniejszym pytaniu o zakwalifikowaniu napiwków do jednego z powyższych źródeł decyduje sposób ich otrzymania przez Personel. Spółka ustaliła więc, że przychody nie stanowią przychodów z tytułu wykonywania umowy o pracę czy umowę zlecenia. W przypadku, gdy kwota napiwku jest wręczona Personelowi bezpośrednio przez Klienta i jest przez niego zatrzymana, to napiwek stanowi dla Osoby Zatrudnionej przychód z innych źródeł i powinien być wykazywany w rocznym zeznaniu podatkowym łącznie z dochodami z pozostałych źródeł.

Wnioskodawca stwierdza, że ustalenie źródła przychodów po stronie Zatrudnionych zależy od przyjętego sposobu rozliczania napiwków, tj. od tego, czy Pracodawca/Zleceniodawca w jakikolwiek sposób się w to rozliczanie angażuje. Zaangażowanie Spółki w rozliczanie napiwków może mieć również dodatkowe konsekwencje dla rozliczeń podatkowych samego Pracodawcy. Otóż jego zaangażowanie w tym zakresie może powodować konieczność traktowania napiwków jako jego przychodów podatkowych, a wypłaconych napiwków na rzecz Osób Zatrudnionych jako kosztów podatkowych (por. wyrok WSA w Łodzi z 26.10.2010 r. I SA/Łd 804/10).

Ponadto, jak stanowi art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT., uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 Ustawy o PIT., dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 Ustawy o PIT. oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W przypadku uznania, że kwoty dobrowolnych napiwków nie stanowią dla Zatrudnionych przychodu ze stosunku pracy ani przychodu z umowy zlecenia, Spółka zadaje sobie pytanie, czy jest obowiązana do wystawienia i wykazania w PIT-11 informacji o dochodach z tzw. innych źródeł w odniesieniu do przekazanych na rzecz Zatrudnionych kwot napiwków dobrowolnych.

Stosownie do art. 42a ust. 1 Ustawy PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W przypadku zatem, gdy kwoty napiwków dobrowolnych przekazywanych przez Spółkę na rzecz Personelu będą stanowić dla nich dochody z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy PIT, Spółka co do zasady nie będzie pełniła roli płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ale stosownie do art. 42a ust. 1 Ustawy PIT może być zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-11 o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy PIT i przekazania jej w ustawowym terminie zarówno Pracownikowi jak i urzędowi skarbowemu właściwemu dla tego Pracownika. Przypomnijmy tylko że napiwki są ustalane przez Klientów. W tym przypadku nie ma mowy o dowolności czy o decydującej roli Spółki, która jest sprowadzona wyłącznie do roli „biernego obserwatora”.

Zatem uznanie, że napiwek stanowi przychód z art. 12 ust. 1 lub z art. 13 pkt 8 lit a Ustawy o PIT dla Pracownika/Zleceniobiorcy oznaczałoby, że Spółka - bez własnej woli - jest obowiązana do pobierania zaliczki oraz naliczania i poboru składek na ubezpieczenie społeczne (także w części „Pracodawcy”) wyłącznie na podstawie arbitralnych decyzji Klientów, pozbawiając Spółkę możliwości realnej oceny przepływów w danym okresie rozliczeniowym.

Dodatkowo, w ocenie Spółki, ażeby dane świadczenie miało charakter przychodu „Pracowniczego”, zarówno Wnioskodawca jako Pracodawca oraz Pracownik/Zleceniobiorca powinni mieć świadomość tego, jakie warunki muszą zostać spełnione do osiągnięcia danego świadczenia. W przypadku napiwków ani Wnioskodawca, ani Zatrudniony nigdy nie wie, po spełnieniu jakich warunków zostanie przyznany przez Klienta napiwek, ani nie wie, w jakiej wysokości zostanie on przekazany. Codziennością w praktyce lokali gastronomicznych są sytuacje, w których - dokonując dokładnie takich samych czynności z zakresu obsługi Klienta - raz Zatrudniony otrzyma gratyfikację od Klienta w postaci napiwku, a innym razem nie, raz w wyższej, a raz w niższej wysokości. Potwierdza to, że „świadczenie napiwkowe” nie jest świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy, a świadczeniem wynikającym z relacji Klient- Pracownik.

Mając to na uwadze należy stwierdzić i raz tylko jeszcze zaznaczyć, że obecnie przyjmuje się, iż napiwek wypłacany w gotówce nie stanowi przychodu z art. 12 ust. 1 ani z art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, lecz stanowi przychód z tzw. innych źródeł. W związku z powyższym jedynym kryterium, które mogłoby - na podstawie art. 12 ust. 1 oraz 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT - prowadzić do zróżnicowania sytuacji Personelu otrzymującego napiwek gotówkowy od Personelu otrzymującego napiwek bezgotówkowy musiałoby być kryterium wynikania „ze stosunku pracy czy zlecenia”.

W ocenie Spółki, jak tylko należy podkreślić, nie istnieje jakikolwiek argument prawny przemawiający za tym, by przyjąć, że napiwek wypłacany w gotówce nie jest świadczeniem ze stosunku pracy/z wykonywania umowy cywilnoprawnej, zaś napiwek wypłacany bezgotówkowo już jest z nim związany. Forma zapłaty napiwku, jak już wskazano, nie jest cechą istotną dla klasyfikacji przychodu z art. 12 ust. 1 oraz 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT. W rzeczywistości powołany przepis w ogóle nie wskazuje kryterium formy (gotówkowej czy bezgotówkowej) wypłaty należności, jako znaczącego pod kątem rozpoznania przychodu „Pracowniczego”. Podobnie jak w przypadku umów o pracę - Spółka nie będąc pośrednikiem w faktycznej relacji Klient - Zleceniobiorca nie rozpoznaje przychodu z tytułu uznania i wpłaty napiwku oraz nie powinna rozpoznawać kosztu uzyskania przychodu z tytułu napiwku przekazanego na rachunek kelnera bowiem trudno uznać, że wydatek ten został poniesiony przez Wnioskodawcę. Przekazanie Zatrudnionemu na umowę o pracę kwoty dobrowolnego napiwku, nie będzie stanowiło dla niego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT oraz z umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13pkt 8 lit. a, lecz przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie obowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od takich wypłat na podstawie art. 32 ust. 1 w zw. z art. 38 ust 1 i 1a Ustawy o PIT oraz nie będzie obowiązany do wykazania przekazanych napiwków w deklaracji PIT-11.

W zdarzeniu przyszłym Spółka nie przekazuje napiwków dobrowolnych na rzecz Osób Zatrudnionych, co w ocenie Wnioskodawcy nie rodzi powyższych obowiązków podatkowych na Spółce, nawet jeśli są to przychody z innych źródeł. Fakt ten oznacza, że niezależnie od tego czy Wnioskodawca ma wgląd do kwot otrzymywanych przez Osoby Zatrudnione czy nie - tak otrzymywana wartość jest przychodem z innych źródeł i łączy relację Klient - Personel a nie pośrednio czy bezpośrednio Spółkę. Zdaniem Spółki - nie ciąży na niej obowiązek wykazywania przychodu na liście płac i sporządzania deklaracji PIT-11 z tego tytułu.

Odnosząc się do 4 pytania:

Napiwki, zdaniem Spółki, w kontekście obowiązku podatkowego nie są zwolnione z opodatkowania, niemniej jednak konieczne jest ustalenie, kto jest płatnikiem podatku dochodowego w tym przypadku przychodów z innych źródeł.

Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - dalej o.p. - płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zatem istotne prawnie jest to, że napiwki są przekazywane na podstawie stosunku prawnego łączącego Klienta z Zatrudnionymi. Na tej podstawie trzeba więc przyjąć, że sytuacja prawna (w tym prawnopodatkowa kwalifikacja źródła przychodów) jest taka sama w odniesieniu do napiwków gotówkowych, jak i bezgotówkowych. Nic nie przemawia za tym, by odmienne traktować napiwki z tytułu takich samych czynności by Osoba Zatrudniona, który otrzyma napiwek gotówkowy - miał go zachować w pełni dla siebie - zaś Personel, który otrzyma go w formie bezgotówkowej - miał go otrzymać w kwocie po potrąceniu składek ubezpieczeniowych, a nadto by Wnioskodawcę obciążać obowiązkami płatnika.

Forma przekazania napiwku - biorąc pod uwagę jego funkcję społeczno-ekonomiczną - nie powinna być traktowana jako okoliczność decydująca o tym, czy napiwek stanowi przychód ze stosunku pracy, zlecenie czy też z innych źródeł. Napiwki są dobrowolnie wręczane, jako wyraz gratyfikacji, przez Klienta na rzecz indywidualnie oznaczonego Pracownika/Zleceniobiorcę. To więź powstała na linii Gość - Personel, a nie stosunek pracy / zlecenia zawarty z Wnioskodawcą, stanowi podstawę wypłaty takiej należności. Jako Wnioskodawca zaznaczają Państwo, że nie ma zaznaczenia bowiem i żadnej istotnej prawnie różnicy między sytuacją, gdy Pracownik dostaje napiwek w formie gotówkowej bezpośrednio od Klienta restauracji a sytuacją, gdy kwota ta jest przekazywana przez Klienta na konto Osoby Zatrudnionej, a dopiero w dalszej kolejności jest ona - wyłącznie technicznie - przekazywana przez firmę zewnętrzną w tej samej wysokości Zatrudnionemu na jego rachunek bankowy. Zarówno w pierwszym przypadku, jak i w drugim jest to świadczenie spontaniczne, dokonujące się w relacji Gość - Personel.

W sytuacji, w której Klient „spontanicznie” i w pełni dobrowolnie przekazuje Pracownikowi napiwek za pomocą aplikacji udostępnionej Spółce przez firmę zewnętrzną X, jej rola jest ograniczona do wglądu i zakładania kont Osobom Zatrudnionym. Innymi słowy, opisane w zdarzeniu przyszłym okoliczności nie powodują zamiany świadczeniodawcy napiwkowego z Klienta na Spółkę, co już stwierdzono wcześniej. Miejsce Spółki jako podmiotu będzie w zdarzeniu przyszłym jedynie techniczne. Stan ten to dalej oznacza, że Spółka nie rozpoznaje u siebie przychodu z tytułu wpłaty napiwku oraz nie powinna rozpoznawać kosztu uzyskania przychodu z tytułu napiwku przekazanego na rachunek bankowy Personelu, bowiem trudno uznać, że wydatek ten został poniesiony przez Wnioskodawcę. To inny podmiot agreguje w stanie faktycznym, napiwki w skali danego okresu rozliczeniowego i następnie wypłaca je na rzecz Pracownika / Zleceniobiorcy. Mamy tu do czynienia ze stosunkiem prawnym, który jest nawiązany wyłącznie między Klientem a Personelem.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na kwoty napiwków, nie ustala w tym zakresie wewnętrznych zasad wiążących Personel. Wnioskodawca nie staje się w żadnym momencie właścicielem środków pieniężnych przekazywanych przez Klientów, pozostają się one umieszczone przez Klientów na indywidualnym oznaczonym koncie Pracownika/Zleceniobiorcy. Napiwki otrzymane przez Pracowników lub Zleceniobiorców zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wiemy już, że mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub przychód z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 ww. ustawy), bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania / rozdysponowania i partycypacji. Fakt ten będzie także determinował w dalszej kolejności kto powinien być płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wątpliwości Spółki w opisanych we wniosku okolicznościach budzi fakt powstania obowiązków płatnika i kto nim powinien być. Wypłata czy to do ręki kelnera lub bezgotówkowo poprzez aplikację zmienia zasady opodatkowania. Napiwek będzie traktowany jako przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy o PIT) i to sam podatnik (m.in. kelner) będzie miał obowiązek wykazania go w rocznym zeznaniu podatkowym (PIT-37 lub PIT-36) i odprowadzenia należnego podatku do 30 kwietnia kolejnego roku.

Potwierdza powyższe interpretacja Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty z dnia 27 lutego 2004 r. USB XVI-412/152/2004W: przypadku, gdy rachunek wystawiony dla klienta nie zawiera kwoty napiwku, który jest wręczany pracownikowi bezpośrednio przez klienta, to napiwek stanowi dla pracownika przychód z innych źródeł (art. 20 ww. ustawy o podatku dochodowym) wykazywany w rocznym zeznaniu podatkowym, łącznie z dochodami z pozostałych źródeł.

Dodatkowo w przytoczonej przez Spółkę interpretacji Dyrektora KIS z dnia 13 czerwca 2022 r. sygn. 0111-KDIB 1- 2.4010.110.2022.4.AW, zwrócono uwagę na to, że do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie są to więc jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do ich otrzymania i które stanowią jego trwałe przysporzenie majątkowe. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka wskazała natomiast, że choć przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich Pracownikom jest normalną i częstą praktyką to kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich kwoty zależą tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w dowolnej wysokości lub w ogóle nie przyznawać napiwku.

Ponadto Spółka podkreśla, że stosowane przez Nią systemy aplikacyjne pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym Pracownikom i w związku z tym możliwe rozliczenie się z Pracownikami z napiwków ale przez firmę obsługującą panel aplikacyjny na poziomie Gość - Personel. Jednocześnie Spółka podkreśliła, że nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków i na koniec przekaże je Pracownikom. Zatem o zakwalifikowaniu napiwków do jednego z powyższych źródeł decyduje sposób ich otrzymania przez Pracowników/Zleceniobiorców. W przypadku gdy kwota napiwku jest wręczona Personelowi bezpośrednio poprzez aplikację lub gotówkowo przez Klienta i jest przez niego zatrzymana, to napiwek stanowi dla Pracownika przychód z innych źródeł wykazywany w rocznym zeznaniu podatkowym łącznie z dochodami z pozostałych źródeł.

W ocenie Spółki kwoty napiwków dobrowolnych stanowią przychody z tzw. innych źródeł zgodnie z art. 20 ustawy p.d.o.f. Sposób rozliczania napiwków bez ingerencji Spółki w zdarzeniu przyszłym poprzez urządzenia mobile jakimi są telefony oraz przekazanych przez Klientów bezgotówkowo nie należy więc powiązać z etapem wykonywania stosunku pracy lub umowy zlecenia. Taki sposób przekazywania napiwków bez pośrednictwa Pracodawcy/Zleceniodawcy świadczy bowiem o niemożności zakwalifikowania tego przychodu do realizowanych w ramach umowy o pracę czy umowy zlecenia.

Zatem, w sytuacji, gdy Klient przekazuje bezpośrednio Personelowi kwotę napiwku (i nie jest ona przekazywana do Pracodawcy/Zleceniodawcy), to wówczas napiwki te stanowią dla kelnera przychód z innych źródeł, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Spółka tym samym nie wystawia żadnej informacji/deklaracji, może (choć nie musi) jedynie informować osobę o jego obowiązkach w rozliczeniu się z Urzędem Skarbowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Odnośnie powołanych przez Państwo wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.