Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.635.2024.1.BS

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy jest kosztem podatkowym w momencie faktycznego zużycia i wystawienia dokumentu RW (rozchodu wewnętrznego) czy w momencie nabycia;

- czy zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy, a będą w przyszłości wykorzystane do realizacji inwestycji i rozchodowane poprzez dokument RW (rozchodu wewnętrznego) wchodzą w wartość wytworzenia środka trwałego i są kosztem podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 100% udziałów posiada B sp. z o.o. Właścicielem Spółki B jest Gmina Miejska C, która posiada 100% udziałów A. Podstawowym rodzajem działalności A jest wytwarzanie energii cieplnej w postaci gorącej wody w kotłach opalanych miałem węglowym i biomasą.

Wyprodukowana energia zasila miejski system ciepłowniczy i w niewielkiej ilości zużywana jest na potrzeby własne. Oddaną do systemu energię cieplną spółka sprzedaje po cenach taryfowych B Sp. z. o.o., będącemu operatorem miejskiego systemu ciepłowniczego, które poprzez swoją działalność realizuje zadania własne gminy - w tym zaopatrzenie mieszkańców w ciepło.

Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka wylicza i odprowadza co miesiąc do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu za który zaliczka jest należna na podstawie rzeczywistych przychodów i kosztów podatkowych. Spółka A jest płatnikiem podatku VAT. Rokiem bilansowym i zarazem podatkowym jest rok kalendarzowy.

Spółka nabywa materiały. Materiały te nie są przeznaczone do dalszej odsprzedaży, ale są wykorzystywane do prowadzenia bieżącej działalności, napraw, remontów i inwestycji. Spółka kupuje miał węglowy i biomasę z których wytwarzana jest energia cieplna. W związku z tym, że jest to działalność produkcyjna wykorzystywane są również materiały do utrzymania maszyn, urządzeń i bieżącej produkcji. Są to różnego rodzaju filtry, bezpieczniki, koła zębate, kotwy, kształtki, liny, łączniki, łożyska, nakrętki, okulary ochronne, opaski zaciskowe, uszczelniacze, paski, pędzle, podkładki, pręty, przekaźniki, przewody, styki, smary, sworznie, śruby, tarcze, taśmy itp. w ilościach niezbędnych do zabezpieczenia prowadzonej działalności i zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego sytemu ciepłowniczego.

Na dzień zakupu materiałów spółka nie może dokładnie określić kiedy zakupiony materiał zostanie zużyty: czy podczas bieżącej działalności, czy w trakcie usuwania awarii, planowanego remontu lub podczas realizacji inwestycji. O zakupach materiałów i części zapasowych na magazyn decyduje między innymi ich dostępność i cena. Spółka zakupuje materiały na magazyn ponieważ musi je posiadać na stanie aby bezprzerwowo realizować swoje zadania zwłaszcza, że ciepłownia eksploatowana przez A pełni w systemie ciepłowniczym rolę źródła szczytowo - rezerwowego (w tym na wypadek awarii źródeł …). Materiały te zgodnie z polityką rachunkowości przyjmowane są na stan magazynowy na podstawie dokumentu magazynowego PZ i nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

1)Po pobraniu materiału z magazynu przez upoważnione osoby można precyzyjnie określić w jakim celu materiał został pobrany do zużycia. Jednocześnie wystawiany jest dokument RW (rozchód wewnętrzny) i jest on księgowany na konta kosztowe zespołu „4” i „5”. Koszty uzyskania przychodu spółka wykazuje w momencie wystawienia dokumentu RW (rozchód wewnętrzny) i ujęcia kosztu w księgach zespołu „4 i 5” to jest na kontach kosztowych ksiąg rachunkowych.

2)Spółka rozpoczęła inwestycje, dlatego też w przyszłości będzie również pobierać z magazynu zakupione materiały do ich realizacji. Wystawiany będzie dokument RW rozchód wewnętrzny i księgowany na konto inwestycji 083. Koszty te będą stanowić wartość wytworzenia środka trwałego i koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Pytania

1)Czy zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy jest kosztem podatkowym w momencie faktycznego zużycia i wystawienia dokumentu RW (rozchodu wewnętrznego) czy w momencie nabycia?

2)Czy zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy, a będą w przyszłości wykorzystane do realizacji inwestycji i rozchodowane poprzez dokument RW (rozchodu wewnętrznego) wchodzą w wartość wytworzenia środka trwałego i są kosztem podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2023.2805), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z niniejszej regulacji wynika, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z kolei dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ważne jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Moment potrącalności takich kosztów określają przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e Ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d Ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W ocenie Spółki, przyjęcie materiałów na stan magazynowy stanowi pozycję bilansową i nie jest kosztem podatkowym ponieważ fizycznie materiał nie został zużyty. Na dzień zakupu stanowi on tylko majątek Spółki. Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e Ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ad. 1

W związku z tym spółka uważa, że moment zakwalifikowania wydatków na zakup materiałów w ciężar kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z treścią art. 15 ust. 4e Ustawy, uzależniony jest od momentu ujęcia w księgach rachunkowych na kontach kosztowych. Skoro spółka w związku z niejednoznacznością wiedzy o dalszym przeznaczeniu materiałów podjęła decyzję o bilansowym przyjmowaniu materiałów na stan magazynowy na podstawie dokumentu PZ (tworząc bufor bezpieczeństwa - zabezpieczenie materiałów), to w momencie przekazania do zużycia ujmuje w koszty podatkowe, czyli w dacie wydania materiału do faktycznego zużycia. Spółka uważa, że „dzień, na który ujęto koszt” powinien być zgodny z przepisami ustawy o rachunkowości, z których wynikają normy określające m.in. do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody. „Za dzień poniesienia kosztu” Spółka winna przyjąć dzień, na który uwzględniła wydatek jako koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych, tzn. dzień, w którym w księgach wydatek pojawił się na koncie kosztowym (tj. spowodował zmniejszenie aktywów). Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego. Jeśli więc dla celów rachunkowych, spółka ujmuje ponoszone wydatki jako koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych, wówczas dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zasadne jest przyjęcie, iż jest to także moment poniesienia kosztu w rozumieniu podatkowym, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT.

Ad. 2

Spółka uważa, że zakup materiałów na stan magazynowy które w przyszłości zostaną wykorzystane przy realizacji inwestycji w dniu wystawienia dokumentu RW (rozchód wewnętrzny) będą stanowić koszt wytworzenia środka trwałego, a kosztem podatkowym będą odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 6, po przyjęciu środka trwałego do ewidencji środków trwałych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1995 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę zauważyć należy, że wskazane we wniosku wydatki na zakup materiałów bez wątpienia mogą stanowić koszt podatkowy, jako wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorcy.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych, zauważyć należy, że dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Przepisy ustawy o CIT dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy jest kosztem podatkowym w momencie faktycznego zużycia i wystawienia dokumentu RW (rozchodu wewnętrznego) czy w momencie nabycia.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że z opisu sprawy wynika, że materiały, które nabywa Spółka nie są przeznaczone do dalszej odsprzedaży, ale są wykorzystywane do prowadzenia bieżącej działalności, napraw, remontów i inwestycji. Spółka kupuje miał węglowy i biomasę z których wytwarzana jest energia cieplna. W związku z tym, że jest to działalność produkcyjna wykorzystywane są również materiały do utrzymania maszyn, urządzeń i bieżącej produkcji. Są to różnego rodzaju filtry, bezpieczniki, koła zębate, kotwy, kształtki, liny, łączniki, łożyska, nakrętki, okulary ochronne, opaski zaciskowe, uszczelniacze, paski, pędzle, podkładki, pręty, przekaźniki, przewody, styki, smary, sworznie, śruby, tarcze, taśmy itp. w ilościach niezbędnych do zabezpieczenia prowadzonej działalności i zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego sytemu ciepłowniczego. Zatem wydatki na ich nabycie mają pośredni charakter ich powiązania z przychodami. Nie warunkują one bowiem uzyskania konkretnego, możliwego do zidentyfikowania przychodu. W przypadku tych kosztów nie można bowiem przyporządkować konkretnej wartości kosztu do konkretnej wartości sprzedaży w danym roku podatkowym.

W konsekwencji, koszty zakupu materiałów należy uznać za pośrednie koszty podatkowe.

Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. W konsekwencji, takie koszty będą potrącalne w momencie poniesienia, określonym zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe, jak również przedstawione we wniosku Państwa wątpliwości zauważyć należy, że przepisy ustawy o rachunkowości nie są podatkotwórcze, co oznacza, że art. 15 ust. 4e odnosi się do pojęcia kosztu, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1, a więc kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej, a nie ustawy o rachunkowości.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (m.in. wyroki NSA z: 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13, 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1071/13). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te, które zostały wyraźnie określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów, a także służą one ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z dnia 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90);

Reasumując, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie.

Należy podkreślić, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest zobowiązany do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym/wynikowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego. Należy podkreślić, że chodzi tu o jakiekolwiek ujęcie kosztu w księgach rachunkowych, a nie tylko ujęcie go na kontach wynikowych (kosztowych). W tym miejscu należy wskazać, że konta wynikowe, to konta które mają wpływ na wynik przedsiębiorstwa/jednostki. Kosztami wynikowymi są zatem zarówno konta kosztowe jak i przychodowe.

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych – ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, samo rozliczenie podatkowe odpowiednio udokumentowanych wydatków z tytułu zakupu materiałów powinno następować na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo w dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia, czy zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy, a będą w przyszłości wykorzystane do realizacji inwestycji i rozchodowane poprzez dokument RW (rozchodu wewnętrznego) wchodzą w wartość wytworzenia środka trwałego i są kosztem podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych dla celów amortyzacji wskazane zostały w art. 16g ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 16g ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z cytowaną definicją do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą w szczególności:

- wartość - w cenie nabycia - rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,

- wartość - w cenie nabycia - wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, czyli przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych, koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Do kosztów wytworzenia należy zaliczyć również wydatki poniesione we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego. Oznacza to, że do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do używania.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia wskazać należy, że wydatki poniesione przez Państwa na zakup materiałów które na dzień nabycia stanowią stan magazynowy, a będą w przyszłości wykorzystane do realizacji inwestycji i rozchodowane poprzez dokument RW (rozchodu wewnętrznego) powinny być kapitalizowane w wartości początkowej tego składnika majątku i nie mogą zostać zaliczone do kategorii kosztów podatkowych w okresie zapłaty. Wydatki te mogą być ujmowane w kosztach uzyskania przychodów podatnika poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 ww. ustawy).

Zatem zgodzić się należy z Państwa stanowiskiem, że zakup materiałów na stan magazynowy które w przyszłości zostaną wykorzystane przy realizacji inwestycji będzie stanowić koszt wytworzenia środka trwałego, a kosztem podatkowym będą odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 6, po przyjęciu środka trwałego do ewidencji środków trwałych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz., 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).